Επειδή με εκφράζουν απόλυτα μερικοί στίχοι του Αποστόλη Μπουλασίκη (σε μουσική του ίδιου, τους τραγούδησε ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου προ ετών, μαζί με άλλες δημιουργίες του Αποστόλη), τους παραθέτω, για να εξηγήσω αυτήν την έκτακτη εμφάνιση στο Διαδίκτυο και αυτήν την ανάρτηση.
Έγραψε, λοιπόν, ο Αποστόλης:
Τίποτα στον κόσμο [άλλο] δεν τον νοιάζει / παρά μόνο το μυαλό του ανοιχτό να μένει / μέσα στην αδράνεια τρομάζει / ξαναβλέπει στη φορμόλη την ψυχή σβησμένη / κόβει το κορμί του και το θάβει / σε νερό και σε φωτιά να χωριστεί./ Οι ψυχές και οι αγάπες / σιαμαίες αυταπάτες / όμοιες σαν άσπρα πλήκτρα / σα φωτάκια μες στη νύχτα / βρίσκουν σώματα παρθένα / στη συνήθεια πουλημένα / με φιλιά τα εξαγνίζουν / τους χαρίζονται.
Έπειδή, λοιπόν, μόνο η ανοιχτωσιά του μυαλού και η κίνηση με ενδιαφέρουν, γι' αυτό και τα δύο "ντοκουμέντα" που έπονται: μια αφίσα και μια πρόσκληση.
