13 Αυγούστου 1968: ο Αλέξανδρος Παναγούλης αποτυγχάνει στην απόπειρά του να σκοτώσει με εκρηκτικά τον ισχυρό άνδρα της "Επαναστάσεως της 21ης Απριλίου 1967" Γεώργιο Παπαδόπουλο. "Δεν συνεμορφώθη προς τας υποδείξεις" και ξέχασε το χρυσό κανόνα "Μην ανακατεύεσαι". Σφάλματα...
14 Αυγούστου 1954: Εκτελείται ο Νίκος Πλουμπίδης. Το καλύτερο link σχετικά είναι στα σημερινά "ΝΕΑ" (διά χειρός του...αρχειοπόντικα Γιώργου Ζεβελάκη): http://www.tanea.gr/ColumnCategory.aspx?d=20070818&nid=5654925&sn=Βιβλιοδρόμιο&spid=1363
18 Αυγούστου 1961: Ο καθηγητής αμερικανικού Πανεπιστημίου Ανδρέας Παπανδρέου καλείται από την ελληνική κυβέρνηση και διορίζεται πρόεδρος του Δ.Σ. και Γενικός Επιστημονικός Διευθυντής του Κέντρου Οικονομικών Ερευνών και ταυτόχρονα σύμβουλος της Τράπεζας της Ελλάδας . Πρωθυπουργός: Κωνσταντίνος Καραμανλής.
18 Αυγούστου 1989: Τεράστια πυρκαγιά στη Θάσο (νησί απέναντι από την Καβάλα) καταστρέφει 70.000 στρέμματα, ενώ οι φλόγες φτάνουν μέχρι και το λιμάνι. Πρωθυπουργός: Ανδρέας Παπανδρέου.
18 Αυγούστου 1994: Σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης κηρύσσεται ο νομός Χανίων και εφαρμόζεται το σχέδιο "Ξενοκράτης", εξαιτίας της μεγάλης πυρκαγιάς, που προκαλεί βιβλικές καταστροφές στην περιοχή. Πρωθυπουργός: Ανδρέας Παπανδρέου.
18 Αυγούστου 2007: "Εθνικό θέμα απαιτεί νωπή λαϊκή εντολή": δεν είναι το θέμα των καμμένων δασών..."Η απόφαση για προσφυγή στις κάλπες ελήφθη με τη μέγιστη δυνατή σοβαρότητα και υπευθυνότητα" δηλώνει ο πρωθυπουργός. Πρωθυπουργός: Κωνσταντίνος Καραμανλής.
Τι μπορεί να θυμηθεί κανείς...
Ιστορία μου, αμαρτία μου, λάθος μου μεγάλο!
Μη θεωρηθούν οι επιλογές σχετικές με τις εκλογές της 16ης Σεπτεμβρίου! Δεν είναι!!! Το ιστολόγιο δεν ασχολείται ΚΑΘΟΛΟΥ με το μέλλον: μόνος έρωτας τα περασμένα (κι όχι ξεχασμένα...)
Και ο Γεωργουσόπουλος επιμένει να θυμάται: (πάλι από τα σημερινά "ΝΕΑ"):
ΠΡΙΝ ΑΠΟ 25 ΟΛΟΚΛΗΡΑ ΧΡΟΝΙΑ ΣΤΗΝ ΤΟΤΕ
ΣΤΗΛΗ ΜΟΥ «ΠΛΑΓΙΕΣ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΤΟΥ
ΠΟΡΦΥΡΙΟΥ» ΕΙΧΑ ΣΥΝΤΑΞΕΙ ΤΟ ΠΑΡΑΚΑΤΩ
ΣΧΟΛΙΟ-ΕΓΚΩΜΙΟ ΜΕ ΤΙΤΛΟ «ΕΝΑΣ ΠΟΙΗΤΗΣ
ΤΩΝ ΤΡΙΟΔΩΝ»
«Αν τον συναντήσετε μην τον προσπερνάτε. Εκεί στα Ιλίσια πρωί-απόγευμα, χειμώνα-καλοκαίρι. Ένας γεράκος οδοκαθαριστής. Ένας σημαντικός συμπολίτης. Η υπηρεσία του είναι ανεξάρτητη. Περνάει ύστερα από τα απορριμματοφόρα· δουλειά του η λεπτομέρεια, ό,τι δεν είναι χοντρικό, χαρτάκια στις γωνίες, τενεκεδάκια στα παρκάκια, σκόνη στα πεζοδρόμια, βουλωμένα ρείθρα υπονόμων. Κινεί ένα μικρό βυτίο πάνω σε τροχούς, κρατεί ένα μικρό φαράσι και μια σκούπα. Δεν αφήνει γωνιά άψαχτη. Περνά και παστρεύει. Κάπου κάπου κάθεται σε μια σκάλα, σ΄ ένα πεζούλι για να ξεκουραστεί. Ήμουνα νιος όταν τον πρωτοείδα και κοντεύω να γεράσω και ήταν πάντα γέρος. Συνεχίζει το ίδιο πάντα σχολαστικός. Σχολαστικός και εραστής της ομορφιάς. Κάθε πρωί, χειμώνα-καλοκαίρι, σ΄ ένα πλαστικό ανθοδοχείο που έχει δέσει στο χερούλι του καροτσιού, με περισσή αγάπη, έχει τοποθετήσει φρεσκοκομμένα λουλούδια της εποχής. Περνάς και νομίζεις πως έχουν ανθίσει τα σκουπίδια. Αυτός ο ευσυνείδητος οδοκαθαριστής τείνει να γίνει στη σκέψη μου ένα σπάνιο σύμβολο της ποιητικής ζωής. Έχει βρει την ουσία της δουλειάς. Κάνει όμορφο τον μόχθο. Αντλεί από τη βρωμιά μας ευωδία. Με την περιττή ομορφιά των λουλουδιών μηδενίζει τον σωρό των περιττωμάτων. Κάθε φορά που περνάτε από τα Ιλίσια και πετάτε ένα αδειανό σας πακέτο στο πεζοδρόμιο να ξέρετε: εκείνος θα το σκουπίσει με ένα χρυσάνθεμο». Τώρα, αγαπητοί φίλοι, δεν θα τον συναντήσετε γιατί μετέστη σε άλλον χρόνο. Ελπίζω κάποιος αισθητής φίλος του, συγγενής, παιδί του να φρόντισε ώστε το ανθογυάλι του τάφου του να έχει πάντα ένα φρεσκοκομμένο εποχικό λουλουδάκι. Αν ξαναθυμήθηκα τον αισθητικό αυτόν συμπολίτη μας είναι γιατί είχε χωρίς θεωρητικές φανφάρες, χωρίς αερολογίες, χωρίς έπαρση κουλτούρας συλλάβει το νόημα μιας ποιητικής ζωής, ό,τι ο Ντοστογιέφσκι έβλεπε ως μελλοντική σωτηριολογία, ότι δηλαδή «η ομορφιά θα σώσει τον κόσμο», για τον γεράκο με τα ανθισμένα σκουπίδια ήταν αυτονόητος τρόπος ζωής, αλλά αφοπλιστικά ποιητικός.
Κι ένα λογοτεχνικο-ιστορικο- όμορφο κουβεντολόι στο http://www.poiein.gr/archives/885/index.html
Καλό Σαββατοκύριακο, κουκουτσάκι...
