tag:blogger.com,1999:blog-253618742024-03-04T21:12:36.171-08:00nikhistornikhistorhttp://www.blogger.com/profile/07684970270350167679noreply@blogger.comBlogger32125tag:blogger.com,1999:blog-25361874.post-9773717042407152292011-09-24T00:54:00.000-07:002011-09-24T02:23:06.556-07:00Εκδήλωση τιμής στη μνήμη της πόληςΟ Πρόδρομος Μάρκογλου πληρώνει (με την έννοια του γεμίζει) με τον καλύτερο τρόπο το τεράστιο κενό μνήμης και ιστοριογραφικής αποτύπωσης των πέτρινων χρόνων και των κρυμμένων οδυνηρών πτυχών της Καβάλας από το 1922 μέχρι σχεδόν τις μέρες μας. Όλα αυτά, τα "παλιακά" που "μας κρατούσαν κολλημένους στα περασμένα" (σε αντίθεση με το "δυναμικό βήμα της οικονομίας", με το Χρηματιστήριο, τα δάνεια, την κατανάλωση...) δεν απασχόλησαν ποτέ όλους εμάς, εξουσιαστές κι εξουσιαζόμενους, και σήμερα απολαμβάνουμε μια πόλη σε πρωτοφανή (αναπάντεχη; ανεξήγητη;) κρίση. Αντίθετα, εκείνος επέμενε.<br />Σκεφτήκαμε να τον ευχαριστήσουμε και να γνωρίσουμε το έργο του.<br /><div style="text-align: justify;">Κοπιάστε...<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjmlcn4dzKdrWMJzU2SVocBArY3IAqk0wQfVj3X8bZauz2P7u4-NZHpZEUDTCIUQvPiHTNs9ZRcmWilJMSOF_W1VomHMrFnDktci3ZsD8jp91K8cbjKBkWTjESx6NBVQf7bDtpftg/s1600/001+%25CE%25A0%25CE%25A1%25CE%259F%25CE%25A3%25CE%259A%25CE%259B%25CE%2597%25CE%25A3%25CE%2597+%25CE%2593%25CE%2599%25CE%2591+%25CE%2597%25CE%259C%25CE%2595%25CE%25A1%25CE%2599%25CE%2594%25CE%2591+%25CE%259C%25CE%2591%25CE%25A1%25CE%259A%25CE%259F%25CE%2593%25CE%259B%25CE%259F%25CE%25A5.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 181px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjmlcn4dzKdrWMJzU2SVocBArY3IAqk0wQfVj3X8bZauz2P7u4-NZHpZEUDTCIUQvPiHTNs9ZRcmWilJMSOF_W1VomHMrFnDktci3ZsD8jp91K8cbjKBkWTjESx6NBVQf7bDtpftg/s400/001+%25CE%25A0%25CE%25A1%25CE%259F%25CE%25A3%25CE%259A%25CE%259B%25CE%2597%25CE%25A3%25CE%2597+%25CE%2593%25CE%2599%25CE%2591+%25CE%2597%25CE%259C%25CE%2595%25CE%25A1%25CE%2599%25CE%2594%25CE%2591+%25CE%259C%25CE%2591%25CE%25A1%25CE%259A%25CE%259F%25CE%2593%25CE%259B%25CE%259F%25CE%25A5.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5655852267789222322" border="0" /></a><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgj71JNia3mRjUUy77Bnk8kboyoSFaleMw7F0NOPGQIbOTnnwutTee9kbhktA7y0E0lVh7vR25tRbKlWmqu_LuBocGIq3enJRtoqaruNAbS2NaUighLCs4z9Ip7s_ikQSTQ6G4h0g/s1600/002+%25CE%25A0%25CE%25A1%25CE%259F%25CE%2593%25CE%25A1%25CE%2591%25CE%259C%25CE%259C%25CE%2591+%25CE%2597%25CE%259C%25CE%2595%25CE%25A1%25CE%2599%25CE%2594%25CE%2591%25CE%25A3+%25CE%259C%25CE%2591%25CE%25A1%25CE%259A%25CE%259F%25CE%2593%25CE%259B%25CE%259F%25CE%25A5.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 179px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgj71JNia3mRjUUy77Bnk8kboyoSFaleMw7F0NOPGQIbOTnnwutTee9kbhktA7y0E0lVh7vR25tRbKlWmqu_LuBocGIq3enJRtoqaruNAbS2NaUighLCs4z9Ip7s_ikQSTQ6G4h0g/s400/002+%25CE%25A0%25CE%25A1%25CE%259F%25CE%2593%25CE%25A1%25CE%2591%25CE%259C%25CE%259C%25CE%2591+%25CE%2597%25CE%259C%25CE%2595%25CE%25A1%25CE%2599%25CE%2594%25CE%2591%25CE%25A3+%25CE%259C%25CE%2591%25CE%25A1%25CE%259A%25CE%259F%25CE%2593%25CE%259B%25CE%259F%25CE%25A5.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5655853771186108786" border="0" /></a></div>nikhistorhttp://www.blogger.com/profile/07684970270350167679noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-25361874.post-19004889551527298412011-04-06T15:42:00.000-07:002011-04-06T15:45:12.051-07:00η ζωή είναι οι άνθρωποι που αγωνίζονται γι' αυτήν...<p align="center"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhxwmX1GuzJdOOWUDX2vluurpWxVBPMtxS2o09aZmn6jKxsvZ3YQRsGHHk37y1CJyVZb7WVr0idO1cMU2jCiEG85N0tyrJw7_5q4c-UOSx2jw5SeZQDGWM12it8zMRBif4aAhScWQ/s1600/%25CE%259A%25CE%25B1%25CE%25B2%25CE%25AC%25CE%25BB%25CE%25B1+%25CE%25A4%25CE%25BF+%25CF%258C%25CE%25BD%25CE%25B5%25CE%25B9%25CF%2581%25CE%25BF+%25CE%25AD%25CE%25BC%25CE%25B5%25CE%25B9%25CE%25BD%25CE%25B5+%25CE%25B1%25CE%25BA%25CE%25B1%25CF%2584%25CE%25BF%25CE%25AF%25CE%25BA%25CE%25B7%25CF%2584%25CE%25BF.jpg"><img style="WIDTH: 400px; HEIGHT: 198px; CURSOR: hand" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5592604906585075202" border="0" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhxwmX1GuzJdOOWUDX2vluurpWxVBPMtxS2o09aZmn6jKxsvZ3YQRsGHHk37y1CJyVZb7WVr0idO1cMU2jCiEG85N0tyrJw7_5q4c-UOSx2jw5SeZQDGWM12it8zMRBif4aAhScWQ/s400/%25CE%259A%25CE%25B1%25CE%25B2%25CE%25AC%25CE%25BB%25CE%25B1+%25CE%25A4%25CE%25BF+%25CF%258C%25CE%25BD%25CE%25B5%25CE%25B9%25CF%2581%25CE%25BF+%25CE%25AD%25CE%25BC%25CE%25B5%25CE%25B9%25CE%25BD%25CE%25B5+%25CE%25B1%25CE%25BA%25CE%25B1%25CF%2584%25CE%25BF%25CE%25AF%25CE%25BA%25CE%25B7%25CF%2584%25CE%25BF.jpg" /></a></p>Αν δεν έρθετε, διαβάστε το βιβλίο। Αξίζει τον κόπο, επειδή η ζωή είναι οι άνθρωποι που αγωνίζονται γι' αυτήν...nikhistorhttp://www.blogger.com/profile/07684970270350167679noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-25361874.post-88617520040635266322011-01-08T20:19:00.000-08:002011-01-08T20:27:07.298-08:00Επί του Πιεστηρίου<p align="center"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEizcvXJANWMwCyXapQMC_JbrfpP7OVRn3VYm4fI0IAQnW_1lFM5rwfXZCfGn6-JiI61T_DRDAvTM2noOTLZj86IHNlO8hNKvORN4abtkR9WQyq8iuDlxti4spwmD7J2K8v0qF6clg/s1600/lefkoma.jpg"><img style="WIDTH: 400px; HEIGHT: 273px; CURSOR: hand" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5560037635050829586" border="0" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEizcvXJANWMwCyXapQMC_JbrfpP7OVRn3VYm4fI0IAQnW_1lFM5rwfXZCfGn6-JiI61T_DRDAvTM2noOTLZj86IHNlO8hNKvORN4abtkR9WQyq8iuDlxti4spwmD7J2K8v0qF6clg/s400/lefkoma.jpg" /></a></p><br /><br />Με πολύ μεγάλη καθυστέρηση, αναρτώ δημοσίευμα καβαλιώτικης εφημερίδας για ένα λεύκωμα του σπουδαίου ΑΝΘΡΩΠΟΥ Παναγιώτη Π. Αναστασιάδη, συνταξιούχου τυπογράφου (πιεστή), ο οποίος μου έκανε την τιμή να συμπεριλάβει κείμενό μου (εκτενές εισαγωγικό σημείωμα -ιστορική αναδρομή στα του τύπου της Καβάλας) ως πρόλογο στο "Επί του Πιεστηρίου" του:<br /><br /><br /><a href="http://www.k-tipos.gr/ktipos/detail.php?ID=1576&sphrase_id=3220">http://www.k-tipos.gr/ktipos/detail.php?ID=1576&sphrase_id=3220</a>nikhistorhttp://www.blogger.com/profile/07684970270350167679noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-25361874.post-91924703789647013722010-12-21T13:26:00.000-08:002010-12-21T13:29:59.626-08:00Όταν οι άνθρωποι "μιλούσαν" με τη φύσηΚαλώς να ορίσετε να ακούσετε για τις παραδόσεις και την καταγραφή τους σε ένα καλαίσθητο ημερολόγιο του 2011.<br /><br /><p align="center"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgQyP8wCTW5Ityk6esipynau7CK_K3Aq9HG2i4iG5zh-VtVqXez4_Q-OobRJwtzi6L7Oy_LYO79AY4uiGib9yeaLMO33TIwrOeJUat2u0c1bIjjBKxyq_5aTzYWa0Ncrc3VDiDAQw/s1600/%25CE%2597%25CE%259C%25CE%2595%25CE%25A1%25CE%259F%25CE%259B%25CE%259F%25CE%2593%25CE%2599%25CE%259F+2011"><img style="WIDTH: 283px; HEIGHT: 400px; CURSOR: hand" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5553250733694152066" border="0" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgQyP8wCTW5Ityk6esipynau7CK_K3Aq9HG2i4iG5zh-VtVqXez4_Q-OobRJwtzi6L7Oy_LYO79AY4uiGib9yeaLMO33TIwrOeJUat2u0c1bIjjBKxyq_5aTzYWa0Ncrc3VDiDAQw/s400/%25CE%2597%25CE%259C%25CE%2595%25CE%25A1%25CE%259F%25CE%259B%25CE%259F%25CE%2593%25CE%2599%25CE%259F+2011" /></a></p>nikhistorhttp://www.blogger.com/profile/07684970270350167679noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-25361874.post-31705518419247142992010-11-03T12:37:00.000-07:002010-11-03T12:42:21.594-07:00Παιδοπόλεις....Better late than never<span style="font-size:130%;">Κάλλιο αργά παρά ποτέ, δε λένε; </span><br /><span style="font-size:130%;">Με καθυστέρηση, λοιπόν, τριών μηνών, "ανεβάζω" στο ιστολόγιο τούτο, το αφιέρωμα της εφημερίδας ΘΕΣΣΑΛΙΑ του Βόλου στην Παιδόπολη "Αγία Σοφία" της Αγριάς, στο ένθετο ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ. Εκεί συνεισέφερα με κείμενο για τις Παιδοπόλεις γενικώς.</span><br /><span style="font-size:130%;"></span><br /><span style="font-size:130%;">Ένας σύνδεσμος στο Διαδίκτυο </span><br /><span style="font-size:130%;"><a href="http://issuu.com/e-thessalia/docs/08-08-10">http://issuu.com/e-thessalia/docs/08-08-10</a></span><br /><span style="font-size:130%;">οδηγεί στο συγκεκριμένο φύλλο της εφημερίδας. Πλοηγηθείτε με το σελιδομετρητή και μεγεθύνετε τις σελίδες των ΔΙΑΔΡΟΜΩΝ. Θα με βρείτε εκεί... </span>nikhistorhttp://www.blogger.com/profile/07684970270350167679noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-25361874.post-55662738059474929092010-11-03T10:03:00.000-07:002010-11-03T10:19:50.856-07:00Κάτι παλιές δημοτικές εκλογές....<span style="font-size:130%;">...μακριά από κάθε σκέψη για πολιτικοποίηση (και τότε και τώρα!)</span><br /><br /><span style="font-size:130%;">ένα link (σύνδεσμος) στο Διαδίκτυο: </span><br /><br /><a href="http://e-dromos.gr/index.php?option=com_flippingbook&Itemid=69&book_id=42"><span style="font-size:130%;">http://e-dromos.gr/index.php?option=com_flippingbook&Itemid=69&book_id=42</span></a><br /><span style="font-size:130%;"><em>[πλοηγηθείτε με τα βελάκια -το δεύτερο κουμπί δεξιά από τον αριθμομετρητή των σελίδων- στις σελίδες</em> <strong>από 17 μέχρι 24</strong> <em>του πολύ ενδιαφέροντος ("αν δεν παινέψεις τα γένια σου και των γειτόνων"...) αφιερώματος σε παλιές δημοτικές εκλογές]<br /></em></span><br /><br /><span style="font-size:130%;">Για τους πολύ φανατικούς αναγνώστες μου (....) ιδού και μια εικόνα της σελίδας που γέμισα με κείμενο και φωτογραφίες:</span><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgrEAsSpOaYNL9ki4cuGGOyLuzjj7xzt0BlHnyyAY6DeJ0_QNYarF33QRIfnZ4OczbB-LWQ9GebEy_v3Q6qbqCr-IGWa5uV17F7BMzSCsgJURPiQXmMhSIYoFLgYjqfUOeOSruThQ/s1600/dromos_t036_zoom_19.jpg"><img style="WIDTH: 276px; HEIGHT: 400px; CURSOR: hand" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5535371266751922962" border="0" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgrEAsSpOaYNL9ki4cuGGOyLuzjj7xzt0BlHnyyAY6DeJ0_QNYarF33QRIfnZ4OczbB-LWQ9GebEy_v3Q6qbqCr-IGWa5uV17F7BMzSCsgJURPiQXmMhSIYoFLgYjqfUOeOSruThQ/s400/dromos_t036_zoom_19.jpg" /></a>nikhistorhttp://www.blogger.com/profile/07684970270350167679noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-25361874.post-57930088987679436522010-06-08T03:32:00.001-07:002010-06-08T03:45:03.702-07:00Για ένα βιβλίο που...λέει<p align="center"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiQJ8JWYEN065FXveQpjTUxmbrkcWQ8tQHXghTZHo4-aCmJvQk18QUn1Kg5QNji8uH4egDQsVp7D8LLNlLEmMLIIkeayKMVSGPgeijmMyBZqnkqalLrhsW1sUfARp-oPOv6kkA9ug/s1600/0007.jpg"><img style="WIDTH: 400px; HEIGHT: 288px; CURSOR: hand" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5480350222719653650" border="0" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiQJ8JWYEN065FXveQpjTUxmbrkcWQ8tQHXghTZHo4-aCmJvQk18QUn1Kg5QNji8uH4egDQsVp7D8LLNlLEmMLIIkeayKMVSGPgeijmMyBZqnkqalLrhsW1sUfARp-oPOv6kkA9ug/s400/0007.jpg" /></a></p><div align="right"></div><p align="center"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhHZ_q4QdU1EVZEg3UJRMhJ7m_Kz3JAEOeOgoMTbbdNUITHPQzQhVBPpQmH4PuhhdyPeEGrrpgKzwnb6RCxHBRP9PmK445Slom3a5z_qmnjwgjnWppswHfTSScSqs8fRrUHxITCeA/s1600/0006.jpg"><img style="WIDTH: 284px; HEIGHT: 400px; CURSOR: hand" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5480350361961604754" border="0" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhHZ_q4QdU1EVZEg3UJRMhJ7m_Kz3JAEOeOgoMTbbdNUITHPQzQhVBPpQmH4PuhhdyPeEGrrpgKzwnb6RCxHBRP9PmK445Slom3a5z_qmnjwgjnWppswHfTSScSqs8fRrUHxITCeA/s400/0006.jpg" /></a></p><p align="center"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjr7hldq_HI3mBKzLgZj8bHwon1ROUIGLvL5zJy_ZhOKYZGpUG1AWI0pjw8aDDkJTo6_Zba9diRgK55aKQ86vJ6ripZOVeB3t5FXJFtw1PoFvYHzbkVuBVlLnT2PLJXE7o6_MOSKA/s1600/0001.jpg"><img style="WIDTH: 278px; HEIGHT: 400px; CURSOR: hand" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5480349142079242274" border="0" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjr7hldq_HI3mBKzLgZj8bHwon1ROUIGLvL5zJy_ZhOKYZGpUG1AWI0pjw8aDDkJTo6_Zba9diRgK55aKQ86vJ6ripZOVeB3t5FXJFtw1PoFvYHzbkVuBVlLnT2PLJXE7o6_MOSKA/s400/0001.jpg" /></a></p><p align="center"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi6S0Hy3P_vywKuVyJasWcKFonxsptXtWeD6ghZSUQDf_ynEpyT3CUbOKRJL8gF6eyEV7twzHwshqZKvIROb5ojGHsEfmW-Rsh-eiBSURpO5uxrnmU5-q5HgQKOJsXNJ2RW1SWt0g/s1600/0002.jpg"><img style="WIDTH: 278px; HEIGHT: 400px; CURSOR: hand" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5480349396336505746" border="0" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi6S0Hy3P_vywKuVyJasWcKFonxsptXtWeD6ghZSUQDf_ynEpyT3CUbOKRJL8gF6eyEV7twzHwshqZKvIROb5ojGHsEfmW-Rsh-eiBSURpO5uxrnmU5-q5HgQKOJsXNJ2RW1SWt0g/s400/0002.jpg" /></a></p><p align="center"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEicrFpnNSIAQbQkoVfQqS5CPd-ykW_MdC2F86OTfcNwiOxx5dqzfqdjQ7TpXUjRnGggEvDQaHoav9eqa-Rj6uu36ngSsNb6kklrS67mEN5sTlL_Jt8RUq-Pc9J0t1CJo6IZmCBvcg/s1600/0003.jpg"><img style="WIDTH: 278px; HEIGHT: 400px; CURSOR: hand" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5480349678775249170" border="0" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEicrFpnNSIAQbQkoVfQqS5CPd-ykW_MdC2F86OTfcNwiOxx5dqzfqdjQ7TpXUjRnGggEvDQaHoav9eqa-Rj6uu36ngSsNb6kklrS67mEN5sTlL_Jt8RUq-Pc9J0t1CJo6IZmCBvcg/s400/0003.jpg" /></a></p><p align="center"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgOxxQoBkHKclHq5v1RuoV6LEEckXnM3N0TD-M0-RUerIb_oGvZYeA6pJM64LChpoGnkSYtlaQgNgec6eO_Nw7nhvbj0SkMWJ5YIa8OA3TIu07JsNkbb2plciBs-QA6q9QDluSJJA/s1600/0004.jpg"><img style="WIDTH: 278px; HEIGHT: 400px; CURSOR: hand" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5480349856297681586" border="0" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgOxxQoBkHKclHq5v1RuoV6LEEckXnM3N0TD-M0-RUerIb_oGvZYeA6pJM64LChpoGnkSYtlaQgNgec6eO_Nw7nhvbj0SkMWJ5YIa8OA3TIu07JsNkbb2plciBs-QA6q9QDluSJJA/s400/0004.jpg" /></a></p><br /><br /><br /><br /><p align="left"></p><br /><br /><br /><br /><p align="right"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi6S0Hy3P_vywKuVyJasWcKFonxsptXtWeD6ghZSUQDf_ynEpyT3CUbOKRJL8gF6eyEV7twzHwshqZKvIROb5ojGHsEfmW-Rsh-eiBSURpO5uxrnmU5-q5HgQKOJsXNJ2RW1SWt0g/s1600/0002.jpg"></a></p>nikhistorhttp://www.blogger.com/profile/07684970270350167679noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-25361874.post-33903463551880083192010-05-03T14:38:00.000-07:002010-05-03T15:13:48.297-07:00Να ΄μαστε πάλι (και πανελληνίως κυκλοφορούντες...)<span style="font-size:130%;">Στο τεύχος Μαΐου του Athens Review of books (<a href="http://www.booksreview.gr/">http://www.booksreview.gr/</a>) ένα κείμενό μου για την ιστοριογραφία περί 21ης Απριλίου 1967. Παρατίθεται αμέσως παρακάτω:</span> <span style="color:#ff0000;"><strong><em>(ΣΗΜΕΙΩΣΗ: στην ιστοσελίδα του περιοδικού δεν έχει ακόμη αναρτηθεί το τεύχος)<br /></em></strong></span><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjJqSXCaE-bVTAvy7IbYl0RbCk8YSMjy42q9DrPWgayN_rwqWcDnTs7rLtq-BHniihzM4G5vHp2Ge5z6JWtzLQo_TGjkCRO9I5SlM54ri4MdJOHNtY4v1fTWH41qjMouiGojBV4Pw/s1600/%CE%9D%CE%99%CE%9A%CE%9F%CE%A3+1.jpg"><img style="WIDTH: 319px; HEIGHT: 400px; CURSOR: hand" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5467163406002044418" border="0" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjJqSXCaE-bVTAvy7IbYl0RbCk8YSMjy42q9DrPWgayN_rwqWcDnTs7rLtq-BHniihzM4G5vHp2Ge5z6JWtzLQo_TGjkCRO9I5SlM54ri4MdJOHNtY4v1fTWH41qjMouiGojBV4Pw/s400/%CE%9D%CE%99%CE%9A%CE%9F%CE%A3+1.jpg" /></a> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEikx8O4u8h2Y2nljoVCFbm8Or4dgIa4_dmvl-wWITMbsW2fj3UlFX2awtnyJDRk_UTGUAQmqBv6P3UlLYpkWnv-Ip8X351HVOBwGwYrwc3_TtkWqIBwX2MF8nzH4CXo8ty4PSQw1g/s1600/%CE%9A%CE%91%CE%A1%CE%91%CE%93%CE%99%CE%91%CE%9D%CE%9D%CE%91%CE%9A%CE%99%CE%94%CE%97%CE%A3+2.jpg"><img style="WIDTH: 323px; HEIGHT: 400px; CURSOR: hand" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5467165507156434338" border="0" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEikx8O4u8h2Y2nljoVCFbm8Or4dgIa4_dmvl-wWITMbsW2fj3UlFX2awtnyJDRk_UTGUAQmqBv6P3UlLYpkWnv-Ip8X351HVOBwGwYrwc3_TtkWqIBwX2MF8nzH4CXo8ty4PSQw1g/s400/%CE%9A%CE%91%CE%A1%CE%91%CE%93%CE%99%CE%91%CE%9D%CE%9D%CE%91%CE%9A%CE%99%CE%94%CE%97%CE%A3+2.jpg" /></a><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgRNvWFjY3v-KQ8AbzbU8layGMTdY1nrFz6nXyMEr6yue7HYcuPkKQJTj4tN_lnrBHLHF2ClEdHail2EK4r1ceiiZbFrGfmVvwyEvOMHN6QpK4GKsuny0cEXc-4noM12MwohjuVSg/s1600/%CE%9A%CE%91%CE%A1%CE%91%CE%93%CE%99%CE%91%CE%9D%CE%9D%CE%91%CE%9A%CE%99%CE%94%CE%97%CE%A3+3.jpg"><img style="WIDTH: 326px; HEIGHT: 400px; CURSOR: hand" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5467166158934503042" border="0" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgRNvWFjY3v-KQ8AbzbU8layGMTdY1nrFz6nXyMEr6yue7HYcuPkKQJTj4tN_lnrBHLHF2ClEdHail2EK4r1ceiiZbFrGfmVvwyEvOMHN6QpK4GKsuny0cEXc-4noM12MwohjuVSg/s400/%CE%9A%CE%91%CE%A1%CE%91%CE%93%CE%99%CE%91%CE%9D%CE%9D%CE%91%CE%9A%CE%99%CE%94%CE%97%CE%A3+3.jpg" /></a><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi7agrZiolJpXQTJ0PVAFDqsdAOM-LrZLRIbm7cc_uFn4W4x7FvdCNQ0jxxf_Vcl8nkACbe5er6bz63qU8gF4imaLxEWpIKn-RY3diHb2Fr50rC5SaFlC-LZGpPUn6vwjf8FbWNAA/s1600/%CE%9A%CE%91%CE%A1%CE%91%CE%93%CE%99%CE%91%CE%9D%CE%9D%CE%91%CE%9A%CE%99%CE%94%CE%97%CE%A3+4.jpg"><img style="WIDTH: 331px; HEIGHT: 400px; CURSOR: hand" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5467166869718214242" border="0" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi7agrZiolJpXQTJ0PVAFDqsdAOM-LrZLRIbm7cc_uFn4W4x7FvdCNQ0jxxf_Vcl8nkACbe5er6bz63qU8gF4imaLxEWpIKn-RY3diHb2Fr50rC5SaFlC-LZGpPUn6vwjf8FbWNAA/s400/%CE%9A%CE%91%CE%A1%CE%91%CE%93%CE%99%CE%91%CE%9D%CE%9D%CE%91%CE%9A%CE%99%CE%94%CE%97%CE%A3+4.jpg" /></a><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjaA3AyaTx17a1l6MCzj6kBhglTi6o-GYqmRo3JiScx7Kv3d5MnH9X3LGdoTLs9Hl2pYbwCEgxihaEaqYc1MCipss1N5M0XujeY3ilRN8ve8o81JyVH6JOpYIio9ZBwxRFFcRnOcA/s1600/%CE%9A%CE%91%CE%A1%CE%91%CE%93%CE%99%CE%91%CE%9D%CE%9D%CE%91%CE%9A%CE%99%CE%94%CE%97%CE%A3+5.jpg"><img style="WIDTH: 325px; HEIGHT: 400px; CURSOR: hand" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5467167339955783058" border="0" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjaA3AyaTx17a1l6MCzj6kBhglTi6o-GYqmRo3JiScx7Kv3d5MnH9X3LGdoTLs9Hl2pYbwCEgxihaEaqYc1MCipss1N5M0XujeY3ilRN8ve8o81JyVH6JOpYIio9ZBwxRFFcRnOcA/s400/%CE%9A%CE%91%CE%A1%CE%91%CE%93%CE%99%CE%91%CE%9D%CE%9D%CE%91%CE%9A%CE%99%CE%94%CE%97%CE%A3+5.jpg" /></a><br /><br /><strong><em>Ζητείται αντίλογος και γνώμες...</em></strong>nikhistorhttp://www.blogger.com/profile/07684970270350167679noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-25361874.post-47193147454797878562009-12-16T12:50:00.000-08:002009-12-16T13:19:59.928-08:00Εδώ είμαστε!!!<div><div><div>Και χάρη στο Γιώργο Βουλουτίδη, ο οποίος με το δικό του μοναδικά ευγενικό τρόπο με τσίγκλισε, αλλά και στον Κώστα Λαλένη, που διαθέτει μοναδικό πνεύμα ανυπακοής απέναντι στα τετριμμένα, το blog ξαναζωντανεύει.</div><div>Λοιπόν, απόψε, 16 του Δεκέμβρη 2009, στο OSCAR που ανήκει πια στο Δήμο Καβάλας, παρουσιάστηκε ένα εξόχως ενδιαφέρον βιβλίο - λεύκωμα. Παραθέτω το εξώφυλλό του και μέρος από τη δική μου συμβολή σε αυτό. Προμηθευτείτε το -αξίζει τον κόπο!<br /></div><p align="center"></p><p align="center"><img style="WIDTH: 400px; HEIGHT: 367px; CURSOR: hand" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5415945910613720658" border="0" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiNADcqzXuvVUV9MCjjJQcJV9KEQLlsLu9TVrddejGiKcBCnyMrGOZv1DiV0H-XMhyphenhyphenfOJR7t6ylqMYtNHrjyeknpYLZwvxPyfEttTqvwXi1kTcmrytYMafXQFKFWxMXZTT0IaT2OA/s400/%CE%95%CE%9E%CE%A9%CE%A6%CE%A5%CE%9B%CE%9B%CE%9F+%CE%9C%CE%A5%CE%A4%CE%99%CE%9B%CE%97%CE%9D%CE%9F%CE%A5.jpg" /><br /></p><p align="center"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgN4_RVWRssiFskrn_hz-WoB1PjUAwn34uxsxGYrdhi_uqPn-Ji80JKh6VlPYVGqBUI2QFNoFaANIei2tGaaawhwjEBgEGWbrPpJMI-BA_EZHEUZjWN_NoZRgzNiw2Nn2IGWhcp4A/s1600-h/SCHINASI+1+%CE%93%CE%99%CE%91+%CE%9C%CE%A0%CE%9B%CE%9F%CE%93%CE%9A.jpg"><img style="WIDTH: 400px; HEIGHT: 380px; CURSOR: hand" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5415944477402057522" border="0" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgN4_RVWRssiFskrn_hz-WoB1PjUAwn34uxsxGYrdhi_uqPn-Ji80JKh6VlPYVGqBUI2QFNoFaANIei2tGaaawhwjEBgEGWbrPpJMI-BA_EZHEUZjWN_NoZRgzNiw2Nn2IGWhcp4A/s400/SCHINASI+1+%CE%93%CE%99%CE%91+%CE%9C%CE%A0%CE%9B%CE%9F%CE%93%CE%9A.jpg" /></a><br /></p><p align="center"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiLnSIAE-URVGot6nTH6JAkJyPSAgIaAa1RRZn6T-1JrhiO4LMShD9EZh36FG0MCH6Bs0YFbj3094Qiutvd0CBlXglb3DVPoQS1vZ47a066z3xOokJIadcNwD8PtZ571x6WGSIorA/s1600-h/SCHINASI+2+%CE%93%CE%99%CE%91+%CE%9C%CE%A0%CE%9B%CE%9F%CE%93%CE%9A.jpg"><img style="WIDTH: 400px; HEIGHT: 368px; CURSOR: hand" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5415945002635122930" border="0" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiLnSIAE-URVGot6nTH6JAkJyPSAgIaAa1RRZn6T-1JrhiO4LMShD9EZh36FG0MCH6Bs0YFbj3094Qiutvd0CBlXglb3DVPoQS1vZ47a066z3xOokJIadcNwD8PtZ571x6WGSIorA/s400/SCHINASI+2+%CE%93%CE%99%CE%91+%CE%9C%CE%A0%CE%9B%CE%9F%CE%93%CE%9A.jpg" /></a></p><p align="center"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiLZWQDh9QxXIIzM_tMlXQDIGzX_BGV166V-GInLh04808ymG9qFkrxi-6itS9yvHrz0g2enyocdn7h1HBDUhLLwhyphenhyphenQNocPu_iRrIlawdYSRmJX5XyHfOWyiV2cZFb8mhT4E76eiQ/s1600-h/SCHINASI+3+%CE%93%CE%99%CE%91+%CE%9C%CE%A0%CE%9B%CE%9F%CE%93%CE%9A.jpg"><img style="WIDTH: 400px; HEIGHT: 366px; CURSOR: hand" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5415946136142222210" border="0" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiLZWQDh9QxXIIzM_tMlXQDIGzX_BGV166V-GInLh04808ymG9qFkrxi-6itS9yvHrz0g2enyocdn7h1HBDUhLLwhyphenhyphenQNocPu_iRrIlawdYSRmJX5XyHfOWyiV2cZFb8mhT4E76eiQ/s400/SCHINASI+3+%CE%93%CE%99%CE%91+%CE%9C%CE%A0%CE%9B%CE%9F%CE%93%CE%9A.jpg" /></a></p><div><br /><br /></div><div><br /><br /></div><div><br /><br /><br /></div><div></div></div></div>nikhistorhttp://www.blogger.com/profile/07684970270350167679noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-25361874.post-53699382657975448552008-08-13T11:40:00.000-07:002008-08-13T11:51:46.144-07:00Αλέκος Παναγούλης, 40 χρόνια από σήμερα...<strong>13 Αυγούστου 1968, σαράντα ακριβώς χρόνια από σήμερα:</strong> ο Αλέξανδρος Παναγούλης αποτυγχάνει στην απόπειρά του να σκοτώσει με εκρηκτικά τον ισχυρό άνδρα της "Επαναστάσεως της 21ης Απριλίου 1967" Γεώργιο Παπαδόπουλο. Συνελήφθη, βασανίστηκε απάνθρωπα, τον άφησαν επί μήνες με χειροπέδες, αλλά εκείνος...επέμενε να αντέχει. "Δεν συνεμορφώθη προς τας υποδείξεις" και ξέχασε το χρυσό κανόνα "Μην ανακατεύεσαι". Σφάλματα...<br /><br />Κι ένας κουζουλός Κρητικός επιμένει να μην ξεχνά. Το δημοσίευμα από το σημερινό ΕΘΝΟΣ: <a href="http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=11424&subid=2&tag=8777&pubid=1418574">http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=11424&subid=2&tag=8777&pubid=1418574</a><br /><br /><br /><p align="center"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjq54oPzlfsshryfZVUq5ompheKQ8ZUqiiVdbTypQS1lYvd_7ucGPLd_XQj6Ro9aIh_CCMpFHapZNS2D5lin3jQ9gWpUAzstDS98Wk8A5qGecp4fDJZtoXhAOWf8mpLdHGHh0pZ1g/s1600-h/PANAGOULIS'S+CAR.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5234076294964496642" style="CURSOR: hand" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjq54oPzlfsshryfZVUq5ompheKQ8ZUqiiVdbTypQS1lYvd_7ucGPLd_XQj6Ro9aIh_CCMpFHapZNS2D5lin3jQ9gWpUAzstDS98Wk8A5qGecp4fDJZtoXhAOWf8mpLdHGHh0pZ1g/s400/PANAGOULIS'S+CAR.jpg" border="0" /></a></p>ΝΑ δούμε πότε θα ησυχάσουμε από τέτοιους "ενοχλητικούς" και θα ασχολούμαστε ΜΟΝΟ με το lifestyle...<br /><br /><br /><a href="http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=11424&subid=2&tag=8777&pubid=1418574#"></a>nikhistorhttp://www.blogger.com/profile/07684970270350167679noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-25361874.post-10422499723196208462008-08-08T17:52:00.000-07:002008-08-09T02:46:24.419-07:00Πριν τις νέες (επιστημονικές) δημοσιεύσεις...Επειδή με εκφράζουν απόλυτα μερικοί στίχοι του Αποστόλη Μπουλασίκη (σε μουσική του ίδιου, τους τραγούδησε ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου προ ετών, μαζί με άλλες δημιουργίες του Αποστόλη), τους παραθέτω, για να εξηγήσω αυτήν την έκτακτη εμφάνιση στο Διαδίκτυο και αυτήν την ανάρτηση.<br />Έγραψε, λοιπόν, ο Αποστόλης:<br /><em><strong>Τίποτα στον κόσμο [άλλο] δεν τον νοιάζει / παρά μόνο το μυαλό του ανοιχτό να μένει / μέσα στην αδράνεια τρομάζει / ξαναβλέπει στη φορμόλη την ψυχή σβησμένη / κόβει το κορμί του και το θάβει / σε νερό και σε φωτιά να χωριστεί./ Οι ψυχές και οι αγάπες / σιαμαίες αυταπάτες / όμοιες σαν άσπρα πλήκτρα / σα φωτάκια μες στη νύχτα / βρίσκουν σώματα παρθένα / στη συνήθεια πουλημένα / με φιλιά τα εξαγνίζουν / τους χαρίζονται.<br /></strong></em><br />Έπειδή, λοιπόν, μόνο η ανοιχτωσιά του μυαλού και η κίνηση με ενδιαφέρουν, γι' αυτό και τα δύο "ντοκουμέντα" που έπονται: μια αφίσα και μια πρόσκληση. <div><p align="center"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhnT3kT9uxMPpZTYIjjYkfCqUYrUX5GUQrXDZKk2yl_HJ3z02YRJqr1zmj-VPT10rTgMBAFqEnfEjHoRDB-u7MgX3esyr3nNbYaWGzPz2aoxP1ZoY2pCAs0EzXCdwbOLgYlGcLppw/s1600-h/Presentation's+poster.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5232447322389459314" style="CURSOR: hand" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhnT3kT9uxMPpZTYIjjYkfCqUYrUX5GUQrXDZKk2yl_HJ3z02YRJqr1zmj-VPT10rTgMBAFqEnfEjHoRDB-u7MgX3esyr3nNbYaWGzPz2aoxP1ZoY2pCAs0EzXCdwbOLgYlGcLppw/s400/Presentation's+poster.jpg" border="0" /></a></p><div><br /></div><div></div><div><br /></div><p align="center"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjLUAnBKwVKttn72JIh-xQUmdk5eIAXdc0AhPI6hENcLTV4gJg0Z_dmSkjnBs-8iMA8modAisVueJel2hvCGBAPjAe7h8Ns54xNh5QppfTyHeSpJrumIOgHI9pq8QOZEPMaMNwFew/s1600-h/Barkshire's+invitation.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5232445118239859698" style="WIDTH: 334px; CURSOR: hand; HEIGHT: 172px" height="173" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjLUAnBKwVKttn72JIh-xQUmdk5eIAXdc0AhPI6hENcLTV4gJg0Z_dmSkjnBs-8iMA8modAisVueJel2hvCGBAPjAe7h8Ns54xNh5QppfTyHeSpJrumIOgHI9pq8QOZEPMaMNwFew/s320/Barkshire's+invitation.jpg" width="388" border="0" /></a><br /></p><p align="center"><strong>Αν δεν έλθετε, διαβάστε το βιβλίο: </strong></p><p align="center"><strong>είναι η καλύτερη γνωριμία μαζί του...</strong></p><p align="center"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgJnUEoJd6oJ92JC1QLv7DfNE03CwI6uEgBh3iHnGFB-DZESvPXnIBIxbVbM8eDvHztHDfBKl3dGz7r55Js47ZboCqtgjnhQO-lAd8GzLPjJnJapTY5bOxnv7uRPaGllnSZt-P5pg/s1600-h/Book+Cover.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5232445931421495106" style="CURSOR: hand" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgJnUEoJd6oJ92JC1QLv7DfNE03CwI6uEgBh3iHnGFB-DZESvPXnIBIxbVbM8eDvHztHDfBKl3dGz7r55Js47ZboCqtgjnhQO-lAd8GzLPjJnJapTY5bOxnv7uRPaGllnSZt-P5pg/s400/Book+Cover.jpg" border="0" /></a></p><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div></div><div><br /></div><div><p align="center"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgJnUEoJd6oJ92JC1QLv7DfNE03CwI6uEgBh3iHnGFB-DZESvPXnIBIxbVbM8eDvHztHDfBKl3dGz7r55Js47ZboCqtgjnhQO-lAd8GzLPjJnJapTY5bOxnv7uRPaGllnSZt-P5pg/s1600-h/Book+Cover.jpg"></a></p><br /></div><p align="center"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgJnUEoJd6oJ92JC1QLv7DfNE03CwI6uEgBh3iHnGFB-DZESvPXnIBIxbVbM8eDvHztHDfBKl3dGz7r55Js47ZboCqtgjnhQO-lAd8GzLPjJnJapTY5bOxnv7uRPaGllnSZt-P5pg/s1600-h/Book+Cover.jpg"></a></p></div>nikhistorhttp://www.blogger.com/profile/07684970270350167679noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-25361874.post-11816768624468288342008-07-19T15:15:00.000-07:002008-07-19T15:22:16.971-07:00Καθυστέρηση...αντιληπτή;Σταμάτησα να ενημερώνω αυτό το blog στα μέσα Νοεμβρίου 2007 και δεν έλαβα ΟΥΤΕ ΕΝΑ ΜΗΝΥΜΑ για να εξηγηθεί το γιατί. Με ρώτησαν δυο φίλοι, αλλά κανείς αναγνώστης. Δεν παραπονούμαι, απλώς παραξενεύομαι και για να εξηγήσω εξηγούμαι. Διεκόπη η συνεργασία μου με την εφημερίδα ΧΡΟΝΟΜΕΤΡΟ χωρίς κανένα πρόβλημα (απλώς δεν είχαν περαιτέρω δυνατότητα φιλοξενίας -χωρίσαμε φιλικότατα!), αλλά πριν από αυτό προέκυψαν υποχρεώσεις που δεν μου επέτρεπαν να είμαι συνεπής blogger. Λοιπόν, υπόσχομαι στα τέλη Αυγούστου να ανεβάσω όλα τα κείμενα που δημοσιεύτηκαν στο ΧΡΟΝΟΜΕΤΡΟ (τελευταίο στα τέλη Απριλίου 2008), καθώς και ό,τι άλλο δικό μου θα έχει δημοσιευθεί μέχρι τότε σε τόμους και βιβλία. Καλό καλοκαίρι (υπόλοιπο) και μακριά από την απαιδεία...nikhistorhttp://www.blogger.com/profile/07684970270350167679noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-25361874.post-41629379916801652032007-11-23T12:49:00.001-08:002007-11-28T14:23:45.880-08:0017 Νοέμβρη: μάχη, αναμέτρηση, όχι μνημόσυνο...<span style="color:#000099;"><strong><span style="font-size:130%;">ΧΡΟΝΟ-λόγος, τεύχος δωδέκατο, και αντί για πανηγυριώτικα κλάματα, μια γραφή για μιαν αναμέτρηση με τη μούχλα της πολιτικής διαχείρισης...</span></strong></span> <div><div><div><div><div><br /><br /><div align="justify"><span style="font-size:130%;"><strong>17 Νοέμβρη, κάπου στη δεκαετία του 1970…<br /></strong><br /></span><span style="font-size:130%;"><strong><em>Τη μέρα αυτή που διάλεξα<br />εδώ μπροστά σας να σταθώ<br />τραγούδια και μισόλογα<br />στο φως να καταθέσω<br />Πώς πήρα τέτοια απόφαση<br />δεν ξέρω αν θ' αντέξω<br />η μέρα αυτή θυμίζει μακελειό<br /><br />Νοέμβρης ήταν η χρονιά<br />κι εδώ γινόταν του χαμού<br />εγώ ήμουν δεκαεννιά<br />κι αυτή εβδομήντα τρία<br />Και να που ερωτεύτηκα<br />κάποια χρονολογία<br />κι ο έρωτας κρατάει για καιρό<br /><br />Μα έχει ο καιρός γυρίσματα<br />μεγάλωσε κι αυτή κι εγώ<br />μεγάλωσαν κι οι φίλοι μου<br />εκεί γύρω στα σαράντα<br />Στα κόμματα γαντζώθηκαν<br />κι εγώ δεν ξέρω τι να πω<br />και άλλοι στο σπιτάκι τους για πάντα<br /><br />Η απόσταση μας έσωσε<br />μα οι θύμησες πληγώνουν<br />και λέμε σαν βρισκόμαστε<br />τα ίδια και τα ίδια<br />Μα νιώθω σαν μικρό παιδί<br />που πάλι το μαλώσανε<br />και φεύγω σε μια άγονη επαρχία<br /><br />Κοιτάζω πάλι πίσω μου<br />δυο γιους απόκτησα κι εγώ<br />δεκαεφτά Νοέμβρηδες<br />μου βάρυναν την πλάτη<br />Σημαίες και γαρύφαλλα<br />εμπόριο κι απάτη<br />και λόγοι επισήμων στο κενό<br /><br />Κρατάω το στόμα μου κλειστό<br />τα χείλη μου ματώσανε<br />κι αυτοί που μας προδώσανε<br />ανέραστοι να μείνουν<br />«Κουφάλες, δεν ξοφλήσαμε!»<br />αυτό έχω μόνο να τους πω<br />τα όνειρα των εραστών δε σβήνουν<br /><br /></em></strong>(Νοέμβριος 1990, Στίχοι του Διονύση Τσακνή)<br /><br />Μετά από το εκτενέστατο και αρκετά «δύσκολο» σημείωμα της περασμένης εβδομάδας, αυτή τη φορά θα είμαι, όσο το δυνατόν περισσότερο, σαφής και κατανοητός. Το ξαναδιάβασα μεσοβδόμαδα και βρήκα ότι είχε κάποιες αδυναμίες. Θα προσπαθήσω για καλύτερες επιδόσεις στο εξής.<br />Πριν από το σημερινό κυρίως θέμα μας, όμως, θα χρειαστεί να γίνει μια αναγκαία προσθήκη στο προηγούμενο κείμενό μου, καθώς και μια «προγραμματική» διευκρίνιση για τα σημειώματα που θα δημοσιευτούν τις εβδομάδες που έρχονται .<br />Πρώτα η προσθήκη. Από κάποιο «κόλλημα» (ή κώλυμα;) στη λειτουργία των δικτύων μεταφοράς δεδομένων από τον έναν υπολογιστή στον άλλο, χάθηκαν στο «δρόμο» δύο φράσεις, οι ακροτελεύτιες. Θα τις συμπληρώσω σήμερα, με την παράκληση να ξαναδιαβαστεί το «κουτσουρεμένο» κείμενο, αυτή τη φορά ολοκληρωμένο.<br />Έκλεινα την περασμένη εβδομάδα το σημείωμά μου με τη φράση «Κι η ελληνική οικογένεια πορεύεται, προστατεύοντας τα παιδιά της…». Για να αποδοθεί ακριβώς αυτό που είχα την πρόθεση να πω, αυτή η φράση χρειάζεται να ακολουθηθεί από δύο άλλες, αμφότερες ερωτήσεις: «Αποτελεσματικά, ή με υστερία και χωρίς μέτρο; Κι από τι;»<br />Και αφού ξεκαθαρίστηκαν (;) τα περασμένα, ας προοικονομήσω τα μελλούμενα να γραφτούν.<br />Όπως όλοι (;) γνωρίζουμε, σήμερα Σάββατο (ή χθες, Κυριακή – εξαρτάται από το πότε διαβάζονται αυτές οι γραμμές) συμπληρώθηκαν 34 χρόνια από το βάναυσο αιματοκύλισμα της εξέγερσης του Νοέμβρη 1973. Της τολμηρής διαμαρτυρίας των φοιτητών, των μαθητών και των εργαζομένων που είχαν συγκεντρωθεί στο χώρο του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου.<br />Κανονικά, θα έπρεπε να γράψω κάτι σχετικό. Θα μπορούσα, και ίσως θα όφειλα, να περιγράψω κάποιες σχετικές πτυχές της τοπικής μας ιστορίας. Θα άξιζε, λ.χ. να ερευνήσω αν υπήρξαν ανάλογες αντιδράσεις στην πόλη και την περιοχή της Καβάλας, αν υπήρξαν Καβαλιώτες που συμμετείχαν στα γεγονότα που διαδραματίστηκαν μέσα και γύρω από το Πολυτεχνείο ή άλλα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα της χώρας. Είμαι σε θέση (όχι, φυσικά, μόνον εγώ) να γνωρίζω ότι για όλα αυτά τα θέματα υπάρχει ερευνητικό «ψωμί» και υλικό για αφήγηση.<br />Όχι, όχι σήμερα. Ας μου επιτραπεί να αποφύγω, για άλλη μια φορά, τις επετειακές αναφορές: αυτό θέλω να κάνω όποτε οι μεγάλες στιγμές της ελληνικής ιστορίας γίνονται αντικείμενο εορτασμών, τελετών και διαγγελμάτων. Δεν είναι απαξίωση, κάθε άλλο. Πολύ δε περισσότερο, δεν είναι «εξυπνάδα» ή σνομπάρισμα των «καθιερωμένων».<br />Απλώς, είναι η οφειλόμενη και επιβεβλημένη «ασέβεια του ιστορικού» απέναντι στα «παραδεδεγμένα». Αυτή που αναζητούσε και απαιτούσε ο Γάλλος ιστορικός Ζιλ Μισλέ (Jules Michelet), όταν έγραφε πως «πρώτο χρέος έχει η Ιστορία, που είναι ο κριτής του κόσμου, να αποβάλει τον σεβασμό». Απαίτηση που υπενθύμιζε σε ένα από τα τρία κείμενά του για τον Κ. Θ. Δημαρά ο, πρόωρα χαμένος, Φίλιππος Ηλιού (αναζητήστε το τομίδιο – εκδόθηκε από τις εκδόσεις Ερμής).<br />Σε συνάφεια με την «ασέβεια» της προηγούμενης πρότασης είναι ακόμη η εξαιρετική (κατά τη γνώμη μου) άποψη ενός Αλβανού που έγινε Έλληνας, αφού μετέχει (εμπλουτίζοντάς την) της «ημετέρας παιδείας», του Γκάζμεντ Καπλάνι, ο οποίος γράφει στο blog του (ιστολόγιο το λένε ελληνιστί και το συγκεκριμένο μπορεί να το απολαύσει ο ενδιαφερόμενος πληκτρολογώντας <strong><em><span style="color:#ff0000;">http://gazikapllani.blogspot.com</span></em></strong> – δική μου τελευταία επίσκεψη στις 15 Νοεμβρίου 2007) πως «Η αλήθεια είναι πως ζούμε πλέον στην εποχή τού «πρόσεχε τι λες, πρόσεχε τι γράφεις». Σε μια εποχή όπου η ελευθερία της γνώμης αρχίζει και θεωρείται ως σύμπτωμα μιας διεφθαρμένης νοοτροπίας και ηθικής. Η ελευθερία της γνώμης πρέπει να περιορίζεται, συμφωνούν οι φανατικοί όλων των πλευρών, γιατί παράγει την ασέβεια. Και, εδώ που τα λέμε, έχουν δίκαιο. Οι φανατικοί προφέρουν μόνο απόλυτες, ιερές αλήθειες. Οι μη φανατικοί προφέρουν γνώμες. Και η ελευθερία της γνώμης εμπεριέχει πάντα, εν δυνάμει, την ασέβεια: δεν σέβεται τις απόλυτες, ιερές, συντριπτικές αλήθειες της πλειοψηφίας και των αλάθητων εξουσιών... Χωρίς την εν δυνάμει «ασέβεια» δεν υπάρχει ελευθερία της γνώμης. Δεν υπάρχει πραγματική δημοσιογραφία, τέχνη, σάτιρα, ιστορική έρευνα, ελεύθερες συνειδήσεις, ανεξιθρησκία. Χωρίς την «ασέβεια» δεν θα υπήρχαν οι Αριστοφάνης, Δάντης, Γαλιλαίος, Βολταίρος, Σάλμαν Ρούσντι, Ναγκίμπ Μαχφούζ, Ορχάν Παμούκ... Ένας κόσμος χωρίς «ασέβεια» και «ασεβείς» είναι ένας κόσμος που κυβερνιέται από αγγέλους ή από τυράννους. Κατά κανόνα, στον ανθρώπινο κόσμο συμβαίνει πάντα το δεύτερο».<br />Είναι, τρίτον, η αποδοχή της στιχουργικής έκρηξης του Διονύση Τσακνή – ήταν μέσα στο Πολυτεχνείο το 1973 και κάτι θα ξέρει περισσότερο- που προηγείται αυτού του κειμένου, κυρίως το απόσπασμα «Κρατάω το στόμα μου κλειστό/τα χείλη μου ματώσανε/κι αυτοί που μας προδώσανε/ανέραστοι να μείνουν».<br />Τέλος, είναι η συναίσθηση του πόσο δικαιώθηκε κείνες τις μέρες η «υπεράνω υποψίας» επισήμανση του Οδυσσέα Ελύτη ότι «Με τι πέτρες τι αίμα τι σίδερο/ και τι φωτιά είμαστε καμωμένοι/ ενώ φαινόμαστε από σκέτο σύννεφο/ και μας λιθοβολούν και μας φωνάζουν/ Αεροβάτες./ Το πως περνούμε τις μέρες και τις νύχτες μας ένας Θεός το ξέρει» (Ήλιος ο Πρώτος, XVI).<br />Για όλους αυτούς τους λόγους, σιγή σήμερα από τη στήλη για τα του 1973. Ας τιμήσει ο καθείς τα γεγονότα κατά τον πόθο του…<br />Κλείνω αυτή την εκτενή εισαγωγή με την διευκρίνιση πως, όταν επανέλθω (θα γίνει σύντομα) στο θέμα «Καβάλα και Καβαλιώτες, μέρες Νοεμβρίου 1973», δεν θα είναι ευχάριστα και τερπνά τα πράγματα που θα γραφούν για την καβαλιώτικη πτυχή της συγκεκριμένης χρονικής συγκυρίας.<br />Κι αφού δε θα μιλήσω για τις 17 Νοεμβρίου 1973 (ας γίνονται γιορτές στα σχολειά –να ακούσουν κάτι τα παιδιά), θα μιλήσω για τις 17 Νοεμβρίου 1974.<br />Είναι Κυριακή και συμπληρώνεται ένας χρόνος από τη μέρα που έγινε η αιματηρή καταστολή της εξέγερσης του Πολυτεχνείου. Η εφτάχρονη δικτατορία των στρατιωτικών, αρχικά υπό την ηγεσία του Γεωργίου Παπαδόπουλου και στη συνέχεια (μετά το μακελειό του Νοέμβρη 1973) του διοικητή της Στρατιωτικής Αστυνομίας (ΕΣΑ) Δημητρίου Ιωαννίδη, έχει καταρρεύσει, αφήνοντας πίσω της την ανοιχτή πληγή της κομμένης στα δύο Κύπρου. Τη θέση της έχει πάρει η κοινοβουλευτική δημοκρατία, η οποία έχει αποκατασταθεί, παρά το φόβο ότι υπάρχουν παράγοντες της ανωμαλίας που δεν έχουν παραιτηθεί από τις βλέψεις για επάνοδο σε κατάσταση ολοκληρωτικής διακυβέρνησης. Πρόεδρος της Δημοκρατίας, «κληρονομιά» της χούντας του Ιωαννίδη, είναι ο στρατηγός Φαίδων Γκιζίκης. Εκκρεμεί το δημοψήφισμα για τη μορφή του πολιτεύματος, αν δηλαδή θα είναι «Αβασίλευτος» ή «Βασιλευομένη» Δημοκρατία. Έχει αποφασιστεί να διεξαχθεί μετά τις βουλευτικές εκλογές.<br />Στο μεταξύ, έχουν ιδρυθεί νέα κόμματα. Την παραδοσιακή Δεξιά εκφράζει η Νέα Δημοκρατία (ΝΔ) του, από τις 24 Ιουλίου, πρωθυπουργού Κωνσταντίνου Καραμανλή. Το χώρο του Κέντρου εκπροσωπεί η Ένωση Κέντρου – Νέες Δυνάμεις (ΕΚ – ΝΔ), συνασπισμός των υπολειμμάτων της προδικτατορικής Ένωσης Κέντρου (ΕΚ) και των Νέων Δυνάμεων του Ιωάννη Ζίγδη, με ηγέτη το στέλεχος της ΕΚ Γεώργιο Μαύρο. </span></div><p align="center"><span style="font-size:130%;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgFjclow0zmN0ajHUC-0uRxoIwPm4R3IORySVIrInC85VIHHryhfzOBd6l-Ra58zlFNZH6aBJ_P8akz6kp_N1HoEmvl_CkZ7n7XMxNhwhLyzF9aaJpMxpRxCtHO0vuKqn_d10FMfg/s1600-h/ND-EKND.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5136143135819005922" style="CURSOR: hand" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgFjclow0zmN0ajHUC-0uRxoIwPm4R3IORySVIrInC85VIHHryhfzOBd6l-Ra58zlFNZH6aBJ_P8akz6kp_N1HoEmvl_CkZ7n7XMxNhwhLyzF9aaJpMxpRxCtHO0vuKqn_d10FMfg/s320/ND-EKND.jpg" border="0" /></a></span></p><div align="justify"><span style="font-size:130%;">Τους σοσιαλιστές που δεν εντάσσονται στη «παραδοσιακή» κομμουνιστική Αριστερά επιδιώκει να εκφράσει το Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα (ΠΑΣΟΚ) του Ανδρέα Παπανδρέου. </span></div><div align="justify"><span style="font-size:130%;">Κάποια άλλα, όλα κινούμενα στο χώρο της Αριστεράς, έχουν νομιμοποιηθεί και επαναλειτουργούν. Μεγαλύτερο, νόμιμο μετά από 27 χρόνια, είναι το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας, Γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής του οποίου είναι ο Χαρίλαος Φλωράκης. Από τη διάσπαση που υπέστη στα 1968 το μέχρι τότε ενιαίο ΚΚΕ έχει προκύψει και δρα το ΚΚΕ Εσωτερικού, με κορυφαίους το Λεωνίδα Κύρκο και το Μπάμπη Δρακόπουλο. Επανεμφανίζεται, ακόμη, η Ενιαία Δημοκρατική Αριστερά (ΕΔΑ), της οποίας ηγείται ο Ηλίας Ηλιού, βουλευτής της προδικτατορικής ΕΔΑ. Είναι μέρα εκλογών για την ανάδειξη της Ε΄ Αναθεωρητικής Βουλής των Ελλήνων. Η κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας που σχηματίστηκε μετά την κατάρρευση του καθεστώτος της δικτατορίας –συμμετείχαν σε αυτήν στελέχη της ΝΔ και της ΕΚ-ΝΔ- έχει δώσει τη θέση της σε υπηρεσιακή κυβέρνηση. Όλοι οι υπουργοί έχουν αντικατασταθεί, εκτός από τον πρωθυπουργό και τους υπουργούς Εθνικής Άμυνας Ευάγγελο Αβέρωφ και Δημόσιας Τάξης Σόλωνα Γκίκα. Οι δύο τελευταίοι παρέμειναν στην κυβέρνηση, για να «φυλάνε τα έρμα».Με τη φράση στα εισαγωγικά εννοώ ότι τους ανατέθηκε ειδική αποστολή: στον Αβέρωφ να εξασφαλίσει ότι ο Στρατός θα παραμείνει στους στρατώνες, μακριά από την πολιτική ζωή και στο Γκίκα να κάνει το ίδιο με τα Σώματα Ασφαλείας και τους τυχόν (μη ένστολους) επίδοξους συνεχιστές του έργου της «Επαναστάσεως της 21ης Απριλίου 1967».<br />Οι εκλογές αποφασίστηκε να γίνουν ανήμερα στις 17 Νοεμβρίου, προκαλώντας διχογνωμία στον πολιτικό κόσμο. Η κυβέρνηση Καραμανλή υποστηρίζει πως η εκλογική αναμέτρηση αποτελεί το «καλύτερο μνημόσυνο για τους πεσόντες του Πολυτεχνείου», ενώ η αντιπολίτευση μιλά για «ασέβεια στη μνήμη των θυμάτων της δικτατορίας». Το κλίμα είναι θερμό, τόσο στην Αθήνα όσο και στην επαρχία, με μεγάλη συμμετοχή της νεολαίας, αλλά δεν έχουν παρατηρηθεί ακρότητες. Φυσικά, η Καβάλα και η περιοχή της δεν αποτελούν εξαίρεση. Έχουν γίνει μαζικές συγκεντρώσεις και των πέντε κομμάτων, τα οποία διεκδικούν τις τέσσερις βουλευτικές έδρες του νομού. Υπάρχουν και 2 μεμονωμένοι υποψήφιοι. Τα κόμματα είναι η ΝΔ, η ΕΚ-ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ, η Ενωμένη Αριστερά (συνασπισμός που σχηματίστηκε από το ΚΚΕ, την ΕΔΑ και το ΚΚΕ Εσωτερικού) και η Εθνική Δημοκρατική Ένωσις (δεξιό, φιλοβασιλικό και σχεδόν φιλοχουντικό κόμμα, με ηγέτη τον Πέτρο Γαρουφαλιά, πρωταγωνιστή των ανώμαλων εξελίξεων του 1965, οι οποίες οδήγησαν στην πτώση του Γεωργίου Παπανδρέου και στην προετοιμασία για την επιβολή της δικτατορίας). </div><p align="center"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhvGQIVb4YdFYmXe6R56gLaYPsRnUqvXIH4QmrJvwWPG4TPyp95iW1tZ8thMlVi_GIy5tteG4RT1i5tUSgWVYjPPd00H5abWPHXr0hjbQStcFeKna55dqDu8Ch6vuTOqJgUQjl4NQ/s1600-h/EA-PASOK.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5136144248215535602" style="CURSOR: hand" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhvGQIVb4YdFYmXe6R56gLaYPsRnUqvXIH4QmrJvwWPG4TPyp95iW1tZ8thMlVi_GIy5tteG4RT1i5tUSgWVYjPPd00H5abWPHXr0hjbQStcFeKna55dqDu8Ch6vuTOqJgUQjl4NQ/s320/EA-PASOK.jpg" border="0" /></a></p><div align="justify">Οι μεμονωμένοι υποψήφιοι είναι ο Ευθύμιος Γοργίας και ο Δημήτριος Τοπαλίδης (δεξιός πολιτευτής, ο οποίος έχει αποκλειστεί από το ψηφοδέλτιο της ΝΔ).<br /></div><p align="center"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEij1OK5mqDfcbGM_t1c7sHB2L9FZkyRUV93B3PK23vG5bxphhPwdBV5aadxhxr4qjlbb9-hvXoyCtdUdcYthc_pouirPaEbJY3aaw0Wb9AaJNtoM8KgBfKI96yBbEp6i1swZgr65A/s1600-h/MEMONOMENOI.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5136145729979252738" style="CURSOR: hand" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEij1OK5mqDfcbGM_t1c7sHB2L9FZkyRUV93B3PK23vG5bxphhPwdBV5aadxhxr4qjlbb9-hvXoyCtdUdcYthc_pouirPaEbJY3aaw0Wb9AaJNtoM8KgBfKI96yBbEp6i1swZgr65A/s320/MEMONOMENOI.jpg" border="0" /></a></p><div align="justify">Η ΝΔ «κατεβάζει» τρεις δικηγόρους κι ένα γιατρό. Οι τρεις νομικοί είναι ο Νικόλαος Μάρτης, προδικατορικός υπουργός των κυβερνήσεων του Κωνσταντίνου Καραμανλή, ο Γεώργιος Παναγιωτόπουλος και ο Γεώργιος Αστεριάδης, ενώ ο μοναδικός γιατρός ονομάζεται Μάρκος Αντωνιάδης.<br />Η ΕΚ – ΝΔ έχει ως υποψήφιους βουλευτές τους πρώην βουλευτές Λεόντιο Λυμπέρη και Θεόδωρο Λυμπερίδη, δικηγόρους, ενώ εκτίθενται για πρώτη φορά οι Παναγιώτης Τσουτσίδης, πολιτικός μηχανικός, και Σωτήριος Κουντουριώτης, δικηγόρος με καταγωγή από τη Θάσο.<br />Το ψηφοδέλτιο του ΠΑΣΟΚ συγκροτούν οι Δημοσθένης Δημοσθενοπουλος, δικηγόρος και στέλεχος της προδικτατορικής Ένωσης Κέντρου και της νεολαίας της (ΕΔΗΝ), Θεοδόσιος Παρασχάκης, μηχανικός, Ευδόκιμος Σαχπάζης, οικονομολόγος, και Κωνσταντίνος Τσιρίδης, δικηγόρος. </div><p align="center"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhZeJE6YrdLaVvlk037QtYamubObKQiSzcg5f2ZAAUyNK4Ya7EdA4nzdrfJZBGesKGJlX-8SWJ_veLFj0rRe1ksv2DLD7Tw-ZhBDIHkPHfs4zJiJxCiCGmCC_f3AQfKnBIztYY8zg/s1600-h/PAPANDREOY.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5136150505982885938" style="CURSOR: hand" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhZeJE6YrdLaVvlk037QtYamubObKQiSzcg5f2ZAAUyNK4Ya7EdA4nzdrfJZBGesKGJlX-8SWJ_veLFj0rRe1ksv2DLD7Tw-ZhBDIHkPHfs4zJiJxCiCGmCC_f3AQfKnBIztYY8zg/s320/PAPANDREOY.jpg" border="0" /></a></p><div align="justify">Υποψήφιοι της Ενωμένης Αριστεράς (ΕΑ) είναι οι Πασχάλης Δούκας, βιβλιοπώλης και βουλευτής της προδικτατορικής ΕΔΑ (προερχόμενος από το ΚΚΕ Εσωτερικού), Νικόλαος Νικολαΐδης, αδελφός του εκτελεσμένου στα 1947 ΕΑΜικού δημάρχου Καβάλας Στέφανου Νικολαΐδη, και Παναγιώτης Ροδάς, αγρότης και στέλεχος του ΚΚΕ με παρελθόν εξοριών και φυλακίσεων και καταγωγή από τη Θάσο. Τέταρτος υποψήφιος είναι ένας ζωντανός θρύλος της ελληνικής Αριστεράς. Πρόκειται για τον Δημήτριο Παρτσαλίδη. </div><p align="center"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhEF54-aqIkFe8_uIGjbRqFQB9K0Qkrxl-t6yGh__wbThJO4OGXYlLFVVmG_rpMxqcBNiWHf_MTjt5JGXvv7XKoUlhvpVmK-7CBG4ZJo9H87CWn1AA6Kgw7IMtqT0g2ePxwbDljow/s1600-h/PARTSALIDIS.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5136147860283031570" style="CURSOR: hand" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhEF54-aqIkFe8_uIGjbRqFQB9K0Qkrxl-t6yGh__wbThJO4OGXYlLFVVmG_rpMxqcBNiWHf_MTjt5JGXvv7XKoUlhvpVmK-7CBG4ZJo9H87CWn1AA6Kgw7IMtqT0g2ePxwbDljow/s320/PARTSALIDIS.jpg" border="0" /></a></p><div align="justify">Ο «μπαρμπα - Μήτσος» έχει διατελέσει δήμαρχος Καβάλας (πρώτος εκλεγμένος κομμουνιστής δήμαρχος στην Ελλάδα στα 1934), εκλεγμένος βουλευτής του Παλλαϊκού Μετώπου στις τελευταίες εκλογές πριν από τη δικτατορία του Μεταξά (Ιανουάριος 1936), μέλος της αντιπροσωπείας του Εθνικού Απελευθερωτικού Μετώπου (ΕΑΜ) στις διαπραγματεύσεις για την ειρήνευση μετά το Δεκέμβριο 1944 και ήταν ένας από αυτούς που υπέγραψαν τη Συμφωνία της Βάρκιζας στις 12 Φεβρουαρίου 1945. Ακόμη, ήταν μέλος της Προσωρινής Δημοκρατικής Κυβέρνησης, πολιτικής έκφρασης του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας (ΔΣΕ) στη διάρκεια του Εμφυλίου Πολέμου, και προέδρός της μετά τη σύγκρουση του Νίκου Ζαχαριάδη, Γραμματέα του ΚΚΕ, με τον μέχρι τότε αρχιστράτηγο των ανταρτών Μάρκο Βαφειάδη. Ο 72χρονος Παρτσαλίδης διαχώρισε στα 1968 τη θέση του από τους «συντρόφους» του στο Πολιτικό Γραφείο του ΚΚΕ και ανήκει τώρα πια στο ΚΚΕ Εσωτερικού.<br />Την Εθνική Δημοκρατική Ένωση (ΕΔΕ) εκπροσωπεί ένας άλλος ζωντανός «μύθος», μόνο που αυτός ανήκει στο αντικομμουνιστικό στρατόπεδο και έχει διακριθεί μαχόμενος ένοπλα εναντίον της Αριστεράς. Είναι ο Πόντιος Αντώνιος Φωστερίδης ή Φωστηρίδης, ο πασίγνωστος Τσαούς Αντών. Ο ηγέτης των εθνικιστικών ανταρτικών ομάδων κατά τη διάρκεια της Κατοχής, σφοδρός πολέμιος του Ελληνικού Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού (ΕΛΑΣ), απηνής διώκτης των μαχητών του ΔΣΕ στην περιοχή στο διάστημα του Εμφυλίου και προδικτατορικός βουλευτής της Δεξιάς.<br />Οι εκλογές διεξάγονται ήρεμα και όλοι ελπίζουν σε μια δημοκρατική «επόμενη μέρα». Παρά την αισιοδοξία στο πέραν της ΝΔ στρατόπεδο, όμως, η συντηρητική παράταξη θριαμβεύει, τόσο πανελλαδικά, με τη συντριπτική πλειοψηφία του 54,37% και 220 από τις 300 έδρες, όσο και στο νομό Καβάλας. Την ακολούθησαν (αναφέρονται ποσοστά πάντοτε στο σύνολο της επικράτειας) η ΕΚ - ΝΔ με 20,42%, το ΠΑΣΟΚ με 13,58% και η ΕΑ με 9,45% των ψήφων.<br /></div><p align="center"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiXbM2CN6WIy-_99tsXuemHmdoNvzHL2QYv4OqgTv7a225Sxzy7wgPm8Ea7-ghtrriDOL9E2YPoJ_eB0GrutVnNyVkd9BzawfOMMIEb44dTLeuzMXL23XUX3CyeJf2wrcQMmLi0PQ/s1600-h/MAVROS.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5136149277622239266" style="CURSOR: hand" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiXbM2CN6WIy-_99tsXuemHmdoNvzHL2QYv4OqgTv7a225Sxzy7wgPm8Ea7-ghtrriDOL9E2YPoJ_eB0GrutVnNyVkd9BzawfOMMIEb44dTLeuzMXL23XUX3CyeJf2wrcQMmLi0PQ/s320/MAVROS.jpg" border="0" /></a></p><div align="justify">Για να μιλήσουμε, όμως, πιο συγκεκριμένα για το νομό Καβάλας, οι εγγεγραμμένοι ήταν 109.443, ψήφισαν (σε 192 εκλογικά τμήματα που λειτούργησαν) 83.859 και τα έγκυρα ψηφοδέλτια ήταν 83.019. Από αυτά, η Νέα Δημοκρατία πήρε 47.320 (ποσοστό 57%), η Ένωση Κέντρου - Νέες Δυνάμεις 14.922 (18%), η Ενωμένη Αριστερά 9.649 (11, 62%), το ΠΑΣΟΚ 9.583 (11,54%), οι δύο μεμονωμένοι 1.155 και ποσοστό 1,38% (1.068 ο Τοπαλίδης, ποσοστό 1,28% και 77 ο Γοργίας, ποσοστό 0.10%) και η Εθνική Δημοκρατική Ένωσις 390 (ποσοστό 0,46%).<br />Ο εκλογικός νόμος της ενισχυμένης αναλογικής ήταν αρκετά σύνθετος, προέβλεπε δύο γύρους κατανομής των βουλευτικών εδρών στα κόμματα και εφαρμογή του συστήματος της μείζονος εκλογικής περιφέρειας. Η χώρα είχε χωριστεί σε εννέα τέτοιες περιφέρειες και ο νομός Καβάλας εντάχθηκε στην Η΄ (όγδοη), μαζί με τους νομούς Δράμας, Ξάνθης, Ροδόπης και Έβρου.<br />Από την πρώτη κατανομή των εδρών εκλέχτηκαν 2 βουλευτές της ΝΔ, οι Παναγιωτόπουλος με 17.478 σταυρούς προτίμησης και Μάρτης με 12.885. Θεωρούνταν σχεδόν βέβαιη η εκλογή του Αντωνιάδη της ΝΔ από τη δεύτερη κατανομή, ενώ από την πρώτη κατανομή φάνηκε να εκλέγεται ο Λυμπερίδης της ΕΚ – ΝΔ, ο οποίος είχε συγκεντρώσει 6.913 σταυρούς.<br />Έγραψα «φάνηκε να εκλέγεται», επειδή, όταν ολοκληρώθηκε η διαδικασία της κατανομής των εδρών σε επίπεδο μείζονος περιφέρειας, η έδρα της ΕΚ - ΝΔ στο νομό δόθηκε –μαζί με την έδρα που δεν είχε διατεθεί και πιθανολογούνταν ότι θα πήγαινε στον Αντωνιάδη- στη Νέα Δημοκρατία. Την κατέλαβε –ελέω εκλογικού συστήματος και νόμου- ο Αστεριάδης με 5.211 σταυρούς, 1.702 λιγότερους από αυτούς του Λυμπερίδη. Έτσι, η ΝΔ πήρε και τις 4 έδρες του νομού.<br />Για την ιστορία, οι υποψήφιοι της ΕΚ - ΝΔ (εκτός του Λυμπερίδη), της ΕΑ και του ΠΑΣΟΚ συγκέντρωσαν τους σταυρούς που γράφονται παρακάτω δίπλα στο όνομα του καθένα.<br />Από την ΕΚ-ΝΔ: Λυμπέρης 3.932, Κουντουριώτης 2.471 και Τσουτσίδης 1.372. Από την ΕΑ: Παρτσαλίδης 5.157, Νικολαΐδης 3.702, Δούκας 583 και Ροδάς 271. Από το ΠΑΣΟΚ: Δημοσθενόπουλος 3.848, Σαχπάζης 2.312, Τσιρίδης 1.851 και Παρασχάκης 1.401.<br />Στο δημοψήφισμα που ακολούθησε, 20 μέρες μετά τις εκλογές, το εκλογικό σώμα θα αποφάσιζε, με συντριπτικό ποσοστό, το τέλος της Μοναρχίας. Η Βουλή που αναδείχτηκε θα ζούσε τρία χρόνια, ο Καραμανλής θα κέρδιζε και την επόμενη εκλογική αναμέτρηση και θα παρέμενε πρωθυπουργός μέχρι το Μάιο του 1980, οπότε θα μεταπηδούσε στην Προεδρία της Δημοκρατίας. Η Ένωση Κέντρου θα φυλλορροούσε και το ΠΑΣΟΚ θα ξεκινούσε τη πορεία του προς το θρίαμβο του 1981. Η Ελλάδα θα επανερχόταν στο στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ, αλλά το Κυπριακό θα παρέμενε άλυτο. Η χώρα θα πορευόταν με αργά, συχνά διστακτικά αλλά σταθερά βήματα προς την οριστική αποκατάσταση της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας.<br />Θα ζούσανε αυτοί, οι μεγάλοι, καλά…κι εμείς , τα οκτάχρονα της εποχής, καλύτερα.<br />Κι αυτά που περιέχει ο στίχος «τα όνειρα των εραστών δεν σβήνουν» θα συνέχιζαν να επιμένουν, όντας αδικαίωτα και μάλλον ανεκπλήρωτα… </span></div></div></div></div></div></div>nikhistorhttp://www.blogger.com/profile/07684970270350167679noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-25361874.post-79250468999343019552007-11-23T12:34:00.000-08:002007-11-23T12:46:24.053-08:00Οικογενειακές χαρές...<div align="justify"><span style="font-size:130%;">Kαι περιμένοντας την εκλογή του παιδιού του πατέρα...μιλάμε για οικογένειες και για το ότι η οικογένεια δεν είναι πάντα ανέφελη και ηλιόλουστη κατάσταση</span></div><div align="justify"><span style="font-size:130%;"><br /></span></div><div align="justify"><span style="font-size:130%;"></span></div><div align="justify"><span style="font-size:130%;"><br /></span></div><div align="justify"><strong><span style="font-size:130%;">ΧΡΟΝΟ-λόγος, τεύχος ενδέκατο, της ενδεκάτης μέρας του ενδεκάτου μηνός...</span></strong></div><div align="justify"><span style="font-size:130%;"><br /></span></div><div align="justify"><span style="font-size:130%;"></span></div><div align="justify"><span style="font-size:130%;"><br /></span></div><div align="justify"><span style="font-size:130%;">Οικογενειακές χαρές...<br /><br /><br /></span><span style="font-size:130%;"><strong><em>Μες στο σπίτι ποιος γυρίζει<br />ασταμάτητα όλη μέρα,<br />μαγειρεύει, συγυρίζει,<br />πλένει, ράβει και στολίζει;<br />Η χρυσή μου η μητέρα.<br /><br />Έξω, που άλλοτε χιονίζει<br />ή φυσά τρελλός αέρας,<br />κι άλλοτε ήλιος καβουρδίζει,<br />όλη μέρα ποιος γυρίζει;<br />Ο χρυσός μου ο πατέρας.<br /><br />Ποιος μαθαίνει κάθε μέρα<br />τόσα ωραία στο σχολειό;<br />Ποιος ακούει τον πατέρα,<br />δεν πικραίνει τη μητέρα;<br />Τάχα ξέρετε; Είμ’ εγώ!<br /></em></strong><br />(Από αναγνωστικό για μαθητές του Δημοτικού σχολείου, δεκαετία του 1950)<br /><br />Ένα από τα πιο σημαντικά προβλήματα που αντιμετωπίζει ο ερευνητής μιας ιστορικής περιόδου – όταν αυτή βρίσκεται χρονικά κοντά με την εποχή στην οποία αυτός ζει- είναι…διπλό. Από τη μια, δεν πρέπει να επηρεάζεται από τη χρονική εγγύτητα και τις τυχόν συμπάθειες ή αντιπάθειες. Από την άλλη πρέπει να καταβάλει κάθε δυνατή προσπάθεια, ώστε να καταφέρει να «περπατήσει» νοερά δίπλα στους ανθρώπους της υπό μελέτην εποχής, «μυρίζοντας» την ατμόσφαιρα που επικρατούσε.<br />Δεν είναι καθόλου εύκολο, βέβαια, να γίνει αυτό, αλλά είναι γοητευτικό, όταν το καταφέρνει. Είναι πολύ δε περισσότερο καλό, όταν ο αφηγητής - συγγραφέας πετυχαίνει να μεταφέρει το κλίμα στον αναγνώστη. Σε διαφορετική περίπτωση, ο τελευταίος βαριέται και εκδικείται με τον καλύτερο τρόπο: προσπερνά τη σελίδα.<br />Αποτελεί πρόκληση, λοιπόν, φίλτατοι αναγνώστες, και παλεύω εδώ και δέκα εβδομάδες να καταφέρω να μη βαριέστε.<br />Ας μιλήσουμε, λοιπόν, για ένα θέμα διαχρονικό και ταυτόχρονα εξόχως επίκαιρο. Ένα τρίπτυχο. Αυτό που περιλαμβάνει την πατρίδα, τη θρησκεία και την οικογένεια. Μπορεί να θυμίζει το αλήστου μνήμης «Πατρίς – Θρησκεία – Οικογένεια» των εποχών μετά τον Εμφύλιο και της περιόδου της εφτάχρονης δικτατορίας των συνταγματαρχών, αλλά δεν είναι αυτό που φοβάστε. Για άλλο πράγμα θα μιλήσω σήμερα. Για την οικογένεια και την κυριαρχία της πάνω τόσο στην πατρίδα όσο και τη θρησκεία, αλλά και τα προβλήματα που την απειλούν (και την απειλούσαν και προ πεντηκονταετίας).<br />Εξηγούμαι. Το κυρίαρχο γεγονός αυτού του Σαββατοκύριακου κι αυτό που όλοι θα παρακολουθήσουμε το απόγευμα της Κυριακής είναι η εκλογή του νέου προέδρου του ΠΑΣΟΚ. Οπότε, ας πάμε πίσω στο χθες και μέχρι την Κυριακή το απόγευμα...υγεία και βλέπουμε.<br />Πίσω στο τρίπτυχό μας, λοιπόν. Μια σύντομη αναφορά στο σήμερα και μετά ολοταχώς στο παρελθόν.<br /></span><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjlBgFAyoiIoV2uvudd_YqXTTUY5ICpJZ3uz-FE26YUbCFKStliQDsYzqtRR9inRpezA9JkFpJzSMxhWzROdlehReGLzJT0LUUWbdB_IjVAkF12Hlr4TqvjI9CmdKKvD2dkippwRg/s1600-h/ΧÎΡÎÎ¥ÎÎÎÎ+1952.jpg"><span style="font-size:130%;"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5136139162974257106" style="CURSOR: hand" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjlBgFAyoiIoV2uvudd_YqXTTUY5ICpJZ3uz-FE26YUbCFKStliQDsYzqtRR9inRpezA9JkFpJzSMxhWzROdlehReGLzJT0LUUWbdB_IjVAkF12Hlr4TqvjI9CmdKKvD2dkippwRg/s320/%CE%A7%CE%91%CE%A1%CE%9F%CE%A5%CE%9C%CE%95%CE%9D%CE%91+1952.jpg" border="0" /></span></a></div><span style="font-size:130%;"></span><br /><div align="justify"><span style="font-size:130%;"><strong>Οικογένεια, λοιπόν, πρώτα και πάνω απ’ όλα, ευλογία και βάσανο μαζί.</strong> Ας μην θεωρηθεί αυτή η απόφανση αιρετική ή ανατρεπτική: δεν είναι και θα το αποδείξω.<br />Ας ξεκινήσω την απόδειξη αμέσως, αναφερόμενος στα τρία «πόδια» του τριπόλου. Πρώτο «πόδι» η πατρίδα. Η πατρίδα μας. Η διαχείρισή της πορείας της εδώ και πολλά χρόνια (φαίνεται να) κυριαρχείται από τις οικογένειες Μητσοτάκη, Παπανδρέου και Καραμανλή, ενώ δε λείπουν και οι άλλες. Αυτές που εκλέγουν βουλευτές, νομάρχες και δημάρχους με σχεδόν κληρονομικό τρόπο (τα ονόματα είναι γνωστά τοις πάσι και άρα περιττά, ενώ διευκρινίζω ότι αυτό το φαινόμενο δεν το θεωρώ κατ’ ανάγκην κακό: εκτίθενται ως υποψήφιοι και εκλέγονται απολύτως νόμιμα). Όμως, η οικογένεια στην πολιτική μας ζωή φαίνεται να έχει προβλήματα. Αναφέρομαι, επαναλαμβάνω, στις οικογένειες του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, του Ανδρέα Παπανδρέου και (την ευρύτερη, αφού δεν απέκτησε παιδιά) του εκλιπόντος Κωνσταντίνου Καραμανλή. Η αξιωματική αντιπολίτευση ταλανίζεται από εσωστρέφεια και μάλλον θα ταλαιπωρηθεί αρκετά, μέχρι να επανέλθει στην εξουσία, αλλά η κόρη του πρώτου δεν θα κατακτήσει εύκολα την πρωτοκαθεδρία στο κόμμα της. Είμαι σχεδόν βέβαιος ότι αυτό θα γίνει κάποτε, αλλά μέχρι τότε έχει να διαχειριστεί σύνθετα προβλήματα. Ο γιος του δεύτερου – αν και μάλλον θα επανεκλεγεί αύριο στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ- δε θεωρείται φαβορί για την επικράτηση στην επόμενη εθνική εκλογική αναμέτρηση. Όσο για τον πρωθυπουργό μας, μέλος της οικογενείας του συνονόματού του θείου και παλαιού συναδέλφου του, μάλλον έχει έγνοιες και «φουρτούνες», αφού και προβλήματα έχει να αντιμετωπίσει και πιέσεις δέχεται πολλές.<br />Δεύτερο «πόδι» η θρησκεία. Η «εν Ελλάδι επικρατούσα». Και για να μη γίνω βλάσφημος (δεν επιτρέπεται να σχολιάζεις τα όποια «πιστεύω» του άλλου, πολύ δε περισσότερο τα θρησκευτικά), η κοσμική της έκφανση. Η Εκκλησία, και πιο συγκεκριμένα η ομάδα των ανθρώπων που την διοικούν. Είναι μια οικογένεια, αλλά έχει και αυτή προβλήματα. Οι ιεράρχες θεωρούνται «αδελφοί εν Χριστώ», άρα μέλη της ίδιας οικογένειας, αλλά εμφανίζονται κρισιακά φαινόμενα. Ο επικεφαλής ασθενεί και το θέμα της υγείας αλλά και της ενδεχόμενης διαδοχής του έχει παρασυζητηθεί στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης. Ως συνέπεια, υπάρχει δυσπιστία από μέρος του ποιμνίου, με αφορμή τις τηλεοπτικές εμφανίσεις αρκετών ιεραρχών και ιερωμένων και τις αντιπαραθέσεις στα «παράθυρα». Όσο για το λόγο περί διάδοχης κατάστασης, συχνά εκτρέπεται από το δρόμο της Αγάπης...<br />Τρίτο «πόδι» η ίδια η οικογένεια. Η ελληνική οικογένεια, που φαίνεται να βρίσκεται σε μια αντιφατική κατάσταση. Από τη μια, διαπιστώνεται μια τεράστια αλληλοϋποστήριξη και παροχή βοήθειας από το «οικογενειακό δίκτυο» στα δοκιμαζόμενα από την ανεργία και την υποαπασχόληση μέλη της. Από την άλλη, παρατηρείται μια δραματική αύξηση στα διαζύγια και στα ενδοοικογενειακά προβλήματα. Τα δείχνει η Τατιάνα, τα αναλύει και τα επιλύει η Τένια, παλεύει να τα διορθώσει η Βίκυ με το «Πακέτο», τα αφορίζουμε κι εμείς, όταν οργιζόμαστε, με το αθυρόστομο «Γ... το σόι μου!»...<br />«Αρκετά με το παρόν, γραφιά! Μίλα για το παρελθόν. Είναι ασφαλέστερο, είναι διδακτικότερο, δεν ενοχλεί κανέναν. Τι τα θες τα τωρινά;» κράζει η εσωτερική φωνή. Υπακούω αμέσως.<br />Πίσω, λοιπόν, στα οικογενειακά προβλήματα της δεκαετίας του 1950, όταν η πίστη των ανθρώπων στην οικογένεια ήταν ελαφρώς διαφορετική (θα καταλάβετε τι εννοώ) και η έννοια των «προσωπικών δεδομένων» ήταν άγνωστη. Αυτό το τελευταίο, βέβαια, οφείλω να το εξηγήσω, όσο γίνεται συντομότερα. Ενώ σήμερα οι εφημερίδες, τα ραδιόφωνα και τα κανάλια δεν αναφέρουν εύκολα ονόματα πρωταγωνιστών σε εγκλήματα, τόσο θυτών όσο και θυμάτων (όχι ότι δε θέλουν, αλλά εμποδίζονται από νόμους και την Αρχή Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων – άλλη πονεμένη ιστορία αυτή η Αρχή, ενδεικτική του πόση έλλειψη μέτρου είχαμε και έχουμε ως χώρα και κοινωνία), στη δεκαετία του ’50 δεν συνέβαινε αυτό. Αντίθετα, οι πληροφορίες αυτές δίνονταν αφειδώς. Ονόματα, ηλικίες...όλα. Και του φονιά και του θύματος, και του βιαστή και της βιασθείσης. Σωστό, λάθος, δεν είναι της παρούσης. Εδώ, θα αναφέρω μόνον αρχικά επωνύμων, μη βρεθώ να τρέχω σε δικαστήρια.<br />Νοέμβριος 1952. Η χώρα σε μετάβαση. Το κεντρώο κυβερνητικό διάλειμμα (κυβέρνηση συνεργασίας μεταξύ της Εθνικής Προοδευτικής Ένωσης Κέντρου - Ε.Π.Ε.Κ., κόμματος του στρατηγού Νικολάου Πλαστήρα, και Φιλελευθέρων του Σοφοκλή Βενιζέλου, η οποία είχε σχηματιστεί τον Οκτώβριο του 1950)- τερματίζεται και η Δεξιά επανεμφανίζεται δυναμικά. Ο στρατάρχης Αλέξανδρος Παπάγος, ηγέτης του Ελληνικού Συναγερμού, θεωρείται βέβαιος νικητής των εκλογών, που θα γίνουν στις 16 του μήνα. Θα σαρώσει, παίρνοντας 49,22% των ψήφων και 240 από τις 300 έδρες της Βουλής (για την καβαλιώτικη πλευρά των εκλογών, υγεία να υπάρχει και θα τα πούμε εν ευθέτω).<br />Στις 13 του μήνα, όμως, σε αθηναϊκή εφημερίδα, γεμάτη από προεκλογικές ειδήσεις, δημοσιεύεται σε περίληψη η απόφαση του Πρωτοδικείου Καβάλας, η οποία «κηρύσσει λελυμένον υπαιτιότητι της εναγομένης» το γάμο του Ελευθερίου Α. και της Ηλέκτρας Π. Ο γάμος είχε τελεστεί το 1946, «ενώπιον Θεού και ανθρώπων», από δυο ανθρώπους που θα ονειρεύονταν να ζήσουν μαζί. Ο ενάγων ήταν γνωστός επιχειρηματίας της Καβάλας.<br />Γιατί να δημοσιεύτηκε σε αθηναϊκή εφημερίδα η απόφαση, άραγε; Γιατί να πρέπει να μάθει το πανελλήνιο τότε (και όλος ο πλανήτης τώρα, αφού το «σώμα» της εν λόγω εφημερίδας είναι διαθέσιμο στο Διαδίκτυο– θα μου επιτρέψετε να μην αποκαλύψω το site), ότι έφταιγε η γυναίκα για το διαζύγιο; Μήπως ήταν απαραίτητη η δημοσίευση σε αθηναϊκή εφημερίδα; Τόση φαλλοκρατία, τόσος διασυρμός των γυναικών;<br />Μια μικρή έρευνα και η καταπληκτική νομομάθεια (μαζί με την εξαιρετική πνευματική διαύγεια) του παλαίμαχου δικηγόρου της Καβάλας κυρίου Κωνσταντίνου Μέλισσα (σπολλάτη, Νέστορα των νομικών, θερμές ευχαριστίες οφείλω) έδωσαν την απλούστατη και διόλου φαλλοκρατική απάντηση. Στην περίληψη της απόφασης, για την οποία μιλούμε, αναφερόταν ότι η γυναίκα ήταν «αγνώστου διαμονής» και ότι η εκδίκαση της αίτησης διαζυγίου έγινε «ερήμην της εναγομένης». Αυτοί οι δύο παράγοντες οδήγησαν στη δημοσίευση. Προκειμένου να καταστεί αμετάκλητη η διάζευξη, όταν συνέβαινε ένα από τα δύο (ερημοδικία ή άγνωστη διαμονή – στην περίπτωσή μας συνέβαιναν και τα δύο), το δικαστήριο διέταζε τη δημοσίευση της απόφασής του σε εφημερίδες, μία των οποίων έπρεπε να είναι «του κέντρου», δηλαδή πανελλήνιας κυκλοφορίας.<br />Μια οικογένεια διαλυόταν, με νόμιμο τρόπο και με απόλυτη διαφάνεια...<br />Κι εδώ, πεταγόμαστε έξι χρόνια μπροστά, σε οικογενειακά «ντράβαλα» και πάλι, πιο «ζουμερά», από αυτά που σήμερα τα κανάλια τα κάνουν σήριαλ, ή επί το λαϊκότερον «από τρίχα τριχιά».<br />Νοέμβριος 1958, λοιπόν. Πρωθυπουργός –μετά από δύο διαδοχικές εκλογικές νίκες- ο διάδοχος του Παπάγου, Κωνσταντίνος Καραμανλής και αξιωματική αντιπολίτευση η Αριστερά, με εκπρόσωπο την Ενιαία Δημοκρατική Αριστερά – ΕΔΑ. Εξελίξεις στο Κυπριακό, κεντρικό θέμα της εσωτερικής και διεθνούς πολιτικής ζωής, αλλά στην περιοχή μας ο Έρωτας «χτυπάει κατακέφαλα» (κυριολεκτώ).<br />Σε χωριό της περιοχής των Ελευθερών γιορτάζεται η γιορτή των Ταξιαρχών (νάτη η θρησκεία ως αφορμή κοινωνικότητας, μόνο που οι άνθρωποι τα «χαλάνε»). Πανηγυρικός εορτασμός και πολύς κόσμος συγκεντρωμένος. Μεταξύ τους και η ωραία 24χρονη Καβαλιώτισσα Λόλα Τ., «προκαλέσασα τον θαυμασμόν διαφόρων παρευρισκομένων εις την πανήγυριν νέων εκ των πέριξ χωρίων». Έλα, όμως, που δύο από τους θαυμαστές της νεαρής καλλονής ήταν και ξαδέλφια, ο συνομήλικός της Εύ. Γ. και ο 20χρονος Παν. Τσ. Το απόγευμα της γιορτής, 0 πρώτος προσκαλεί την κοπέλα να διανυκτερεύσει στο πατρικό του σπίτι και εκείνη αποδέχεται την πρόσκληση. Όταν το μαθαίνει ο δεύτερος, πηγαίνει – γύρω στα μεσάνυχτα- κάτω από το σπίτι του ξαδέλφου του και αρχίζει να τραγουδά. Ακούγοντας τα άσματα –μάλλον δεν έψαλλε απολυτίκια ο νεαρός κανταδόρος- ο φιλοξενών την Λόλα εξοργίζεται. Αρπάζει ένα ρόπαλο, βγαίνει από το σπίτι και καταφέρει ισχυρά χτυπήματα στον ξάδελφό του, «μέχρις ότου ούτος έπεσεν αιμόφυρτος επί του εδάφους». Ο χτυπημένος μεταφέρεται στο νοσοκομείο της Καβάλας σε αφασία, ενώ ο δράστης συλλαμβάνεται και παραπέμπεται στον εισαγγελέα.<br />Ο Καραμανλής συνέχισε να κυβερνά για χρόνια, έφυγε, επανήλθε και πέθανε σε βαθιά γεράματα. Η Κύπρος έγινε ανεξάρτητη, αλλά όλο και ταλαιπωρείται. Ο δράστης και το θύμα του επεισοδίου στην περιοχή των Ελευθερών θα έχουν πια γεράσει (άραγε συμφιλιώθηκαν;) και το 24χρονο «μήλον της Έριδος» θα είναι μάλλον μια σεβάσμια ηλικιωμένη κυρία, που πιθανότατα έχει παιδιά και εγγόνια και που ίσως και να μη θυμάται εκείνο το βράδυ.<br />Στα οικογενειακά άλμπουμ όλων, είναι μάλλον απίθανο να υπάρχουν φωτογραφίες από εκείνον τον εορτασμό των Ταξιαρχών.<br /></span><span style="font-size:130%;"><strong>Και η ελληνική οικογένεια πορεύεται, προστατεύοντας τα παιδιά της...<br /></strong>Αποτελεσματικά, ή υστερικά και δίχως μέτρο; </span></div><div align="justify"><span style="font-size:130%;">Κι από τι;</span> </div>nikhistorhttp://www.blogger.com/profile/07684970270350167679noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-25361874.post-6613802902381225882007-11-04T16:55:00.000-08:002007-11-04T17:26:26.424-08:00Κύπρος της αγάπης και του ονείρου...<div align="justify"><span style="font-size:130%;">Το κείμενο που ακολουθεί δημοσιεύτηκε στο φύλλο του καβαλιώτικου ΧΡΟΝΟΜΕΤΡΟΥ (</span><a href="http://www.xronometro.gr/"><span style="font-size:130%;">www.xronometro.gr</span></a><span style="font-size:130%;">) του Σαββατοκύριακου 3-4 Νοεμβρίου και μπορεί να θεωρηθεί (ως δέκατο που ήταν στη σειρά του ΧΡΟΝΟ-λόγου) ως το "10 το καλό". Έχει να κάνει με Κύπρο και ταραχές και (πιο πολύ) με νέα παιδιά. Μήπως αυτά είναι (πάντοτε) "το 10 το καλό" και πάνε -η μια γενιά πίσω από την άλλη "χαράμι"; Μήπως είχε δίκιο ο Μανόλης Αναγνωστάκης που έγραψε<em> "<span style="color:#000000;"><span style="color:#cc0000;">Θυμούνται τα λόγια του πατέρα : εσύ θα γνωρίσεις καλύτερες μέρες. Δεν έχει σημασία τελικά αν δεν τις γνώρισαν, λένε το μάθημα οι ίδιοι στα παιδιά τους. Ελπίζοντας πάντοτε πως κάποτε θα σταματήσει<span style="font-family:georgia;"> η αλυσίδα. Ίσως στα παιδιά των παιδιών τους ή στα παιδιά των παιδιών των παιδιών τους</span></span><span style="font-family:georgia;">";</span></span></em><span style="font-family:georgia;"> </span></span></div><div align="justify"><span style="font-size:130%;"><span style="font-family:georgia;">Ο τίτλος, του κειμένου, πάντως, ήταν <strong>"Ανήσυχα νιάτα..."</strong> και το περιεχόμενο είχε ως εξής:</span></span></div><div align="justify"></div><div align="justify"></div><div align="justify"><strong><em><span style="font-size:130%;"></span></em></strong></div><div align="justify"><span style="font-size:130%;"><span style="font-size:100%;"></span></span></div><div align="justify"><span style="font-size:130%;"></span></div><div align="justify"><span style="font-size:130%;"><strong><em>Γη της λεμονιάς, της ελιάς<br />γη της αγκαλιάς, της χαράς<br />γη του πεύκου, του κυπαρισσιού<br />των παληκαριών και της αγάπης<br /><br />Χρυσοπράσινο φύλλο<br />ριγμένο στο πέλαγο<br /><br />Γη του ξεραμένου λιβαδιού<br />γη της πικραμένης Παναγιάς<br />γη του λίβα, τ' άδικου χαμού<br />τ' άγριου καιρού, των ηφαιστείων<br /><br />Χρυσοπράσινο φύλλο<br />ριγμένο στο πέλαγο<br /><br />Γη των κοριτσιών που γελούν<br />γη των αγοριών που μεθούν<br />γη του μύρου, του χαιρετισμού<br />Κύπρος της αγάπης και του ονείρου<br /><br />Χρυσοπράσινο φύλλο<br />ριγμένο στο πέλαγο</em></strong><br /><br />«Χρυσοπράσινο φύλλο, ριγμένο στο πέλαγο» τη θέλησε να μοιάζει κι έτσι την περιέγραψε ο στιχουργός Λεωνίδας Μαλένης. Ο Μαλένης εμπιστεύτηκε τη γραφή του, για να την επενδύσει με μουσική ο Μίκης Θεοδωράκης, κι ο ομότιτλος δίσκος κυκλοφόρησε την 1η Οκτωβρίου του 1966. Το φθινόπωρο προχωρούσε, για να προϋπαντήσει το χειμώνα. Κι η Κύπρος –περί αυτής ο λόγος σήμερα- θα έμπαινε σιγά σιγά στον κυριολεκτικό χειμώνα, για να δυσκολεύεται να «ανοιξιάσει» ακόμα και σήμερα.<br />Έντεκα χρόνια νωρίτερα, χειμώνα κυριολεκτικό και κανονικό πια, το Δεκέμβριο του 1955, ο Γιώργος Σεφέρης της «δωρίζει» μια συλλογή ποιημάτων. Της δίνει τον τίτλο <strong><em>…Κύπρον, ου μ’ εθέσπισεν…</em></strong>, σημειώνοντας ότι η Κύπρος «είναι ένας τόπος όπου το θαύμα λειτουργεί ακόμη» και υπενθυμίζοντας ότι η σκέψη του –όπως κι ο ίδιος, άλλωστε, που πολύ την αγάπησε- βρέθηκε (για λίγο, αλλά με αγάπη μεγάλη, όπως η Ελένη του Ευριπίδη) «ες γην εναλίαν Κύπρον, ου μ΄εθέσπισεν Φοίβος παρεπιδημείν» (=στην Κύπρο, όπου με τοποθέτησε ο Απόλλωνας να ζήσω για κάποιον καιρό» (μονοτονικό: καλό, βολικό, αλλά χάνεται η σαφήνεια της έντασης στο λόγο, <strong>νομίζω</strong>). Με την άλλη του υπόσταση, αυτή του διπλωμάτη, με το πραγματικό του επώνυμο, Σεφεριάδης, θα παρακολουθήσει, μερικά χρόνια αργότερα, τις συνομιλίες που οδήγησαν στη δημιουργία της ανεξάρτητης από τη βρετανική αποικιοκρατία Κυπριακής Δημοκρατίας.<br />Στον αντίποδα, σήμερα, στην εποχή της τηλεοπτικής «δημοκρατίας των παραθύρων», τα ιθύνοντα «τσακάλια» των ιδιωτικών τηλεοπτικών διαύλων διακηρύσσουν και βεβαιώνουν ότι «το Κυπριακό δεν "πουλάει"» και μας πληροφορούν για τα συμβαίνοντα στο πολύπαθο νησί μόνο όταν είναι «εντυπωσιακά» και… νουμεροφόρα για την AGB. Το θέμα της Κύπρου –για την ακρίβεια, το αν οι συναυλίες του πρώτου με στόχο την ενίσχυση των «αδελφών Κυπρίων» εξυπηρετούσαν ανιδιοτελείς σκοπούς- απασχόλησε και τους δημοφιλείς καλλιτέχνες Γιώργο Νταλάρα και Τζίμη Πανούση και το… συζήτησαν κι αυτοί προ ολίγων ετών, αλλά δεν θα μπω σε λεπτομέρειες και (κυρίως) κρίσεις περί του ποιος είχε δίκιο: δεν μου περισσεύουν ούτε χρήματα για αποζημιώσεις αλλά ούτε και χρόνος για δικαστικές περιπέτειες.<br />Αυτά τα (πολλά;) εισαγωγικά στο σημερινό μας ταξίδι στο παρελθόν έχουν ένα κοινό στοιχείο: συνέβησαν μακριά από την Καβάλα, κάποια πριν και κάποια ύστερα από το συμβάν που θα σας γνωστοποιήσω σήμερα. Παρατέθηκαν απλώς για να τονιστεί το πόσο σημαντικό θεωρήθηκε κατά καιρούς το Κυπριακό ζήτημα και πώς αντιμετωπίστηκε από διάφορους, διαφορετικούς μεταξύ τους, ανθρώπους της σκέψης (και της επίδρασης στη σκέψη των άλλων).<br />«Μπαίνω στο ψητό», λοιπόν, και φεύγουμε ολοταχώς για πίσω. Πάμε μισόν αιώνα και περισσότερο σήμερα. Πενήντα δύο χρόνια ακριβώς, στις 3 Νοεμβρίου 1955, ημέρα Πέμπτη.<br />Πρωθυπουργός της χώρας, από το πρωί της 5ης Οκτωβρίου (ούτε μήνα δεν είχε συμπληρώσει στην εξουσία, όταν έγιναν τα όσα θα δούμε στη συνέχεια), μετά το θάνατο του Αλέξανδρου Παπάγου, είναι ο Κωνσταντίνος Καραμανλής. Ο 48χρονος Σερραίος χαίρει της εμπιστοσύνης του Παλατιού, γίνεται πρωθυπουργός παρά την ύστατη θέληση του Παπάγου και έχει στο ενεργητικό του μια πετυχημένη θητεία στο Υπουργείο Δημοσίων Έργων. Όμως…<br />Όμως, δύο μήνες νωρίτερα, στις 6 Σεπτεμβρίου 1955, ο -κατάλληλα καθοδηγημένος από την αστυνομία της Πόλης- όχλος των Τούρκων της Ιστανμπούλ εφόρμησε στα σπίτια και τα καταστήματα των Ρωμιών της πάλαι ποτέ Βασιλίδας των Πόλεων, σκότωσε, έκαψε και ρήμαξε. Το «υποδειγματικά καλό κλίμα μεταξύ των δύο συμμάχων χωρών, ενταγμένων ταυτόχρονα στο ΝΑΤΟ το 1952» έγινε συντρίμμια. Ο Καραμανλής κληρονόμησε ένα πρόβλημα και μιαν ατμόσφαιρα εχθρότητας.<br />Και στην κατοικούμενη από Έλληνες και Τούρκους Κυπρίους Μεγαλόνησο, όμως, τα πράγματα δεν είναι ήρεμα. Το νησί ελέγχεται από τους Βρετανούς, αλλά, εκτός από τον ένοπλο αγώνα της ελληνοκυπριακής Εθνικής Οργάνωσης Κυπρίων Αγωνιστών (ΕΟΚΑ), γίνονται προσπάθειες για να διεθνοποιηθεί το ζήτημα της αυτοδιάθεσής του και περισσότερο της Ένωσης με την Ελλάδα: η τελευταία αποτελεί στόχο που ο Παπάγος προσπαθούσε να προωθήσει. Από τον Αύγουστο του 1954 έχει υποβληθεί σχετική προσφυγή της Ελλάδας στον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών και την ίδια μέρα οργανώνεται στην Αθήνα το πρώτο συλλαλητήριο για την Ένωση. Το συλλαλητήριο «χτυπιέται» από την Αστυνομία και οι τραυματίες, τόσο διαδηλωτές όσο και αστυνομικοί, είναι δεκάδες. Οι ΗΠΑ απαιτούν από την Ελλάδα την απόσυρση της προσφυγής και, όταν η απαίτησή τους απορρίπτεται, πετυχαίνουν την καταψήφισή της στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ.<br />Τώρα, όμως, είμαστε (θυμίζω) στις αρχές Νοεμβρίου του 1955 και τα πράγματα στην Κύπρο είναι σύνθετα. Ο ένοπλος αγώνας της ΕΟΚΑ εντείνεται, οι Βρετανοί ενισχύουν τις δυνάμεις κατοχής και σκληραίνουν τη στάση τους. Στην Ελλάδα, τα συλλαλητήρια έχουν γίνει καθημερινό φαινόμενο, με συμμετοχή κυρίως νεολαίων και μαθητών, και η κυβέρνηση δε φαίνεται να επιθυμεί τη συνέχισή τους. Μπορεί οι στόχοι της «αυτοδιάθεσης» και της Ένωσης να μην απέχουν από αυτούς της εξωτερικής πολιτικής της κυβέρνησης Καραμανλή, αλλά οι συγκεντρώσεις και οι διαδηλώσεις δεν ανήκουν στις προτιμήσεις της συντηρητικής παράταξης ως μέθοδοι διεκδίκησης και επίτευξης των κάθε φορά ζητουμένων. Εκτός αυτού, ποιος μπορεί να διασφαλίσει ότι δεν θα υπάρξουν ταραχές ή ακόμη και εκμετάλλευση των μαχητικών διαθέσεων του πλήθους από την Αριστερά, σε κάποια αντικυβερνητική ή αντι-Δυτική κατεύθυνση;<br />Κι εδώ, φτάνουμε στην κεντρική πλατεία της Καβάλας. Ενώ το Υπουργείο Παιδείας επικοινωνεί τηλεφωνικώς με τους διευθυντές των σχολείων της Μέσης Εκπαίδευσης και τους διατάζει να εξαντλήσουν όλη την πειθώ τους πάνω στους μαθητές τους, ώστε να αποτρέψουν τη συμμετοχή των τελευταίων σε νέα συλλαλητήρια και παράλληλα στο Ηράκλειο ο εισαγγελέας καλεί στο γραφείο του τους καθηγητές και τους καθιστά υπευθύνους για τη συμπεριφορά των μαθητών τους, στην Καβάλα –όπως και στην Αθήνα, τον Τύρναβο και άλλες πόλεις- εκατοντάδες μαθητές έχουν συγκεντρωθεί και διαδηλώνουν. Η προσυγκέντρωση γίνεται μπροστά στο Εμπορικό Επιμελητήριο (από την ταράτσα του οποίου έχει ληφθεί η φωτογραφία που συνοδεύει αυτό το κείμενο και που προέρχεται από το αρχείο του εξαιρετικού συμπολίτη Λευτέρη Κελβερίδη, τον οποίο ευχαριστώ θερμά για την άδεια να τη δημοσιεύσω). </span></div><p align="center"><span style="font-size:130%;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjZWnFDD0NehfQSXZ2zAWV00Xod_44eojQQaJL7tifwTSKItK8vHwEYK6wiPng3Q_wQ-McWhBcHo6-NSuq9TarB-PtvrePQN02Xw56fJ_-bgEi9Rp4h-pzJ62xp7psdL9JAQZo8cw/s1600-h/MATHITIKO+SYLLALHTHRIO+KYPROY+FRONT.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5129155974180051154" style="CURSOR: hand" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjZWnFDD0NehfQSXZ2zAWV00Xod_44eojQQaJL7tifwTSKItK8vHwEYK6wiPng3Q_wQ-McWhBcHo6-NSuq9TarB-PtvrePQN02Xw56fJ_-bgEi9Rp4h-pzJ62xp7psdL9JAQZo8cw/s320/MATHITIKO+SYLLALHTHRIO+KYPROY+FRONT.jpg" border="0" /></a></span></p><p align="center"><span style="font-size:130%;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEguSoUQ9Nx7_u2HxssibUEYMS2VcnWzEqGOWdsw7iOJ4aMNclYVhR33zW5FOQvFfrQkt9GZw7gDo2bXo6J0wrC8NtgJvv3BigScZTCGA9zXopYRViSQDF6DwR7gmskkmHq4U84d3A/s1600-h/MATHITIKO+SYLLALHTHRIO+KYPROY+REVERSE.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5129156141683775714" style="CURSOR: hand" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEguSoUQ9Nx7_u2HxssibUEYMS2VcnWzEqGOWdsw7iOJ4aMNclYVhR33zW5FOQvFfrQkt9GZw7gDo2bXo6J0wrC8NtgJvv3BigScZTCGA9zXopYRViSQDF6DwR7gmskkmHq4U84d3A/s320/MATHITIKO+SYLLALHTHRIO+KYPROY+REVERSE.jpg" border="0" /></a></p><div align="justify">Οι διαδηλωτές ξεκινούν για το Αμερικανικό Κέντρο Πληροφοριών (βρισκόταν επί της οδού Ομονοίας, στο αριστερό μέρος του δρόμου, όπως κάποιος ανεβαίνει, για να κατευθυνθεί προς τον Άγιο Παύλο, εκεί περίπου όπου βρίσκεται σήμερα το κατάστημα γυναικείων ρούχων BSB, μόνο που τότε τα καταστήματα ήταν περισσότερα και πιο στενά). Ανάλογα Κέντρα λειτουργούσαν σε πολλές επαρχιακές πόλεις και το καθένα περιλάμβανε δανειστική βιβλιοθήκη, σχολή εκμάθησης αγγλικών, καθώς και χώρο με υλικό για τις Ηνωμένες Πολιτείες, όπως φυλλάδια, χάρτες και «διαφωτιστικές» εκδόσεις σχετικά με τις ΗΠΑ και το ρόλο τους στην υπεράσπιση του «Ελευθέρου Κόσμου». Δύναμη της Χωροφυλακής έχει παραταχθεί λίγα μέτρα πριν από το Κέντρο, αποσκοπώντας στο να το προστατεύσει από επίθεση και καταστροφή. Οι νεαροί διαδηλωτές κινούνται προς το Κέντρο και αναχαιτίζονται από τη Χωροφυλακή. Θυμωμένοι και αποφασισμένοι να περάσουν, εκσφενδονίζουν μήλα, ντομάτες και μικροαντικείμενα εναντίον των ανδρών της αστυνομικής αρχής. Επικρατεί πανικός και ταραχή στη γύρω περιοχή, τα πέριξ καταστήματα κλείνουν και προκαλούνται τραυματισμοί και μώλωπες σε διαδηλωτές και αστυνομικούς. Σύντομα, οι μαθητές διαλύονται. Νέα απόπειρα για συγκέντρωση το απόγευμα δεν απέφερε καρπούς.<br />Μαθητές, εισαγγελείς, ταραχές, Υπουργείο Παιδείας σε κατάσταση ανησυχίας, εθνικά θέματα σε εξέλιξη, Κυπριακό σε έξαρση...με δυο λόγια, τα ίδια πράγματα και ζητήματα με σήμερα, αλλά σε διαφορετικό σημείο.<br />Οι Βρετανοί έφυγαν από την Κύπρο, αφού έστησαν αγχόνες και θανάτωσαν τον Καραολή και το Δημητρίου (η πλατεία της Καβάλας όπου βρίσκεται η αφετηρία των αστικών λεωφορείων φέρει τα ονόματα των δύο νεαρών αγωνιστών), η ανεξάρτητη Κυπριακή Δημοκρατία έγινε πραγματικότητα στα 1960, χωρίς το μαρτυρικό νησί να έχει ησυχάσει έκτοτε, οι νεαροί «ταραξίες» του 1955 με το μαθητικό πηλίκιο και την «κουκουβάγια» που το κοσμούσε είναι σήμερα παππούδες και θα ανησυχούν για «το πού πάει η σημερινή νεολαία». </div><div align="justify">Η ανήσυχη πάντοτε νεολαία…</span></div>nikhistorhttp://www.blogger.com/profile/07684970270350167679noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-25361874.post-88824219012387290742007-11-04T11:55:00.000-08:002007-11-04T17:48:35.812-08:00Αντί 28, 29<p align="justify"><span style="font-size:130%;"><em>Ως στήλη και...στηλοθέτης απεχθανόμαστε τα "μνημόσυνα", πολλώ δε μάλλον τα πανηγυρικά. Γι' αυτό, με μοναδική διευκρίνιση ότι θεωρώ σημαντικότερη από τους πανηγυρικούς τη μνήμη των ανθρώπων που πάλεψαν για να μη μας λένε όλους Φριτς, Τζούλιο ή Τοντόρ ....-ωφ και το να μη ξεχνάμε τα εκατομμύρια Εβραίων, Ιαπώνων της Χιροσίμα και του Ναγκασάκι και άλλων δυστυχισμένων θυμάτων αυτού του φρικτού δεύτερου παραλογισμού της ανθρωπότητας (μας άρεσε ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος κι είπαμε να τον επαναλάβουμε για να τον εμπεδώσουμε...), "ανεβάζω" το περιεχόμενο του ΧΡΟΝΟ-λόγου της 28ης Οκτωβρίου 2007. Φιλοξενώσα εφημερίς το καβαλιώτικο ΧΡΟΝΟΜΕΤΡΟ και τίτλος ο κάτωθι:</em> </span></p><div align="justify"><span style="font-size:130%;"><strong>Μνήμη…29ης Οκτωβρίου<br /></strong><br />«Εθνική επέτειος» σήμερα και φυσικά η στήλη ΔΕΝ θα ασχοληθεί με τα του πολέμου του 1940.<br />«Η πόλις» θα πλέει «εις την γαλανόλευκον» (για να θυμηθούμε και το Μίνω Αργυράκη), θα δημοσιοποιηθούν μηνύματα της πολιτειακής και πολιτικής ηγεσίας του τόπου που θα «επικαιροποιούν» (εσχάτως μας προέκυψε ο όρος, εξ ου και τα εισαγωγικά) τα διδάγματα της τιμώμενης εποχής, τα κανάλια θα ασχοληθούν με αφιερώματα (με ντοκιμαντέρ και αρχειακό υλικό τα κρατικά, με κινηματογραφικές επαναλήψεις κι «ανακεφαλαιώσεις» τύπου «Υπολοχαγός Νατάσσα» και «Υποβρύχιο Παπανικολής» τα ιδιωτικά – εμπορικά), θα παρελάσουν, ευσταλείς και ευθυτενείς, μαθητές και ένστολοι…ας μην προστεθούμε κι εμείς και το παραβαρύνουμε.<br />Ας πάμε κάμποσο πίσω, αλλά όχι στα 1940. Ας μου επιτραπεί να σας μεταφέρω για μια φορά ακόμη 46 χρόνια πίσω, σε ένα άλλο τέλος Οκτωβρίου: όχι στις 28, αλλά στις 29 Οκτωβρίου 1961.<br />Είναι Κυριακή, η εθνική επέτειος έχει τιμηθεί την προηγουμένη με παρελάσεις και γιορτές και σήμερα γίνονται εκλογές.<br />Ξαναμιλήσαμε γι’ αυτή την αναμέτρηση. Πριν από δύο εβδομάδες έγραψα για την προεκλογική ομιλία του Γεωργίου Παπανδρέου στην Καβάλα στις 13 Οκτωβρίου 1961. Σήμερα θα ασχοληθούμε με το κύριο μέρος των εκλογών, τη διεξαγωγή τους.<br />Θυμίζω ότι οκτώ μήνες νωρίτερα, το Φεβρουάριο του 1961, πολιτικοί από το χώρο μεταξύ Δεξιάς και Αριστεράς, έχουν συμπήξει την Ένωση Κέντρου. Η δημιουργία της ήταν αναγκαία και ζήτημα πολιτικής ύπαρξης για τους πολιτικούς του συγκεκριμένου χώρου, αφού στις εκλογές που είχαν γίνει τρία χρόνια νωρίτερα, το Μάιο του 1958, η Ενιαία Δημοκρατική Αριστερά (ΕΔΑ - νόμιμη έκφραση του, από το 1947, παράνομου Κ.Κ.Ε.) είχε αναδειχθεί αξιωματική αντιπολίτευση με ποσοστό 25% και 79 βουλευτές. Εννιά μόλις χρόνια μετά το τέλος του Εμφυλίου Πολέμου, η Αριστερά «σήκωνε κεφάλι». Το Κέντρο κινδύνευε να μείνει εκτός του πολιτικού παιχνιδιού και η αναμέτρηση να εξελιχθεί σε αντιπαράθεση Εθνικής Ριζοσπαστικής Ένωσης (κόμματος του από το 1955 πρωθυπουργού Κωνσταντίνου Καραμανλή) και ΕΔΑ. Το εκλογικό μόρφωμα, μάλιστα, που εκφράζει το χώρο του Κέντρου αποτελείται από το συνασπισμό της Ένωσης Κέντρου και του Κόμματος των Προοδευτικών του –βασιλόφρονος, παλαιού συναδέλφου με τον Καραμανλή στην κυβέρνηση Παπάγου, αλλά φανατικού αντιπάλου του Σερραίου πρωθυπουργού- Σπύρου Μαρκεζίνη. Αντίστοιχα, η ΕΔΑ συνεργάζεται με το Εθνικό Αγροτικό Κόμμα (ΕΑΚ) και «κατεβαίνει» ως ΠΑΜΕ (Πανδημοκρατικόν Αγροτικόν Μέτωπον Ελλάδος). Το κλίμα είναι έντονα αντικομμουνιστικό και συνεπώς αντι-ΕΔΑ και αντι-ΠΑΜΕ. Οι «κακές γλώσσες» της Αριστεράς, μάλιστα, λένε πως η Ασφάλεια έχει δώσει οδηγίες στους εισπράκτορες των αστικών λεωφορείων της χώρας να μη φωνάζουν «Πάμε» στον οδηγό, μόλις ολοκληρωθεί η άνοδος και η κάθοδος των επιβατών από το όχημα, αλλά κάτι άλλο: «Φύγαμε», «Ξεκίνα» κλπ.<br />Η κυβέρνηση Καραμανλή από τη μεριά της, σίγουρη για τη νίκη της, έχει παραχωρήσει τη θέση της σε υπηρεσιακή κυβέρνηση υπό την προεδρία του στρατηγού Κωνσταντίνου Δόβα, αρχηγού του στρατιωτικού οίκου του βασιλιά Παύλου. Ο Καραμανλής, βέβαια, είχε προτείνει για υπηρεσιακό πρωθυπουργό το στρατηγό Θρασύβουλο Τσακαλώτο, αλλά το Παλάτι είχε απαιτήσει να αναλάβει το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας ο «δικός του» πτέραρχος Ποταμιάνος, πράγμα που ο Τσακαλώτος δεν δεχόταν και που τελικά…συνέβη. Έτσι, αντί του Τσακαλώτου επελέγη ο Δόβας.<br />Η ατμόσφαιρα είναι φορτισμένη. Κάποιοι από τους τότε υποστηρικτές της Ένωσης Κέντρου και της ΕΔΑ υποστηρίζουν (είναι χαρακτηριστική η μετεκλογική αρθρογραφία των προσκείμενων στους δύο χώρους εφημερίδων - βλ. χαρακτηριστικό δείγμα αμέσως παρακάτω: προέρχεται από την φιλικά προσκείμενη στον Γ. Παπανδρέου <strong><em>Ελευθερία</em></strong>) ότι εφαρμόστηκε το σχέδιο «Περικλής» που περιλάμβανε μέτρα και ενέργειες για τη στήριξη της κυβερνητικής ή τουλάχιστον της «καθεστωτικής» (δηλαδή της αντικομμουνιστικής) πλευράς και παράταξης, με σκοπό την «παντοιοτρόπως και διά παντός μέσου απόκρουσιν του κομμουνιστικού κινδύνου κατά της Πατρίδος». Ακόμη, ακούστηκαν καταγγελίες για εκφοβισμό πολιτών που το 1958 είχαν ψηφίσει ΕΔΑ, καθώς και για «μαγειρέματα» στην ψήφο στρατιωτικών και οργάνων της Χωροφυλακής.<br /></div></span><p align="center"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEha7T5_h0i5d3flzc_hUKUtHUxyVXzQ0kTzcgObzSsDy7QP6BBnPtGC5F0C43hPj9U6MUYgrQPDxI87rli4O4fgUOSNGL-6RrcRUXipjhv8ghh9yLZK8YsWUN0v7rIYtzzTRdp8uw/s1600-h/DHMOSIEYMA.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5129162498235373810" style="CURSOR: hand" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEha7T5_h0i5d3flzc_hUKUtHUxyVXzQ0kTzcgObzSsDy7QP6BBnPtGC5F0C43hPj9U6MUYgrQPDxI87rli4O4fgUOSNGL-6RrcRUXipjhv8ghh9yLZK8YsWUN0v7rIYtzzTRdp8uw/s320/DHMOSIEYMA.jpg" border="0" /></a></p><div align="justify"><span style="font-size:130%;">Βέβαια, το εκλογικό σύστημα είναι αναλογικότερο από τα προηγούμενα και η κυβέρνηση έχει να επιδείξει έργο στους τομείς της ευρωπαϊκής προοπτικής της χώρας, των υποδομών και της αύξησης του κατά κεφαλήν εισοδήματος. Φαίνεται, όμως, πως δίπλα στην κυβέρνηση, συνεχίζει να λειτουργεί το «παρασύνταγμα», δηλαδή οι νόμοι που κάνουν δύσκολη τη ζωή όλων των «αντιφρονούντων», πραγματικών και φανταστικών, καθώς και το παρακράτος, κάποτε -ή και συχνά- εν αγνοία της. Αυτό το παρακράτος– κάποιοι χρεώνουν το φόνο ΚΑΙ στο Παλάτι- το Μάιο του 1963 θα σκοτώσει το βουλευτή της ΕΔΑ Γρηγόρη Λαμπράκη και θα κάνει τον Καραμανλή να αναφωνήσει «Ποιος, τέλος πάντων, κυβερνά αυτό τον τόπο;», να συγκρουστεί με το Παλάτι και να φύγει τελικά από την Ελλάδα.<br />Το κλίμα, λοιπόν, είναι φορτισμένο και η πάλαι ποτέ «κόκκινη» Καβάλα το βιώνει έντονα. Έχει προηγηθεί η ομιλία του Γεωργίου Παπανδρέου, για την οποία μιλήσαμε ήδη, και στελέχη της ΕΡΕ και της ΕΔΑ - ΠΑΜΕ έχουν περιτρέξει το νομό και την πόλη. Κάποιοι τοτινοί πιτσιρικάδες, παιδιά καπνεργατών και άλλων μεροκαματιάρηδων, θυμούνται πως τα ψηφοδέλτια της ΕΔΑ-ΠΑΜΕ διακινούνταν από τα δικά τους, «υπεράνω υποψίας», χέρια και ότι οι πατεράδες τους μαζεύονταν σε σπίτια, για να ακούσουν –όλοι πλην ενός, ο οποίος φύλαγε «τσίλιες» έξω από το σπίτι- τη «Φωνή της Αλήθειας», τον παράνομο ραδιοσταθμό του ΚΚΕ.<br />Υποψήφιοι βουλευτές ήταν από την ΕΡΕ οι Αύγουστος Θεολογίτης, παλαίμαχος πολιτικός από τη Θάσο και τότε Υπουργός Βορείου Ελλάδος, Νικόλαος Μάρτης, δικηγόρος από τη Μουσθένη, Κωνσταντίνος Βενέτης, απόστρατος αξιωματικός, Νικόλαος Παναγιωτόπουλος, γιατρός και βουλευτής από το 1936 (πατέρας του επί σειρά τετραετιών βουλευτή και υπουργού των μεταπολιτευτικών κυβερνήσεων Καραμανλή και παππούς του συνονόματού του, σημερινού βουλευτή της Νέας Δημοκρατίας), ενώ το ψηφοδέλτιο συμπλήρωναν οι Συμεών Ανανιάδης και Αντώνιος Δρόσος. </span></div><br /><p align="center"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi9Od0wdl-xUKc134F6XY6qM88GPRRbGWXAqlCuRcnNXDda0wdQkNfwATGyTCZElgz5OXcKAVHe4nVJQBC5c5r39-UA3GXsSdChRNTJ7lPlcGOMLhT2JIKYQ3gP1cbJ7-O-cpQHEQ/s1600-h/ERE.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5129085996277897394" style="CURSOR: hand" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi9Od0wdl-xUKc134F6XY6qM88GPRRbGWXAqlCuRcnNXDda0wdQkNfwATGyTCZElgz5OXcKAVHe4nVJQBC5c5r39-UA3GXsSdChRNTJ7lPlcGOMLhT2JIKYQ3gP1cbJ7-O-cpQHEQ/s320/ERE.jpg" border="0" /></a></p><br /><span style="font-size:130%;"><div align="justify">Από την Ένωση Κέντρου υποψήφιοι ήταν οι Θεόδωρος Μανωλόπουλος (με προέλευση από το Κόμμα Προοδευτικών), Θεόδωρος Λυμπερίδης, δικηγόρος (προερχόμενος από το «Δημοκρατικό Κέντρο» του Γεωργίου Παπανδρέου), Σταύρος Νικολαΐδης, παλιός βουλευτής και υπουργός, και Λεόντιος Λυμπέρης, δικηγόρος. </span></div><br /><p align="center"><span style="font-size:130%;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgDv21UqotNLdfGSDPyTChEHjhInZwGsAMobjwKpuWE2L9QjAX_cDJmMtFhz6HX1Ch4-2MqgGMWwK4qf8lspKegzGD1KaLj8Z7gPtFU8-yJf4icLS14IfgNvPiWekaTGTJC4QACQw/s1600-h/ENOSI+KENTROY.jpg"><em><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5129084956895811746" style="CURSOR: hand" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgDv21UqotNLdfGSDPyTChEHjhInZwGsAMobjwKpuWE2L9QjAX_cDJmMtFhz6HX1Ch4-2MqgGMWwK4qf8lspKegzGD1KaLj8Z7gPtFU8-yJf4icLS14IfgNvPiWekaTGTJC4QACQw/s320/ENOSI+KENTROY.jpg" border="0" /></em></a></span></p><br /><div align="justify"><span style="font-size:130%;">Τέλος, από την ΕΔΑ – ΠΑΜΕ, το ψηφοδέλτιο στελέχωναν οι Νικόλαος Δαρέλας, καπνεργάτης, Μαρία Διπλού, καπνεργάτρια, Κωνσταντίνος Κωνσταντάρας, απότακτος αξιωματικός και Διοικητής του 26ου Συντάγματος του ΕΛΑΣ επί Κατοχής, Άγγελος Λασκαρίδης, δασολόγος από τη Θάσο, Χαράλαμπος Σωτηρέλης, δενδροκόμος, και Γιώργoς Τσαρουχάς, δικηγόρος.<br /></div></span><br /><p align="center"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgOKnPvVUorvkbq40HxgFELcRyl9Ff10dbHi9guzw5le4WvmOzQaKXR0EG7IA1mfOcKeCnvJYx4HQrwbN4KS69GF2VZ7Ob4o33L1RvWfqp9Rj6gLmdHAw2Hpk8wYPjS53jHqE2p9A/s1600-h/PAME-EDA.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5129087490926516418" style="CURSOR: hand" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgOKnPvVUorvkbq40HxgFELcRyl9Ff10dbHi9guzw5le4WvmOzQaKXR0EG7IA1mfOcKeCnvJYx4HQrwbN4KS69GF2VZ7Ob4o33L1RvWfqp9Rj6gLmdHAw2Hpk8wYPjS53jHqE2p9A/s320/PAME-EDA.jpg" border="0" /></a></p><br /><div align="justify"><span style="font-size:130%;">Οι εγγεγραμμένοι στο νομό ήταν 104.214, ψήφισαν 85.211 και τα έγκυρα ψηφοδέλτια ήταν 84.881. Ψήφισαν 3.178 στρατιωτικοί.<br />Η ΕΡΕ πήρε 43.438 ψήφους (έναντι 30.395 το 1958) και ποσοστό 51% (έναντι 39% το 1958) και εξέλεξε 3 βουλευτές (το Μάρτη με 14.405 σταυρούς, το Θεολογίτη με 11.409 και το Βενέτη με 8.261). Η Ένωση Κέντρου πήρε 25.318 ψήφους (έναντι 25.666 το 1958) και ποσοστό 30% (έναντι 33% το 1958), εκλέγοντας –παρά την πτώση της σε ψήφους και ποσοστό- 2 βουλευτές (το Μανωλόπουλο και το Λυμπερίδη) έναντι ενός το 1958. Τέλος, η ΕΔΑ – ΠΑΜΕ ήταν ο «μεγάλος χαμένος» της αναμέτρησης, αφού πήρε 16.123 ψήφους και ποσοστό 19% (έναντι 21.946 και 28% αντίστοιχα το 1958) και εξέλεξε έναν βουλευτή έναντι 2 το 1958. Ο μοναδικός βουλευτής του ΠΑΜΕ ήταν ο δικηγόρος, νομάρχης Καβάλας επί ΕΑΜικής «Λαϊκής Αυτοδιοίκησης» και κατοπινό (Μάιος 1968) θύμα των βασανιστών - οργάνων της χούντας Γιώργης Τσαρουχάς.<br />Ήταν η τελευταία εκλογική νίκη του Καραμανλή πριν από τη δικτατορία.<br />Τα όσα συνέβησαν αργότερα θα τα πούμε με την πρώτη ευκαιρία. Στην προδικτατορική οκταετία του, πάντως, θα αναφερθούμε επανειλημμένα, αφού έγιναν πολλά στην Καβάλα και στην περιοχή της από το 1955 μέχρι το 1963.<br />Υγεία να υπάρχει και όρεξη για αποφυγή πανηγυρικών…<br /><br /></span><br /></div>nikhistorhttp://www.blogger.com/profile/07684970270350167679noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-25361874.post-9245636948600129022007-11-04T10:58:00.000-08:002007-11-04T11:54:26.438-08:00Απορίες πρώην οπαδού (γενικώς...)<div align="justify"><strong><span style="font-size:130%;"><span style="color:#3333ff;">Όγδοη "επίθεση" στη διανοητική ηρεμία της επαρχιακής γενέτειρας και της διαδικτυακής σφαίρας με άλλες σφαίρες (έτσι λέγανε παλιά τις μπάλες). Υπενθυμίζεται ότι το κείμενο είναι η εβδομαδιαία συνεισφορά στο ΧΡΟΝΟΜΕΤΡΟ </span><span style="color:#ff0000;">(</span></span></strong><a href="http://www.xronometro.gr/"><span style="font-size:130%;color:#ff0000;"><strong>www.xronometro.gr</strong></span></a><strong><span style="font-size:130%;"><span style="color:#3333ff;"><span style="color:#ff0000;">)</span> της Καβάλας, η στήλη λέγεται <span style="color:#ff0000;">ΧΡΟΝΟ-λόγος</span> και αυτήν τη φορά το πόνημα (που δημοσιεύτηκε στο φύλλο της 21ης Οκτωβρίου, αλλά "ανεβαίνει" στο blog με καθυστέρηση...) επιγράφεται</span> "Πάλι με χρόνια, με καιρούς;" </span></strong></div><div align="center"><br /><em><strong><span style="font-size:130%;">Το πρωτάθλημα αρχίζει,<br />η εξέδρα πλημμυρίζει </span></strong></em></div><div align="center"><em><strong><span style="font-size:130%;">γίνεται χαμός σε κάθε γκολ </span></strong></em></div><div align="center"><em><strong><span style="font-size:130%;">Mα το ντέρμπι είναι στημένο,<br />κι από πριν ξεπουλημένο </span></strong></em></div><div align="center"><em><strong><span style="font-size:130%;">κι εσύ πνίγεσαι με δίχρωμα κασκόλ</span></strong></em></div><div align="justify"><strong><br /><span style="font-size:130%;"></span></strong></div><div align="justify"><em><strong><span style="font-size:130%;"></span></strong></em></div><div align="center"><em><strong><span style="font-size:130%;">Ελλάς, Ελλάς,<br />τι θα γίνει, φίλε μου, με μας</span></strong></em></div><div align="center"><em><strong><span style="font-size:130%;">Ελλάς, Ελλάς,<br />μίλα μας και μη μας αγαπάς</span></strong></em></div><div align="center"><strong><br /><span style="font-size:130%;"></span></strong></div><div align="center"><em><strong><span style="font-size:130%;"></span></strong></em></div><div align="center"><em><strong><span style="font-size:130%;">Μπόρα είπες θα περάσει<br />μα ο κόσμος τα 'χει χάσει</span></strong></em></div><div align="center"><em><strong><span style="font-size:130%;">τα σκουπίδια δίνουν πάρτυ στα στενά </span></strong></em></div><div align="center"><em><strong><span style="font-size:130%;">Τα FM και τα κανάλια<br />έχουν σφίξει σαν τανάλια </span></strong></em></div><div align="center"><em><strong><span style="font-size:130%;">κι οι αφίσες φτύνουν μέλι με καρφιά </span></strong></em></div><div align="center"><strong><br /><span style="font-size:130%;"></span></strong></div><div align="center"><em><strong><span style="font-size:130%;"></span></strong></em></div><div align="center"><em><strong><span style="font-size:130%;">Ελλάς, Ελλάς..<br /><br />Μέσα σ' όλη αυτή τη δίνη<br />όρθιο πες μου τι θα μείνει</span></strong></em></div><div align="center"><em><strong><span style="font-size:130%;">σου φωνάζω μα εσύ δε μου μιλάς </span></strong></em></div><div align="center"><em><strong><span style="font-size:130%;">Ψάχνεις για το μεγαλείο<br />που σου μάθαν στο σχολείο</span></strong></em></div><div align="center"><em><strong><span style="font-size:130%;">κι εγώ ξένος μετανάστης σου Ελλάς</span></strong></em></div><div align="center"><em><strong><span style="font-size:130%;"></span></strong></em></div><div align="center"><strong><br /><span style="font-size:130%;"></span></strong></div><div align="center"><em><strong><span style="font-size:130%;">Ελλάς, Ελλάς..<br /><br />Δε γουστάρω τα στημένα,<br />έρχομαι ξανά σε σένα</span></strong></em></div><div align="center"><em><strong><span style="font-size:130%;">δυο μαζί μπορούμε, δωσ' μου δυο φιλιά </span></strong></em></div><div align="center"><em><strong><span style="font-size:130%;">όλα μοιάζουνε χαμένα<br />μα καλή μου έχω εσένα</span></strong></em></div><div align="center"><em><strong><span style="font-size:130%;">παίρνω φόρα απ' τη δική σου αγκαλιά</span></strong></em></div><div align="center"><em><strong><span style="font-size:130%;"></span></strong></em></div><div align="center"><strong><br /><span style="font-size:130%;"></span></strong></div><div align="center"><em><strong><span style="font-size:130%;">Ελλάς, Ελλάς..</span></strong></em></div><em></em><div align="justify"><span style="font-size:130%;"><em>Στίχοι και μουσική του ψυχολόγου Σταμάτη Μεσημέρη.<strong><br /></strong></em><br />Επιτέλους, καλές μέρες για τις πολύπαθες ομάδες της Εθνικής Ελλάδας των Ανδρών και του Αθλητικού Ομίλου Καβάλας (τώρα ονομάζεται PUMA - Νέος Α.Ο.Κ., αν γνωρίζω καλά). Φαίνεται πως αμφότερες μπήκαν και πάλι σε τροχιά επιτυχιών. Τώρα, βέβαια, μένει να δούμε αν οι καλές εμφανίσεις και τα θετικά αποτελέσματα θα συνεχιστούν. Μακάρι, να γελάσει και πάλι το χειλάκι μας…<br />Γιατί όμως αυτή η ποδοσφαιρολογία σήμερα, σε μια στήλη που κατεξοχήν ασχολείται με την πολιτική ιστορία; Οι λόγοι είναι δύο και απλούστατοι: αφενός, επειδή σκέφτηκα ότι οι αναμετρήσεις στο (ελληνικό, κυρίως) ποδόσφαιρο είναι συχνά συναρπαστικότερες από αυτές στην πολιτική (τουλάχιστον στο τμήμα της που αφορά τους «παίκτες», δηλαδή τις ηγεσίες) και αφετέρου, επειδή από την αναμέτρηση στην οποία θα αναφερθούμε σήμερα συμπληρώνονται 41 χρόνια.<br />Θα μου επιτραπεί να γράψω μερικές γραμμές, για να εξηγήσω τον πρώτο από τους προαναφερθέντες λόγους. Θαρρώ, που λέτε, ότι στο (ελληνικό, κυρίως, επαναλαμβάνω) ποδόσφαιρο τα αποτελέσματα σχετίζονται -πολύ περισσότερο απ’ ό,τι στην πολιτική «κορυφών»- με τις ικανότητες των παικτών, την προσπάθειά τους και τη χάραξη τακτικής και στρατηγικής. Σπάνια, δηλαδή, προκόβουν οι ομάδες που βασίζονται στους αθέμιτους παράγοντες, στο σύστημα «γιούργια», στο «βρώμικο» παιχνίδι και στην προχειρότητα. Κι αν προκόψουν «εντός των τειχών», στο χωριό, στην πόλη, στη χώρα, θα «πατώσουν», μόλις βρεθούν σε ξένο έδαφος, στα μεγάλα γήπεδα. Αφήστε, που όταν οι οπαδοί –δε νομίζω κανείς νοήμων άνθρωπος να πιστεύει ότι υπάρχουν «φίλαθλοι» στα σημερινά ελληνικά ποδοσφαιρικά γήπεδα- φτάσουν να αισθανθούν ή να καταλάβουν ότι «το ντέρμπι είναι στημένο κι από πριν ξεπουλημένο» (στίχος από το τραγούδι που προηγείται του παρόντος κειμένου και που τραγούδησε ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου το 1989), τότε…ποιος είδε το Θεό και δεν τον φοβήθηκε! Στην πολιτική, πάλι, δεν είμαι βέβαιος ότι προκόβουν οι ταλαντούχοι, οι μεθοδικοί και οι έχοντες πρόγραμμα. Όσο για την «εξέδρα», μάλλον δεν πολυαντιδρά στα «στημένα»…<br />Αρκετά, όμως, με τις εμβριθείς πολιτικοποδοσφαιρικές αναλύσεις του σήμερα. Πάμε στο ασφαλές μας «χθες», να «θυμηθούνε οι παλιότεροι και να μαθαίνουν οι νεότεροι»: θα γυρίσουμε, όπως είπαμε, 41 χρόνια πίσω, στον Οκτώβριο του 1966, όταν ο κραταιός Ολυμπιακός Πειραιά φιλοξενούσε την ισχυρή –αν και ανήκουσα στη Β΄ Εθνική Κατηγορία- ομάδα του Α.Ο. Καβάλας.<br />Τετάρτη 19 Οκτωβρίου 1966, λοιπόν. Η ομάδα του Πειραιά, στο πλαίσιο της προετοιμασίας της για το πρωτάθλημα της Α΄ Εθνικής (τη χρονιά εκείνη, το πρωτάθλημα ξεκίνησε λίγο αργότερα), υποδέχεται σε φιλικό παιχνίδι τη μακεδονική ομάδα. Είναι ο τελευταίος αγώνας προετοιμασίας των «ερυθρόλευκων», αφού το πρωτάθλημα ξεκινά την ερχομένη Κυριακή, 23 του μήνα. Ο αγώνας διεξάγεται στο Στάδιο Καραϊσκάκη, ενώπιον 6.000 θεατών (έχουν κοπεί 5.700 εισιτήρια).<br />Οι δύο ομάδες εμφανίζονται στον αγωνιστικό χώρο με τις ενδεκάδες που θα χρησιμοποιήσουν στους αγώνες της Κυριακής. Ο Α.Ο.Κ. «κατεβάζει» τους Χατζηιωάννου, Ανέστη, Κούντουρα, Τσεντεμεΐδη, Σεϊτανίδη, Μιχαηλίδη, Μοδούρα, Μπλέκο, Γκαρανάτσιο, Μπαρμπαλέξη και Καραμπετάκη (ο οποίος πέθανε σχετικά πρόσφατα). Ο Ολυμπιακός πρόκειται να ταξιδέψει στη Θεσσαλονίκη την Κυριακή, για να αντιμετωπίσει το φιλόδοξο Ηρακλή και οι παίκτες του γνωρίζουν πως τους περιμένει μια έδρα – «φωτιά». πολύ δε περισσότερο, που η ποδοσφαιρική Θεσσαλονίκη είναι ανάστατη, αφού εκκρεμεί το θέμα της «αρπαγής» (δηλαδή της προσπάθειας του Ολυμπιακού για την απόκτηση, χωρίς τη συναίνεση της ομάδας του, έναντι υψηλού τιμήματος) του Θεσσαλονικιού αστέρα του ποδοσφαίρου Γιώργου Κούδα από τον ΠΑΟΚ.<br />Η ομάδα του Α.Ο.Κ. αντιμετωπίζει θαρραλέα το μεγάλο αντίπαλο, ο οποίος δεν ικανοποιεί τους θεατές. Οι ποδοσφαιριστές της πειραιώτικης ομάδας δεν αποδίδουν τα αναμενόμενα, ενώ κυρίαρχο πρόβλημα φαίνεται να είναι η αδυναμία τους να συνδυαστούν και να απειλήσουν την εστία του αντιπάλου.<br />Ο Α.Ο.Κ., από την άλλη, παρατάσσεται με σαφή αμυντικό προσανατολισμό και με πρόθεση να μη χάσει. Οι παίκτες του αγωνίζονται καθ’ όλη τη διάρκεια της αναμέτρησης με πάθος, αλλά ταυτόχρονα με ευπρέπεια και «εντός των αθλητικών πλαισίων», κατά την ορολογία της εποχής.<br />Με καλύτερους τους Κούντουρα, Μοδούρα και Μπαρμπαλέξη, ο Α.Ο.Κ. προσπάθησε να κρατήσει τους πολλούς διεθνείς παίκτες του περσινού πρωταθλητή μακριά από το τέρμα του επίσης διακριθέντος Χατζηιωάννου.<br /></div></span><p align="center"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhPsB8dG1-JzX-sjbiGaSP86N-GWd9aG6LsDLXQAt4Dsm0GkKGEjzfDZmhVTcuZkAL9he0wQFdC_XfPsBIn6-2KgUAngHOzNerIrRlT2RhP9UuL3u8BnG0TE62neswZd-mjon08tw/s1600-h/GOAL+OLYMPIAKOY.jpg"><span style="font-size:130%;"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5129071505058240658" style="CURSOR: hand" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhPsB8dG1-JzX-sjbiGaSP86N-GWd9aG6LsDLXQAt4Dsm0GkKGEjzfDZmhVTcuZkAL9he0wQFdC_XfPsBIn6-2KgUAngHOzNerIrRlT2RhP9UuL3u8BnG0TE62neswZd-mjon08tw/s320/GOAL+OLYMPIAKOY.jpg" border="0" /></span></a></p><div align="justify"><span style="font-size:130%;">Δυστυχώς, όμως, ο μέτριος Ολυμπιακός κατάφερε να πετύχει τρία γκολ. Ο τρομερός Γιώργος Σιδέρης «χτύπησε» στο 36ο λεπτό (στη φωτογραφία η επίτευξη του πρώτου γκολ), στο 39ο με πέναλτυ και στο 75ο. Δύο σουτ του Βασιλείου βρήκαν τα δοκάρια της Καβάλας.<br />Ήταν μια άδικη ήττα για την ομάδα του Α.Ο.Κ. και μια καλή εμφάνισή της μέσα στην έδρα του πειραϊκού συλλόγου.<br />Ο Ολυμπιακός νίκησε την Κυριακή στη Θεσσαλονίκη τον Ηρακλή με 1-0 («δράστης» ήταν και αυτή τη φορά ο Σιδέρης, που κατέκτησε και τη θέση του πρώτου σκόρερ του πρωταθλήματος με 24 γκολ συνολικά) και πήρε τον τίτλο του πρωταθλητή και για την ποδοσφαιρική χρονιά 1966-1967.<br />Ο Α.Ο.Κ. διέγραψε μια αξιοσημείωτη πορεία στα χρόνια που ακολούθησαν (θυμίζουμε ότι ο σύλλογος είχε ιδρυθεί μόλις στα 1965) και βρέθηκε στα «σαλόνια» της Α΄ Εθνικής για αρκετά χρόνια. Με κάθε ευκαιρία θα αναφερθούμε μελλοντικά σε άλλους αγώνες που έδωσε και στις διακρίσεις του.<br />Δυστυχώς, η πορεία του ήταν καθοδική στη συνέχεια. Ελπίζω κάποτε (σύντομα) να ανακάμψει.<br />Ίσως η πορεία του να ήταν παράλληλη με αυτήν της πόλης. Ποιος ξέρει… </span></div>nikhistorhttp://www.blogger.com/profile/07684970270350167679noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-25361874.post-16266291803663151312007-10-15T08:38:00.000-07:002007-10-15T10:01:36.026-07:00Παπανδρέου vs. Καραμανλή παλιά...<strong><em>Ο χορός καλά κρατεί στην αξιωματική αντιπολίτευση και ο παππούς του προέδρου του ΠΑΣΟΚ μιλούσε πριν από 46 χρόνια στην Καβάλα. Δίχως άλλο πρόλογο, "ανεβάζω" στο www-world τα περιεχόμενα του έβδομου "χτυπήματος" του ΧΡΟΝΟ-Λόγου, της εβδομαδιαίας στήλης που διατηρώ στο Καβαλιώτικο ΧΡΟΝΟΜΕΤΡΟ (</em></strong><a href="http://www.xronometro.gr/"><strong><em>www.xronometro.gr</em></strong></a><strong><em>).<br /></em></strong><div><br /><div><strong><em><span style="font-size:130%;">1961: Λίγο πριν το τέλος της πρώτης «οκταετίας Καραμανλή»</span></em></strong></div><div><span style="font-size:130%;"></span> </div><div align="justify"><span style="font-size:130%;">Δεν μπορεί κανείς να προδικάσει την έκβαση της εκλογικής αναμέτρησης της 11ης Νοεμβρίου και να πει από τώρα ποιος θα ηγείται του ΠΑΣΟΚ μετά από αυτή την εκλογή, αλλά –ακόμη και αν ηττηθεί ο Γιώργος Παπανδρέου- έχει ήδη δώσει τρεις μάχες με τον Κώστα Καραμανλή. Κι αν αυτός δεν κατάφερε να διεκπεραιώσει νικηφόρα καμιά από τις μεταξύ τους αναμετρήσεις, ένας άλλος Γ. Παπανδρέου είχε καλύτερο «σκορ» απέναντι σε έναν άλλο Κ. Καραμανλή. Βέβαια, και εκείνοι ήταν «Γεώργιος» και «Κωνσταντίνος» στα επίσημα βαπτιστικά τους ονόματα, αλλά παρέμεναν «Γεώργιος» και «Κωνσταντίνος» και στη δημόσια πολιτική τους δραστηριότητα. Πριν από περίπου μισόν αιώνα που αναμετριόντουσαν, δεν υπήρχε περίπτωση να αποκληθεί πολιτικός αρχηγός με «χαϊδευτικό» όνομα. Κι εδώ που τα λέμε, εκτός από την αυστηρότητα και σοβαρότητα (ή μήπως σοβαροφάνεια;) των παλαιότερων εποχών, δεν υπήρχε και ανάγκη για «χαϊδευτικά»: αν δεν είχαν προϋπάρξει ο Γεώργιος Παπανδρέου και ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, είναι άραγε βέβαιο ότι οι σημερινοί θα είχαν γίνει «Γιώργος» και «Κώστας», ώστε να διακρίνονται από τους παλαιότερους;</span></div><div align="justify"><span style="font-size:130%;">Τέλος πάντων, ας αφήσουμε την ονοματολογία και ας «πεταχτούμε» 46 χρόνια πίσω, στις περιβόητες εκλογές του 1961. Έγραψα «περιβόητες», επειδή καταγράφτηκαν (στη μνήμη σημαντικού μέρους αυτών που τις έζησαν και σε μεγάλο τμήμα της σχετικής αρθρογραφίας και ιστοριογραφίας) ως εκλογές «βίας και νοθείας» και με τη διεξαγωγή τους συνδέθηκαν κατηγορίες ότι «ψήφισαν και τα δέντρα». Αυτό το τελευταίο συνέβη, επειδή παρατηρήθηκε –ή, τουλάχιστον, καταγγέλθηκε ότι παρατηρήθηκε- να υπάρχουν καλλωπιστικά ή ακόμη και οπωροφόρα δέντρα σε σημεία οδών όπου κανονικά έπρεπε να βρίσκονται σπίτια εκλογέων. Ακόμη, υπήρξαν καταγγελίες για εφαρμογή του στρατιωτικού σχεδίου «Περικλής» στην προεκλογική περίοδο, για αλλοίωση αποτελεσμάτων σε τμήματα όπου ψήφιζαν στρατιωτικοί ή αστυνομικοί, καθώς και για υφαρπαγή ψήφων πολιτών που το 1958 είχαν ψηφίσει Ενιαία Δημοκρατική Αριστερά (ΕΔΑ – νόμιμο πολιτικό κόμμα της Αριστεράς, ενώ το ΚΚΕ ήταν εκτός νόμου από το 1947), με εκφοβισμό και απειλές. </span></div><div align="justify"><span style="font-size:130%;">Για την ιστορία, στις εκλογές του 1958 η ΕΔΑ είχε αποσπάσει το 25% των ψήφων, είχε αναδειχτεί σε αξιωματική αντιπολίτευση και είχε εκλέξει 79 βουλευτές. Η εξέλιξη αυτή είχε δημιουργήσει μεγάλη αίσθηση εντός και εκτός της Ελλάδας, αφού σημειωνόταν 9 μόλις χρόνια μετά το τέλος του Εμφυλίου. </span></div><p align="center"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiVJAQZdRnj5F168lpnaOzb9Yw1WJ7cBuJUmofjk5RB1zQRhIYy9h8OJqKFV9VNYqAlstZk3s-y-Et-q2IoRrmzex03iusFR7p_ITzdXvYXI70Ulo_0BL-aCBNy20GRiCPYmf57YQ/s1600-h/ERE.jpg"><span style="font-size:130%;"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5121590128700518802" style="CURSOR: hand" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiVJAQZdRnj5F168lpnaOzb9Yw1WJ7cBuJUmofjk5RB1zQRhIYy9h8OJqKFV9VNYqAlstZk3s-y-Et-q2IoRrmzex03iusFR7p_ITzdXvYXI70Ulo_0BL-aCBNy20GRiCPYmf57YQ/s320/ERE.jpg" border="0" /></span></a></p><div align="justify"><span style="font-size:130%;">Επιστρέφουμε στα 1961. Έχουν, λοιπόν, προκηρυχθεί εκλογές για τις 29 Οκτωβρίου. Κεντρικό διακύβευμα των εκλογών, μετά την πρόθεση της κυβέρνησης Καραμανλή να αλλάξει τον εκλογικό νόμο, ήταν –σύμφωνα με τον καθηγητή Ηλία Νικολακόπουλο- «η οριστική διαμόρφωση των εκλογικών σχηματισμών». Ο γνωστός εκλογολόγος συνεχίζει λέγοντας ότι «θα καθοριζόταν και η μορφή της αναμέτρησης, αν δηλαδή θα εξελισσόταν σε πολωτική αναμέτρηση μεταξύ Δεξιάς και Αριστεράς ή αν στην αντιπαράθεση μπορούσε να παρεμβληθεί και ο κεντρώος χώρος» (τα παραθέματα προέρχονται από το βιβλίο του <em>Η καχεκτική Δημοκρατία. Κόμματα και εκλογές 1946-1967</em>, σ. 264). </span></div><div align="justify"><span style="font-size:130%;">Σε αυτό το πλαίσιο, οι επικεφαλής των κομμάτων «οργώνουν» τη χώρα, μιλώντας σε συγκεντρώσεις. </span></div><div align="justify"><span style="font-size:130%;">Πρέπει να σημειωθεί ότι, προσπαθώντας να «παρεμβάλουν» τον κεντρώο χώρο στην αντιπαράθεση, αρκετοί πολιτικοί έχουν σχηματίσει, από το Φεβρουάριο του 1961, την Ένωση Κέντρου. Στις εκλογές αυτές, εμφανίστηκε διαφορετικά και η ΕΔΑ: συνασπίστηκε με το Εθνικό Αγροτικό Κόμμα (ΕΑΚ) και «κατέβαινε» ως Π.Α.Μ.Ε. (Πανδημοκρατικόν Αγροτικόν Μέτωπον Ελλάδος). Τώρα πια, τον Οκτώβριο, ο αρχηγός του κόμματος της Ένωσης Κέντρου Γεώργιος Παπανδρέου έχει αποδυθεί σε έναν τεράστιο αγώνα, για να «διακοπεί η άμπωτις της κυριαρχίας της κυβερνήσεως Καραμανλή και να έλθει η παλίρροια της επανόδου της δημοκρατικής παρατάξεως» (δηλώσεις του στην Κομοτηνή, το πρωί της 13ης Οκτωβρίου 1961).</span></div><p align="center"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhAeDwK1euJEdTHSE8oHnTO3dsFVupOPacob-XBVGSJ051u8mOzv_rdAYJW6zmJOgc_eBnSzaQzYUd6jNRaMfJkm9e-KQM0Eo2L4xRj9M4Xe2yrPLDn1JWMRkcx67mXouG13ArBpw/s1600-h/ENOSIS+KENTROY.jpg"><span style="font-size:130%;"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5121592031371030946" style="CURSOR: hand" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhAeDwK1euJEdTHSE8oHnTO3dsFVupOPacob-XBVGSJ051u8mOzv_rdAYJW6zmJOgc_eBnSzaQzYUd6jNRaMfJkm9e-KQM0Eo2L4xRj9M4Xe2yrPLDn1JWMRkcx67mXouG13ArBpw/s320/ENOSIS+KENTROY.jpg" border="0" /></span></a></p><div align="justify"><span style="font-size:130%;">Για να βοηθήσει την «παλίρροια», ο Παπανδρέου φτάνει –προερχόμενος από την Αλεξανδρούπολη- στην Κομοτηνή το πρωί της 13ης Οκτωβρίου και αρχίζει περιοδεία. Μιλάει στην Ξάνθη το μεσημέρι και στη συνέχεια, κινούμενος οδικώς, αναχωρεί για την Καβάλα. </span></div><div align="justify"><span style="font-size:130%;">Στις 7.30 το απόγευμα ο κεντρώος πολιτικός ξεκινά το λόγο του από το μπαλκόνι του Επιμελητηρίου της Καβάλας. Μιλά μπροστά σε ένα πλήθος «πεζοπόρων» (έτσι αρέσκεται να αποκαλεί ο ηγέτης της Ένωσης Κέντρου τους παρευρισκόμενους στις συγκεντρώσεις της, επιδιώκοντας να τους αντιδιαστέλλει σε κάθε ευκαιρία με όσους παρακολουθούν τις αντίστοιχες της ΕΡΕ, κόμματος του Καραμανλή, για τους οποίους λέει ότι μετακινούνται «διά παντός μέσου» και τους χαρακτηρίζει «μηχανοκινήτους»).</span></div><div align="justify"><span style="font-size:130%;">Ξεκίνησε την ομιλία του λέγοντας ότι στο στερέωμα της Ελλάδας αντιλαλεί η ζητωκραυγή υπέρ της Δημοκρατίας και ότι είναι βέβαιος πως από τις εκλογές θα προκύψει κυβέρνηση του Κέντρου, κυβέρνηση που θα χαίρει της λαϊκής εμπιστοσύνης. Συνέχισε, υπογραμμίζοντας την υποχρέωση του λαού να καταλύσει το κομματικό κράτος της ΕΡΕ και υποσχόμενος την κατοχύρωση των λαϊκών ελευθεριών και δικαιωμάτων. </span></div><div align="justify"><span style="font-size:130%;">Μετά από αυτά, ο Παπανδρέου άρχισε να αναφέρεται στα προβλήματα της Καβάλας. Στάθηκε ιδιαίτερα στο θέμα της ανεργίας, λέγοντας ότι με κυβέρνηση της Ένωσης Κέντρου οι εργάτες θα ξαναβρούνε δουλειά. Ακολούθως, αναφέρθηκε στο κατεξοχήν «αδύνατο σημείο» της πόλης, την προϊούσα παρακμή της καπνικής οικονομίας. Υποσχέθηκε ότι η Καβάλα θα ξαναβρεί την παλιά της θέση ως κέντρο επεξεργασίας του καπνού. </span></div><div align="justify"><span style="font-size:130%;">Σημειώνεται εδώ ότι μετά το 1953, όταν καταργήθηκε το Ταμείο Ασφαλίσεως Καπνεργατών και επιτράπηκε σε ανειδίκευτες γυναίκες (χαμηλότερα αμειβόμενες και ενίοτε ανασφάλιστες) να αντικαταστήσουν τους άνδρες καπνεργάτες (οι οποίοι, για να δουλέψουν, έπρεπε να έχουν βιβλιάριο ασφάλισης και σχετική ειδίκευση), δημιουργήθηκε στην πόλη έντονο πρόβλημα ανεργίας. Ο Παπανδρέου υπενθύμισε ότι από τους 15.000 ανέργους της πόλης οι 12.000 είναι καπνεργάτες. Αν σε αυτό προστεθεί και η συνολική μείωση του κύκλου εργασιών των καπνομάγαζων λόγω της κυριαρχίας των αμερικάνικων καπνών σε βάρος των παραγόμενων στην περιοχή «ανατολικών» και η φυγή εταιρειών από την Καβάλα, μπορεί εύκολα να αντιληφθεί κανείς ότι τα λόγια του Παπανδρέου άγγιζαν (κι επεδίωκαν αυτό ακριβώς) ευαίσθητες χορδές των Καβαλιωτών. Είπε ακόμη ότι θα ληφθούν μέτρα για την προστασία της μέσης μηχανοκίνητης αλιείας, δηλαδή των αλιευτικών σκαφών μεσαίου μεγέθους και επισήμανε ότι θα καταβληθεί προσπάθεια για να εξασφαλιστεί τόσο η αύξηση της γεωργικής παραγωγής όσο και η διάθεσή της στην αγορά. Όπως χαρακτηριστικά τόνισε, «άνευ της διαθέσεως των γεωργικών προϊόντων, η αύξησις [της παραγωγής] αποτελεί κατάραν και όχι ευλογίαν».</span></div><div align="justify"><span style="font-size:130%;">Κλείνοντας το λόγο του, ο 77χρονος πολιτικός διαβεβαίωσε το ακροατήριό του ότι το πρόγραμμα της Ένωσης Κέντρου βρίσκει απήχηση στις καρδιές των Ελλήνων, καθώς και ότι διαπιστώνεται πως δεν πρόκειται πλέον για εκλογικό ρεύμα, αλλά για λαϊκό κίνημα. Δήλωσε «κατάπληκτος και ευγνώμων» για την υποδοχή που του επιφύλαξε η Καβάλα και τόνισε ότι για πρώτη φορά υπήρξε στην πόλη πάνδημη συγκέντρωση των «πεζοπόρων», οι οποίοι –σε αντίθεση με τους «μηχανοκινήτους» της ΕΡΕ- έχουν ψυχή, πάθος και ιδεώδη.</span></div><div align="justify"><span style="font-size:130%;">Οι εκλογές έγιναν μέσα σε έντονο κλίμα και η Ένωση Κέντρου τις έχασε. Η ΕΡΕ θριάμβευσε πανελλαδικά με ποσοστό 50,81 %, πήρε περισσότερο από το 50% των ψήφων στο νομό Καβάλας και εξέλεξε τρεις βουλευτές, η Ένωση Κέντρου εξέλεξε δύο και το Π.Α.Μ.Ε. έναν, τον δολοφονημένο αργότερα (Μάιο 1968) από όργανα της δικτατορίας Γιώργη Τσαρουχά. </span></div><p align="center"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh_dk-WaBROBmZveY9wl-KBKHWHpTXAjhO5OndbftE0KSbs8Hv4_nJ__0wIXvwWrIAp6Y8u7dcuETAirsjakrhvvGmyJBZFuke0WyQunLYwOCEAyB7aYxOYcDx51gj71Sxa_XZN9g/s1600-h/PAME.jpg"><span style="font-size:130%;"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5121601841076335026" style="CURSOR: hand" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh_dk-WaBROBmZveY9wl-KBKHWHpTXAjhO5OndbftE0KSbs8Hv4_nJ__0wIXvwWrIAp6Y8u7dcuETAirsjakrhvvGmyJBZFuke0WyQunLYwOCEAyB7aYxOYcDx51gj71Sxa_XZN9g/s320/PAME.jpg" border="0" /></span></a></p><div align="justify"><span style="font-size:130%;">Η Καβάλα συνέχισε να ταλανίζεται από ανεργία και σύντομα ξεκίνησε ένα έντονο μεταναστευτικό ρεύμα, τόσο προς τις μεγάλες πόλεις όσο και τη Δυτική Ευρώπη. Βέβαια, χρειαζόταν «Πιστοποιητικόν Ανεπιλήπτου Διαγωγής», για να «βγάλει» κάποιος διαβατήριο και να εργαστεί στο εξωτερικό.</span></div><div align="justify"><span style="font-size:130%;">Ο Γεώργιος Παπανδρέου και η Ένωση Κέντρου, πάντως, θα κατάφερναν να νικήσουν τον Καραμανλή και την ΕΡΕ δύο χρόνια αργότερα, στις 3 Νοεμβρίου 1963. Ύστερα από λίγες μέρες, ο Καραμανλής θα εγκατέλειπε την ηγεσία της ΕΡΕ και την Ελλάδα, αυτοεξοριζόμενος στη Γαλλία. </span></div><div align="justify"><span style="font-size:130%;">Έτσι θα ξεκινούσε το «κεντρώο διάλειμμα» του 1963-65, για να καταλήξει στην 21η Απριλίου 1967.</span></div><div align="justify"><span style="font-size:130%;">Αυτά, όμως, σιγά –σιγά και με τη σειρά τους…<br /></span></div><div><span style="font-size:130%;"></span></div></div>nikhistorhttp://www.blogger.com/profile/07684970270350167679noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-25361874.post-78366348185048560112007-10-10T14:34:00.000-07:002010-05-21T12:36:06.393-07:00Τα μικρά παιδιά, που κρατούνε στο χέρι τους, σαν τον ήλιο το χάρτινο, τις ελπίδες μας<div align="justify"><em><span style="color:#3333ff;"></span></em><span style="font-size:130%;"><strong><em><span style="color:#3333ff;">Κι έγιναν έξι τα "χτυπήματα" στην αναγνωστική ηρεμία της επαρχιακής πόλης και του www-world. Κι είπα να γράψω για κάτι που μελετώ εδώ και καιρό. Τίτλος της στήλης στο Καβαλιώτικο ΧΡΟΝΟΜΕΤΡΟ ήταν </span></em></strong><strong><em><span style="color:#3333ff;"> ΧΡΟΝΟ-Λόγος και το περιεχόμενο της σελίδας την Κυριακή 7 Οκτώβρη ήταν το παρακάτω:</span></em></strong> </span></div><br /><br /><strong><span style="font-size:180%;">Έχε το νου σου στο παιδί…</span></strong><br /><br /><span style="font-size:130%;"><strong>Και όταν θα ’ρθουν οι καιροί</strong><br /><strong>που θα ’χει σβήσει το κερί</strong><br /><strong>στην καταιγίδα,</strong><br /><strong>υπερασπίσου το παιδί,</strong><br /><strong>γιατί αν γλυτώσει το παιδί</strong><br /><strong>υπάρχει ελπίδα.</strong><br />Στίχοι του Λευτέρη Παπαδόπουλου, μελοποιημένοι από το Μίκη Θεοδωράκη και τραγουδημένοι από τον Παύλο Σιδηρόπουλο στην ταινία του Ανδρέα Θωμόπουλου <em>Ο Ασυμβίβαστος</em> (1979).<br /></span><br /><div align="justify"><span style="font-size:130%;">Μπήκαμε και στον Οκτώβρη. Καλή συνέχεια στο φθινόπωρο. Ευχές για καλή και γελαστή ζωή σε όλα τα παιδιά, γεννημένα κι αναμενόμενα, και η τύχη μακάρι να χαμογελά πάντα από δω και πέρα στη μικρή Παυλίνα, που έχασε πρόωρα τη μαμά της…</span></div><div align="justify"><span style="font-size:130%;">Προσπαθώ εδώ κι έξι εβδομάδες να εντοπίζω συμβάντα των περασμένων δεκαετιών που να συμπίπτουν χρονικά με τις μέρες κυκλοφορίας της εφημερίδας που με φιλοξενεί. Η προσπάθεια γίνεται εντονότερη, με σκοπό να συμπληρώνεται ένας «στρογγυλός» αριθμός ετών από τη χρονιά κατά την οποία συνέβησαν όσα περιγράφονται. Αυτή τη φορά, ο στόχος επιτεύχθηκε, αφού συμπληρώνονται (για την ακρίβεια, συμπληρώθηκαν) ακριβώς 60 χρόνια από το έτος ίδρυσης της Παιδόπολης Καβάλας «Άγιος Γεώργιος». Ενός ιδρύματος – συμβόλου μιας ολόκληρης εποχής.</span></div><div align="justify"><span style="font-size:130%;">Ήταν Απρίλιος του 1947, πρώτη του μήνα, όταν –αντί για τα συνήθη λόγω της ημέρας ψέματα- ακούστηκε από στόματα καλά πληροφορημένα κι ύστερα από το ραδιόφωνο το σημαντικό νέο: «Απέθανεν ο Βασιλεύς Γεώργιος». Ένας βασιλιάς έφευγε, άλλος ερχόταν. Τον εκλιπόντα διαδέχθηκε ο αδελφός του, πρίγκιπας (μέχρι τότε) Παύλος. Δε μπορούσε να γίνει αλλιώς, αφού ο Γεώργιος ήταν άκληρος.</span></div><div align="justify"><span style="font-size:130%;">Μαζί, όμως, με το νέο βασιλιά, η Ελλάδα αποκτούσε (και πάλι) και βασίλισσα. Ήταν η γεννημένη στη Γερμανία Φρειδερίκη, πριγκίπισσα Διάδοχος από το 1938. Επρόκειτο για μια δυναμική γυναίκα, που αρκετά πριν από την ανάρρηση του άντρα της στο θρόνο της μικρής βαλκανικής χώρας είχε αρχίσει να δείχνει ενδιαφέρον για φιλανθρωπικά έργα και δραστηριότητες. Επεδίωκε, απ’ ό,τι φαίνεται, να συνεχίσει την παράδοση των προκατόχων της. Μια ματιά στη σ. 283 του εξαιρετικά ενδιαφέροντος βιβλίου του «εξ απορρήτων» του Παλατιού, πολιτικού και συγγραφέα, Σπύρου Μαρκεζίνη <em>Σύγχρονη Πολιτική Ιστορία της Ελλάδος 1936-1975</em>, μπορεί να φωτίσει τα «ελατήρια» της νέας βασίλισσας, αυτά που την οδήγησαν στην ενασχόλησή της με την παιδική ηλικία και τη δημιουργία των Παιδοπόλεων. Μαρτυρία υπεράνω υποψίας, αφού οι ιδεολογικώς αντίθετοι με τη συντηρητική παράταξη (τότε και τώρα) μίλησαν και μιλάνε για «γκέτο της Φρειδερίκης», «παιδουπόλεις – στρατόπεδα αναμόρφωσης των παιδιών των ανταρτών και αντικομμουνιστικών κηρυγμάτων». Η ίδια η Φρειδερίκη στα απομνημονεύματά της λέει ότι η προσπάθειά της αποσκοπούσε στο «να γλιτώσουμε τα παιδιά μας, στις βόρειες επαρχίες, από το να μεταφερθούν πέρα από τα σύνορα και να ανατραφούν ως εχθροί της χώρας». Βέβαια, πρέπει να επισημανθεί ότι το περίφημο «παιδομάζωμα» των ανταρτών ξεκίνησε το Μάρτιο του 1948, αρκετούς μήνες αργότερα από το βασιλικό «Παιδοφύλαγμα». </span></div><div align="justify"><span style="font-size:130%;">Για να καταλάβετε καλύτερα τι συνέβη, φίλοι αναγνώστες, θα πρέπει να περιγραφεί αδρομερώς η προσπάθεια της Φρειδερίκης να στήσει τα «μετερίζια» του αγώνα της για την «προστασίαν των απειλουμένων παίδων».</span></div><div align="justify"><span style="font-size:130%;">Η βασίλισσα άρχισε αμέσως (συνέχισε, για να είμαστε ακριβείς, αφού το έπραττε και ως πριγκίπισσα) να περιέρχεται τις βόρειες περιοχές της Ελλάδας, θέατρα επιχειρήσεων του εμφυλίου πολέμου, ο οποίος είχε πια κλιμακωθεί.</span> </div><p align="center"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiXnluaR2iGkrcZ17CXV_P-m-4zOYdORIj7NrUG3dO7-aKFWR0sSPlhnlNu6jlKrchjD38eQMhPzN16Ov0uyX6XKkc6kN8eZOMPAF1RVJ8Y3397iBYMFrsrMm_cQQAffNwxCNVe0A/s1600-h/ΜΑÎÎΑ+ΜΟΥ+ΕΞΩΦΥΛΛΟ.jpg"><img style="CURSOR: hand" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5119831872168751490" border="0" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiXnluaR2iGkrcZ17CXV_P-m-4zOYdORIj7NrUG3dO7-aKFWR0sSPlhnlNu6jlKrchjD38eQMhPzN16Ov0uyX6XKkc6kN8eZOMPAF1RVJ8Y3397iBYMFrsrMm_cQQAffNwxCNVe0A/s320/%CE%9C%CE%91%CE%9D%CE%9D%CE%91+%CE%9C%CE%9F%CE%A5+%CE%95%CE%9E%CE%A9%CE%A6%CE%A5%CE%9B%CE%9B%CE%9F.jpg" /></a></p><div align="justify"><span style="font-size:130%;">Μετά το τέλος μιας από τις περιοδείες της αποφάσισε να δράσει. Έτσι, το βράδυ της 5ης Ιουλίου 1947, απηύθυνε ραδιοφωνικό διάγγελμα. Επισήμαινε ότι «παιδιά ορφανά γυρίζουν εις τους δρόμους αναζητούντα κάποιο στήριγμα» και τόνιζε ότι όφειλε να ζητήσει από τους Έλληνες «θυσίας, τας οποίας όσον και αν είναι μεγάλαι, θα είναι ελάχισται εν σχέσει με εκείνας τας οποίας υφίστανται οι κάτοικοι των βορείων επαρχιών μας». </span></div><div align="justify"><span style="font-size:130%;">Γνωστοποιούσε με αυτόν τον τρόπο τη δημιουργία του «Εράνου "Πρόνοια Βορείων Επαρχιών Ελλάδος"». Πρώτο βήμα, μετά από τη στελέχωση του Εράνου με προσωπικότητες της κοινωνικής και πολιτικής ζωής του τόπου και εθελόντριες από την αριστοκρατία της πρωτεύουσας, ήταν η δημιουργία των Παιδοπόλεων, η συγκέντρωση των πρώτων παιδιών και η πρόσληψη προσωπικού. </span></div><div align="justify"><span style="font-size:130%;">Όλα όσα ακολούθησαν έγιναν σχεδόν αστραπιαία. Στα τέλη Ιουλίου εγκαινιάστηκε η πρώτη Παιδόπολη στη Θεσσαλονίκη, κι ένα μήνα αργότερα, στις 27 Αυγούστου, αποφασίστηκε η ίδρυση Παιδόπολης στην Καβάλα. Χάρη στην ικανότητα της Αλεξάνδρας Μελά, γυναίκας έμπειρης περί τα οργανωτικά και με αξιόλογο παρελθόν ως προέδρου της Λέσχης Εργαζομένου Κοριτσιού Θεσσαλονίκης, ολοκληρώθηκαν οι διαδικασίες για την εξεύρεση του κτιρίου και την επιλογή των πρώτων παιδιών – τροφίμων. Κτίριο που επελέγη ήταν το σημερινό Πουλίδειο Γηροκομείο, το οποίο παραχώρησε η ιδιοκτήτριά του Φιλόπτωχος Αδελφότης Κυριών Καβάλας – Φ.Α.Κ.Κ. (αρχικά δωρεάν και στη συνέχεια με μίσθωμα) και τα πρώτα παιδιά πέρασαν την πόρτα του ιδρύματος στις 23 Σεπτεμβρίου του 1947. Ήταν 15 αγόρια και 7 κορίτσια, ηλικίας 7 έως 12 ετών, προερχόμενα τα 20 από τα ορεινά χωριά του νομού Ξάνθης, ένα από τη Μουσθένη και ένα από την Κομοτηνή. </span></div><div align="justify"><span style="font-size:130%;">Στον κατάλογο που δημιουργήθηκε, δίπλα στο όνομα του καθενός υπήρχε η φράση «οικογένεια πληγείσα υπό ανταρτών», που συμπληρωνόταν από τις λέξεις «ορφανό πατρός», «ορφανό μητρός» κ.λ.π. Μέχρι το τέλος του μήνα άλλα 190 παιδιά είχαν καταλύσει στην Παιδόπολη.</span></div><div align="justify"><span style="font-size:130%;">Την πρώτη Εφορευτική Επιτροπή αποτέλεσαν: ο Μητροπολίτης Φιλίππων Χρυσόστομος ως Πρόεδρος και σε περίπτωση απουσίας του ο Πρωτοσύγκελος της Μητρόπολης Άνθιμος, ο Διευθυντής του υποκαταστήματος της Εθνικής Τράπεζας Ηρακλής Κασνέτσης ως οικονομικός σύμβουλος. Mέλη ορίστηκαν: οι κυρίες Αικατερίνη Κακλαμάνη, μέλος του Δ.Σ. της Φ.Α.Κ.Κ., Ελένη Αναστασιάδου, στέλεχος της «Φανέλλας του Στρατιώτου», Στέλλα Παναγιωτοπούλου, σύζυγος του γιατρού και βουλευτή του δεξιού Λαϊκού Κόμματος Νικόλαου Παναγιωτόπουλου, παππού του σημερινού βουλευτή της ΝΔ, Παμφίλη Τάντηρα, σύζυγος του διευθυντή των μύλων Γεωργή – Νικολετόπουλου, Έλλη Βασιλικού, Πρόεδρος της Φ.Α.Κ.Κ., ο διορισμένος (από το 1934 δεν είχαν γίνει δημοτικές εκλογές) Δήμαρχος Καβάλας Μιχαήλ Λολίδης και ο Γυμνασιάρχης Αρρένων Σπυρίδων Μαυρομμάτης. </span></div><div align="justify"><span style="font-size:130%;">Διευθύντρια («Γενική Αρχηγός») του ιδρύματος τοποθετήθηκε η Γενική Γραμματέας της Φ.Α.Κ.Κ, γυμνάστρια και νηπιαγωγός, Δέσποινα Τσαλάνη, ένας άνθρωπος δυναμικός και αφιερωμένος στη δουλειά του.<br />Κι απόμενε να γίνουν τα επίσημα εγκαίνια της Παιδόπολης, η οποία έλαβε το όνομα «Άγιος Γεώργιος», εις μνήμην του νεκρού βασιλιά.</span></div><div align="justify"><span style="font-size:130%;">Η Φρειδερίκη, συνοδεύοντας τον βασιλιά Παύλο, βρέθηκε στην Καβάλα στις 4 Οκτωβρίου 1947 και στις 6 το απόγευμα πήγε στο Γηροκομείο, για να παραστεί στην τελετή των εγκαινίων. Την περίμεναν ο Μητροπολίτης, ο Γενικός Διοικητής Θράκης στρατηγός Κοσμάς και εκπρόσωποι τοπικών αρχών (νομάρχης, δήμαρχος). Έκοψε συμβολικά μια γαλανόλευκη ταινία «διά ψαλλίδος» (όπως έγραψε η μοναδική εφημερίδα που κυκλοφορούσε στην πόλη, ο <em>Ταχυδρόμος</em>) και εκφώνησε λόγο. Την αντιφώνηση έκανε η Μελά, ενώ χορωδία από τα παιδάκια της Παιδόπολης έψαλλε. </span></div><div align="justify"><span style="font-size:130%;">Στη συνέχεια, η βασίλισσα προήδρευσε σε πανηγυρική συνεδρίαση της Επιτροπής της Παιδόπολης, όπου, αφού ευχαρίστησε όλους τους παρισταμένους για τη βοήθειά τους, συνέστησε προσοχή («διότι πρέπει να δωθεί απολογισμός εις τας Αθήνας»). Ακόμη, ανέφερε ότι στέλνει ρουχισμό και ότι χρειάζονται αντιπρόσωποι του λαού, για να γίνεται δίκαια διανομή του. Στη συνέχεια, προχώρησε σε αντιδιαστολή του «Εράνου "Πρόνοια Βορείων Επαρχιών της Ελλάδος"» με όλους τους προηγούμενους, τονίζοντας ότι σ’ αυτόν συνεισφέρουν πρωτίστως εργάτες και υπάλληλοι. Τέλος, σημείωσε ότι στην περιοχή της Καβάλας δεν υπάρχει ανάγκη ιματισμού όσο σε άλλες, γειτονικές πόλεις (Δράμα και Ξάνθη) και αναφέρθηκε εκτενώς στα του Εράνου, θεωρώντας τον ευρύτερο από τις Παιδοπόλεις.</span></div><div align="justify"><span style="font-size:130%;">Η Παιδόπολη της Καβάλας φιλοξένησε 551 παιδιά στα τρία πρώτα χρόνια της λειτουργίας της: 378 αγόρια και 173 κορίτσια. Το καλοκαίρι του 1950, πολλά γύρισαν στα χωριά τους, τα αγόρια που παρέμειναν στο ίδρυμα μεταφέρθηκαν σε άλλες Παιδοπόλεις και η Παιδόπολη Καβάλας (μία από τις 13 που συνέχισαν να υφίστανται) έγινε χώρος φιλοξενίας αποκλειστικά κοριτσιών. </span></div><div align="justify"><span style="font-size:130%;">Ο χαρακτήρας του ιδρύματος διαφοροποιήθηκε στα χρόνια που ακολούθησαν, ιδιαίτερα μετά το 1974, και σήμερα το ίδρυμα φιλοξενεί ελάχιστα παιδιά.</span></div><div align="justify"><span style="font-size:130%;">Το θέμα, όμως, των παιδιών που συγκέντρωσαν οι δύο αντίπαλες παρατάξεις στη διάρκεια του Εμφυλίου αποτελεί ακόμη και σήμερα αντικείμενο έρευνας, αλλά και οξύτατων αντιγνωμιών.</span></div><div align="justify"><span style="font-size:130%;">Το βέβαιο είναι ότι τα παιδιά αυτά «σώθηκαν», αφού γλύτωσαν από πιθανότατο θάνατο, αλλά σημαδεύτηκαν για όλη τους τη ζωή.</span></div><div align="justify"><span style="font-size:130%;">Τα «καλά» των εμφυλίων πολέμων…</span></div>nikhistorhttp://www.blogger.com/profile/07684970270350167679noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-25361874.post-231710263437505072007-10-01T15:09:00.000-07:002007-10-01T15:47:10.355-07:00Practice makes perfect (politics and policies), doesn't it?<strong><em>Και τώρα που το βιβλίο Ιστορίας που έφαγε (μόνο αυτό;) την υπουργό το έφαγε...ο μούμος, it's time to practice!</em></strong><br /><strong><em>Δόθηκε στη δημοσιότητα -πάντοτε μέσα από το ΧΡΟΝΟΜΕΤΡΟ (<a href="http://www.xronometro.gr/">http://www.xronometro.gr/</a>) στις 30 Σεπτεμβρίου 2007. Η στήλη ονομάζεται ΧΡΟΝΟ-λόγος και αυτή τη φορά οι εικόνες ήταν δύο (και συλλεκτικές).</em></strong><br /><br /><br /><strong><span style="font-size:130%;">Εφ’ όπλου λόγχη…</span></strong><br /><br />«<em><strong>Περνάει ο Στρατός, </strong></em><br /><em><strong>της Ελλάδος φρουρός, </strong></em><br /><em><strong>του κάθε της εχθρού </strong></em><br /><em><strong>ο σκληρός τιμωρός. </strong></em><br /><em><strong>Στο πέρασμά του τρέμει </strong></em><br /><em><strong>η γη όπου πατεί </strong></em><br /><em><strong>και προς τη Δόξα περπατεί. </strong></em><br /><em><strong>Καμαρωτά περνούν τα φανταράκια μας, </strong></em><br /><em><strong>γεμάτο λεβεντιά το ιππικό, </strong></em><br /><em><strong>οι πυροβολητές και τα γεράκια μας</strong></em><br /><em><strong>παντού σκορπούν </strong></em><br /><em><strong>τον πανικό / θανατικό.</strong></em><br /><em><strong></strong></em><br /><em><strong>Με τέτοιο λαμπρό στρατό</strong></em><br /><em><strong>νικούμε κάθε μας εχθρό.</strong></em><br /><em><strong>Κι όταν θα χρειαστεί</strong></em><br /><em><strong>η Ελλάδα μας να δοξαστεί</strong></em><br /><em><strong>τότε όλοι μαζί</strong></em><br /><em><strong>θα τρέξουμε στη γραμμή </strong></em><br /><em><strong>κι απ’ τη γενναία μας ορμή</strong></em><br /><em><strong>τα όπλα μας θα στέψει </strong></em><br /><em><strong>η Νίκη ή η θανή</strong></em>».<br /><br /><div align="justify">Από τα πολεμικά αεροδρόμια και τις επεκτάσεις τους για να γίνουν αρτιότερα, όταν μετατράπηκαν (και) σε πολιτικά, θέμα με το οποίο ασχολήθηκα την περασμένη εβδομάδα, περνάμε σήμερα σε ασκήσεις επί χάρτου (δημοσιογραφικού) και ασκήσεις επί του εδάφους με χαρακτήρα Τ.Α.Μ.Σ.<br />Ας βάλουμε τα πράγματα στη θέση τους. Όχι, δεν έπαθα στρατιωτική παράκρουση. Απλούστατα, οι χρονικές συμπτώσεις ευνοούν τη δημοσίευση κειμένων με σχετικό περιεχόμενο κι έτσι βρέθηκα να «πολεμάω» με ένστολους κι ένοπλους.</div><div align="justify">Πριν συνεχίσω, είναι αναγκαία μια διόρθωση στο κείμενο της προηγούμενης εβδομάδας. Όπως με πληροφόρησαν, υπήρχε πριν από το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο αεροδρόμιο στο νομό και ήταν το ίδιο με αυτό στο οποίο αναφέρθηκα: το αεροδρόμιο του Αμυγδαλεώνα. Δημιουργήθηκε από το καθεστώς Μεταξά, το οποίο άλλωστε οργάνωσε και πραγματοποίησε και τους περίφημους για την εποχή (και την αμφίβολη αποτελεσματικότητά τους) εράνους «Υπέρ της Αεροπορίας». Βέβαια, ο διάδρομος ήταν ισοπεδωμένο χώμα και όποιο αεροσκάφος (μόνο πολεμικά χρησιμοποιούσαν το συγκεκριμένο αεροδρόμιο) ήθελε να προσγειωθεί έπρεπε να χρησιμοποιήσει ένα είδος άγκυρας.</div><div align="justify">Και τώρα επιστρέφουμε στα των Ενόπλων Δυνάμεων. Το εμβατήριο που προηγείται του παρόντος κειμένου το παιανίζει η μπάντα του εκάστοτε εδρεύοντος στην Καβάλα στρατιωτικού σχηματισμού (παλιότερα της 11ης Μεραρχίας Πεζικού και τώρα της 20ης Τεθωρακισμένης Ταξιαρχίας) στην αρχή κάθε παρέλασης και την ώρα που παρελαύνουν τμήματα στρατού. Τα λόγια του τα μάθαμε στο Δημοτικό (και δεν τα ξέχασα ποτέ, όπως διαπιστώνω τώρα, 3ο χρόνια μετά την αποφοίτησή μου), αλλά μετά το 1981 δεν τα ξανάκουσα ποτέ: ούτε κατά τη διάρκεια της θητείας μου στο Στρατό. Μπορεί να θεωρούνταν «αιμοβόρα» μετά την πρώτη εκλογική νίκη του ΠΑΣΟΚ. Ποιος ξέρει…</div><div align="justify">Αν, όμως, δεν ακούγονταν καθόλου αυτά τα λόγια μετά το 1981, συνόδευαν –τόσο τα ίδια όσο και το πνεύμα τους- όλες τις παρελάσεις των δεκαετιών του 1950 και του 1960, πολύ δε περισσότερο από τον Απρίλιο του 1967 και μετά. Αυτές οι παρελάσεις αποτελούσαν καταληκτήρια εκδήλωση και επιστέγασμα των στρατιωτικών ασκήσεων που διεξάγονταν κατά καιρούς στην περιοχή μας.</div><div align="justify">Με δυο τέτοιες ασκήσεις θα ασχοληθεί σήμερα η στήλη, ασκήσεις που διεξήχθησαν μέρες σαν κι αυτές, πριν από 50 και 45 χρόνια αντίστοιχα.</div><div align="justify">Για να γίνει καλύτερα κατανοητό το πλαίσιο μέσα στο οποίο πραγματοποιήθηκαν οι δύο ασκήσεις, είναι απαραίτητο να εξηγηθούν μερικά πράγματα.</div><div align="justify">Το πρώτο που πρέπει να αποκρυπτογραφηθεί είναι τα αρχικά Τ.Α.Μ.Σ., τα οποία χρησιμοποίησα νωρίτερα. Είναι τα αρχικά των λέξεων Τακτική Άσκησις Μετά Στρατεύματος και περιγράφει τον τύπο των ασκήσεων για τις οποίες θα μιλήσουμε. Για τους μη γνωρίζοντες, είναι οι κανονικές, συνηθισμένες ασκήσεις, σε αντίθεση με τις τύπου Τ.Α.Α.Σ (Τακτική Άσκησις Άνευ Στρατεύματος), τις γνωστές ως «ασκήσεις επί χάρτου».</div><div align="justify">Το δεύτερο που πρέπει να επισημανθεί είναι το ιδεολογικό πλαίσιο και η πολιτική κατάσταση των δύο εποχών, δηλαδή των τελών Σεπτέμβρη του 1957 και του 1962. Κοινό στοιχείο, στον ιδεολογικό τομέα, η αντικομμουνιστική κατεύθυνση στην εξωτερική και εσωτερική πολιτική, καθώς και η πρόσδεση στο άρμα των Δυτικών δυνάμεων και του ΝΑΤΟ (η Ελλάδα είχε ενταχθεί σε αυτό από το 1952, μαζί με την Τουρκία) και, στον κυβερνητικό τομέα, η κυριαρχία του δεξιού κόμματος της Εθνικής Ριζοσπαστικής Ενώσεως (Ε.Ρ.Ε.) με πρωθυπουργό τον Κωνσταντίνο Καραμανλή. Πολιτειακός άρχων και στις δύο εποχές ο βασιλιάς Παύλος.</div><br /><br /><p align="center"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhYKTMAcK3iNuSORhJBmzrfIxEoqCdAiWT-Ql_nSKrPL7_KyvhtQ2hV1DDoDLsPn2QFjk_FW3VwPLGseOPKUuVI8R4toktPCqhDDJ-jvdgRgG459aIfWe8lFzHKo2ZpcrP-Or_g2A/s1600-h/KARAMANLIS+KAI+AGHMA.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5116498968957120850" style="CURSOR: hand" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhYKTMAcK3iNuSORhJBmzrfIxEoqCdAiWT-Ql_nSKrPL7_KyvhtQ2hV1DDoDLsPn2QFjk_FW3VwPLGseOPKUuVI8R4toktPCqhDDJ-jvdgRgG459aIfWe8lFzHKo2ZpcrP-Or_g2A/s320/KARAMANLIS+KAI+AGHMA.jpg" border="0" /></a></p><p align="justify">Ο Στρατός όφειλε να είναι πανέτοιμος να αντιμετωπίσει τον «από Βορρά κίνδυνο» και σ’ αυτήν την κατεύθυνση η εκγύμναση έπρεπε να είναι συνεχής. Έτσι, οι διακλαδικές ασκήσεις – αυτές, δηλαδή, στις οποίες συμμετείχαν Στρατός, Ναυτικό και Αεροπορία- ήταν συχνές και σε πολλές από αυτές λάμβαναν μέρος και δυνάμεις άλλων χωρών – μελών του ΝΑΤΟ (κυρίως των ΗΠΑ και της Αγγλίας, χωρίς να αποκλείεται η συμμετοχή και άλλων). </p><p align="justify">Η πρώτη από τις δύο ασκήσεις, με την κωδική ονομασία «Βαθύ Ύδωρ», διεξήχθη το τελευταίο πενθήμερο του Σεπτεμβρίου 1957, στην περιοχή της Ανατολικής Μακεδονίας και της Θράκης, με την πρώτη φάση της να λαμβάνει χώρα στο έδαφος του νομού Σερρών και τη δεύτερη (μετά τις 26 του μήνα) στη χερσαία περιοχή του νομού Καβάλας και στην θαλάσσια περιοχή μεταξύ των κόλπων Καβάλας και Αλεξανδρούπολης. Την άσκηση –στην οποία συμμετείχαν μόνο ελληνικά στρατιωτικά τμήματα- παρακολουθούσαν και ξένες αντιπροσωπείες. Δυστυχώς, όσο η άσκηση διεξαγόταν στο νομό Σερρών, συνέβη ένα ατύχημα: η ανατροπή ενός στρατιωτικού φορτηγού τύπου «Τζέιμς» είχε ως συνέπεια το θάνατο ενός στρατιώτη.</p><p align="center"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEitlqmmonsUiHQNwul04Lq1yFjqjz6V_zTFBs-pc5pZRvMDiMXP-ESFyerJSVNAW_0Z0bZKdmboLPfzsLKtKp1DlZ6VrxqLVlHM9Rk5XhHI66c7DstKkQR0fBtG0tezsh5TNxkFmg/s1600-h/NAYTIKO.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5116500455015805282" style="CURSOR: hand" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEitlqmmonsUiHQNwul04Lq1yFjqjz6V_zTFBs-pc5pZRvMDiMXP-ESFyerJSVNAW_0Z0bZKdmboLPfzsLKtKp1DlZ6VrxqLVlHM9Rk5XhHI66c7DstKkQR0fBtG0tezsh5TNxkFmg/s320/NAYTIKO.jpg" border="0" /></a></p><br /><br /><div align="justify">Η δεύτερη άσκηση, που η εκτέλεσή της ξεπερνούσε σε όλα την πρώτη (ευτυχώς και στην αποφυγή απωλειών σε προσωπικό), έφερε την ονομασία «Fall trap» (=«φθινοπωρινή παγίδα») και ήταν μέρος μιας ευρύτερης άσκησης του ΝΑΤΟ με την κωδική ονομασία «Fallings» (=«φθινοπωρινά»). Συμμετείχαν σ’ αυτήν ελληνικές, αμερικανικές, βρετανικές και…τουρκικές δυνάμεις. Μπορεί κάθε 25η Μαρτίου να εκφωνούνταν –σε σχολεία και στρατώνες- ολόθερμοι πανηγυρικοί για τον «προαιώνιον εχθρόν του Έθνους, τον αιμοσταγή Οθωμανόν», αλλά μπροστά στην «ερυθράν απειλήν» οι δύο χώρες –μέλη του ΝΑΤΟ όφειλαν να συνεργαστούν. Και αυτό έκαναν.</div><div align="justify">Η άσκηση πραγματοποιήθηκε «υπό δυσμενείς καιρικάς συνθήκας», περιοχή διεξαγωγής της ήταν ο κόλπος του Ορφανού (η περιοχή της παραλίας της Τούζλας, η πεδινή έκταση και οι λόφοι βορείως αυτής) και την παρακολουθούσαν –από ειδικό παρατηρητήριο, η θέση του οποίου είναι ακόμη και τώρα ορατή από τον παλιό δρόμο Καβάλας – Θεσσαλονίκης - ο βασιλιάς Παύλος, ο διάδοχος Κωνσταντίνος, ο διοικητής των δυνάμεων του ΝΑΤΟ στην περιοχή της Νότιας Ευρώπης ναύαρχος Ράσελ και Έλληνες κυβερνητικοί παράγοντες. Όπως προβλεπόταν από το σενάριο της άσκησης, αμφίβια δύναμη που απαρτιζόταν από αρματαγωγά, οπλιταγωγά και άλλα ειδικά σκάφη αποβίβασε, το πρωί της 25ης Σεπτεμβρίου 1962, περίπου 2.000 Αμερικανούς πεζοναύτες «εις την ακτήν της περιοχής Αμφιπόλεως Καβάλας». Οι πεζοναύτες αποβιβάστηκαν από τα πλοία επιβαίνοντας σε ειδικά οχήματα εφόδου, αποβατικά σκάφη και ελικόπτερα, και εγκατέστησαν προγεφύρωμα. Μόλις το προγεφύρωμα επεκτάθηκε σε βάθος, μικτή ελληνοτουρκική δύναμη, ίση με δύο τάγματα, αποβιβάστηκε και το διεύρυνε περισσότερο. Μετά το πέρας αυτής της φάσης της άσκησης, η οποία θα συνεχιζόταν τις επόμενες μέρες στην περιοχή της Νιγρίτας, ο ναύαρχος Ράσελ και ο Βρετανός υπαρχηγός του ΝΑΤΟ στρατηγός Στόκγουελ εξέφρασαν από την Αμφίπολη, ο μεν πρώτος τη βεβαιότητά του ότι «η παρούσα άσκησις πιστοποιεί την ενότητα της Ατλαντικής Συμμαχίας» και ο δεύτερος την ικανοποίησή του για το «υψηλόν επίπεδον συνεργασίας μεταξύ των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων και των ανδρών των ξένων στρατών».</div><div align="justify">Δεν θα περνούσαν ούτε 12 χρόνια από εκείνες τις ημέρες, όταν η Ελλάδα, ευρισκόμενη και πάλι υπό κοινοβουλευτικό καθεστώς διακυβέρνησης (μετά το ολέθριο διάλειμμα της «Επαναστάσεως της 21ης Απριλίου 1967») θα αναγκαζόταν να αποχωρήσει από το στρατιωτικό σκέλος της «Ατλαντικής Συμμαχίας». Η Κύπρος θα ήταν πια κομμένη στα δυο και ο πρωθυπουργός που θα οδηγούσε την Ελλάδα σε αυτό το πραγματικά ριζοσπαστικό βήμα θα ήταν ο ίδιος που χειριζόταν τις τύχες της χώρας, όταν διεξάγονταν οι προαναφερθείσες ασκήσεις: ο Κωνσταντίνος Καραμανλής. </div><div align="justify">Μόνος απών –και τυπικά μετά το δημοψήφισμα του Δεκεμβρίου 1974- θα ήταν η βασιλική οικογένεια.</div><div align="justify">Και από την πολεμική σημαία του Ναυτικού θα είχε αφαιρεθεί το στέμμα… </div><div align="justify"><br /></div><div align="justify">ΥΓ. Εκ παραδρομής, σημειώθηκε –στο κείμενο της προηγούμενης εβδομάδας- ότι σήμερα θα μιλούσαμε για την Παιδόπολη. Την άλλην εβδομάδα… </div>nikhistorhttp://www.blogger.com/profile/07684970270350167679noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-25361874.post-5288463840202743052007-10-01T14:41:00.000-07:002007-10-01T15:45:07.226-07:00Πτήσεις...<strong><em>Τετάρτωσε (sic) η επίσκεψη στη χώρα της μνήμης. Άνευ σχολίων και εν όψει αποσύρσεως βιβλίων, παρατίθεται το πονημάτιον:<br />Για την Ιστορία, δόθηκε στη δημοσιότητα -πάντοτε μέσα από το ΧΡΟΝΟΜΕΤΡΟ (</em></strong><a href="http://www.xronometro.gr/"><strong><em>http://www.xronometro.gr/</em></strong></a><strong><em>) στις 23 Σεπτεμβρίου 2007.</em></strong><br /><br /><div align="justify"><strong><span style="font-size:130%;">Λόγια του αέρα...</span></strong></div><div align="justify"><br /></div><div align="justify"></div><div align="justify">Θα πεταχτώ αύριο στην Αθήνα και θα γυρίσω το βραδάκι» λέμε ή ακούμε συχνά. Το πράγμα δε μας φαίνεται καθόλου δύσκολο όταν το εξετάζουμε από τεχνικής άποψης (το διευκρινίζω, επειδή από οικονομικής δεν είναι αμελητέο έξοδο, ιδίως τα τελευταία χρόνια), αλλά δεν ήταν πάντοτε έτσι.<br />Προπολεμικά, δεν υπήρχε αεροδρόμιο στο νομό Καβάλας. Μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και στη διάρκεια του Εμφυλίου (περί τα τέλη του 1947 ή τα μέσα του 1948) κατασκευάστηκε το μοναδικό –μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του 1980, όταν δημιουργήθηκε ο σημερινός αερολιμένας «Μέγας Αλέξανδρος» στον κάμπο της Χρυσούπολης- αεροδρόμιο στο νομό Καβάλας. Αυτό ήταν το στρατιωτικό αεροδρόμιο του Αμυγδαλεώνα.<br />Θα «πεταχτούμε» πίσω στο χρόνο και θα γυρίσουμε πολλά χρόνια πίσω (60 αρχικά και 41 στη συνέχεια) για να παρακολουθήσουμε ένα μέρος της ιστορίας (την κατασκευή και μία επέκταση) του αεροδρομίου του Αμυγδαλεώνα. Αυτού του αεροδρομίου, που σήμερα φιλοξενεί ένα Αεροπορικό Απόσπασμα (μονάδα της Πολεμικής Αεροπορίας) και μερικούς ερασιτέχνες των αιθέρων (το «ερασιτέχνες» με την καλύτερη δυνατή έννοια του όρου, αυτή των εραστών της τέχνης: ποιος δεν ξέρει τον «ιπτάμενο ιερέα», συνταξιούχο της δουλειάς αλλά όχι της ζωής π. Θεοχάρη Μέγγα;).<br />Βρισκόμαστε στα τέλη Φεβρουαρίου του 1947. Ο ελληνικός εμφύλιος έχει αρχίσει να κλιμακώνεται επικίνδυνα και δεν φαίνεται να υπάρχει περιθώριο ειρήνευσης. Η απειλή για την κυβέρνηση της Αθήνας από τη δράση των μονάδων του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας (ΔΣΕ) είναι σοβαρή και η Αγγλία δεν μπορεί να συνεχίσει να κουβαλά το βάρος του «ελληνικού προβλήματος». Το «γέρικο λιοντάρι» της πάλαι ποτέ κραταιάς Βρετανικής Αυτοκρατορίας είναι κουρασμένο και αδύναμο οικονομικά. Έτσι, παραχωρεί τη θέση του στον σφριγηλό και καλά εφοδιασμένο «νεαρό αετό», τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής. Στις 12 Μαρτίου 1947, ο Πρόεδρος Χάρυ Τρούμαν διακηρύσσει την πρόθεση της χώρας του να μην αφήσει την Ελλάδα να γίνει θύμα «της τρομοκρατικής δράσεως χιλιάδων τινών ενόπλων, διευθυνομένων υπό κομμουνιστών, οι οποίοι αψηφούν την εξουσίαν της Κυβερνήσεως εις τινά σημεία της χώρας, ιδία κατά μήκος των βορείων συνόρων αυτής» (το απόσπασμα προέρχεται από τη μετάφραση του λόγου του, όπως δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα <em>Καθημερινή</em> της 13ης Μαρτίου 1947).<br />Μαζί με τον οπλισμό και τα άλλα εφόδια που αρχίζουν να φθάνουν στην καθημαγμένη Ελλάδα, ξεκινά και η κατασκευή (μαζί με άλλα) του αεροδρομίου της Καβάλας στον κάμπο του Αμυγδαλεώνα: επρόκειτο κυρίως να εξυπηρετήσει πολεμικές ανάγκες, αφού η (και) από αέρος προσβολή των μαχητών του ΔΣΕ ήταν απαραίτητη. Πολλές από τις επιθέσεις με βόμβες στα βόρεια του νομού Σερρών –όπου δρούσαν σημαντικές δυνάμεις ανταρτών- ξεκίνησαν από το αεροδρόμιο του Αμυγδαλεώνα.<br />Το αεροδρόμιο κατασκευάζεται στο πλαίσιο του «Σχεδίου Μάρσαλ». Σε τομίδιο με τίτλο «Το Σχέδιον Μάρσαλλ στην Ελλάδα – Ο πλήρης απολογισμός της βοηθείας του Σχεδίου Μάρσαλλ προς την Ελλάδα, Ιούλιος 1948 – Ιανουάριος 1952», που περιείχε τον απολογισμό του έργου που επιτελέστηκε σε αυτό το χρονικό διάστημα, περιλαμβάνεται η φωτογραφία από το «σιδέρωμα» του αεροδιαδρόμου (πίστας) που συνοδεύει τούτο το κείμενο.<br /></div><p align="center"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiN5OeOmT8EHhGCuq9j7ipAYou_1cjRmN9vT64lAYaPk5dIOfFYCS12emi-hW5_whtdJ21DHVmHax1tlEPcvqUODeJx2-kTqmrKUThNU4-HRVzp_p0tG0CLU1Uc4XmkSBsp_zTHwQ/s1600-h/AERODROMIO+KAVALAS+.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5116491714757357890" style="CURSOR: hand" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiN5OeOmT8EHhGCuq9j7ipAYou_1cjRmN9vT64lAYaPk5dIOfFYCS12emi-hW5_whtdJ21DHVmHax1tlEPcvqUODeJx2-kTqmrKUThNU4-HRVzp_p0tG0CLU1Uc4XmkSBsp_zTHwQ/s320/AERODROMIO+KAVALAS+.jpg" border="0" /></a></p><div align="justify">Τα αεροπλάνα σύντομα αρχίζουν να πληθαίνουν και –εκτός από τα πληρώματα των μαχητικών και βομβαρδιστικών αεροσκαφών- μετακινούνται διακεκριμένα στελέχη του κρατικού μηχανισμού, ημικρατικών ή συμπληρωματικών του Κράτους φορέων (όπως η Αλεξάνδρα Μελά, ιθύνων νους του «Εράνου "Πρόνοια Βορείων Επαρχιών Ελλάδος"» ή «Εράνου της Βασιλίσσης Φρειδερίκης» και υπεύθυνη για την Παιδόπολη Καβάλας «Άγιος Γεώργιος» -με τα εγκαίνια του ιδρύματος θα ασχοληθούμε την επόμενη εβδομάδα). Βέβαια, εκτός από τους νεκρούς που προκλήθηκαν από τη δράση των πολεμικών αεροσκαφών που ξεκινούσαν από το συγκεκριμένο αεροδρόμιο, είχε και η «εθνικόφρων» παράταξη έναν διακεκριμένο νεκρό, έναν πρωτοπόρο του αγώνα εναντίον των «συμμοριτών». Αυτός ήταν ο υποστράτηγος Γεώργιος Κώτσαλος, διοικητής της 7ης Μεραρχίας Πεζικού, που έχασε τη ζωή του σε αεροπορικό δυστύχημα -μαζί με άλλα 21 άτομα- στις 6 Ιουνίου 1949. Το αεροπλάνο που μετέφερε τους άτυχους επιβάτες είχε απογειωθεί από το αεροδρόμιο του Αμυγδαλεώνα, πήρε φωτιά εν πτήσει και συνετρίβη κοντά στη Μαλακάσα. Το (περιπόθητο τώρα πια από τοπικούς φορείς και επιχειρηματίες) στρατόπεδο Κωτσάλου στο Καρά – Ορμάν πήρε το όνομά του από τον 56χρονο –όταν σκοτώθηκε- ανώτερο αξιωματικό.<br />Ο Εμφύλιος τελειώνει και τα χρόνια περνούν, και η Ελλάδα έχει αρχίσει να αποκτά ένα αρκετά ευρωπαϊκό πρόσωπο.<br />Δεκαετία του 1960. Η μετανάστευση -τόσο από τα χωριά της Καβάλας όσο και αυτά της γειτονικής Δράμας- έχει φέρει αρκετό συνάλλαγμα στην περιοχή. Οι νεοέλληνες έχουν αρχίσει να εξοικειώνονται με τα αεροπορικά ταξίδια και το αεροδρόμιο του Αμυγδαλεώνα είναι πια μικρό. Δεν επαρκεί για να εξυπηρετήσει την Καβάλα, που -χάνοντας το χαρακτήρα της καπνούπολης- έχει τώρα μετατραπεί σε μια πόλη μεταπρατική, βιοτεχνική και παροχής υπηρεσιών, αλλά και τη Δράμα: η έδρα του γειτονικού νομού δεν διαθέτει αεροδρόμιο.<br />Βρισκόμαστε τώρα πια στις αρχές του τρίτου δεκαήμερου του Σεπτεμβρίου του 1966. Η κυβέρνηση του Στέφανου Στεφανόπουλου, τρίτο κυβερνητικό σχήμα που εμφανίστηκε στη Βουλή μετά τη σύγκρουση του νεαρού βασιλιά Κωνσταντίνου με τον νόμιμο πρωθυπουργό Γεώργιο Παπανδρέου και την αποσκίρτηση πολλών βουλευτών της Ένωσης Κέντρου στα μέσα Ιουλίου 1965, έχει συμπληρώσει μόλις δύο εβδομάδες ζωής. Ο παλαίμαχος πολιτικός προσπαθεί να διατηρηθεί στην εξουσία και να «καλοπιάσει» το λαό: έτσι, κλιμάκια υπουργών και άλλων κυβερνητικών παραγόντων «οργώνουν» τη χώρα, επιδεικνύοντας ιδιαίτερο ζήλο στον εντοπισμό και την προσπάθεια αντιμετώπισης των κατά τόπους προβλημάτων.<br />Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, ο υπουργός Συγκοινωνιών Ιωάννης Γιαμάς φτάνει στις 21 Σεπτεμβρίου 1966 αεροπορικώς στην Καβάλα, συνοδευόμενος από τον αρχηγό της Πολιτικής Αεροπορίας (τον κατοπινό Διοικητή της Υπηρεσίας Πολιτικής Αεροπορίας – Υ.Π.Α) Φωκά. Σκοπός της επίσκεψης είναι η επιτόπου μελέτη του θέματος της επέκτασης του αεροδρομίου του Αμυγδαλεώνα, το οποίο χαρακτηρίζεται «παλαιόν» από τους εξ Αθηνών υψηλούς επισκέπτες. Μετά από παραμονή περίπου πενήντα λεπτών, το διμελές κυβερνητικό κλιμάκιο αναχωρεί για την Αλεξανδρούπολη. Στη 1.30 το μεσημέρι, οι δύο παράγοντες προσγειώνονταν στην ακριτική πόλη, όπου ασχολήθηκαν με το θέμα της επέκτασης του χώρου προσγείωσης που υπήρχε στο εκεί αεροδρόμιο. Αφού αποφασίστηκε να διατεθεί ένα σεβαστό ποσό (115.000 δραχμές) για μελέτη του χώρου, στις 6 το απόγευμα αναχώρησαν - πάντοτε με αεροπλάνο- για την Αθήνα.<br />Το αν εγκρίθηκε κονδύλιο για το αεροδρόμιο του Αμυγδαλεώνα και τι πρόλαβαν να προγραμματίσουν μέσα σε πενήντα λεπτά παραμονής οι δύο παράγοντες θα μας απασχολήσει κάποια άλλη φορά. Θα χρειαστεί, όμως, ενδελεχής έρευνα.<br />Εδώ περιοριζόμαστε να σημειώσουμε ότι η κυβέρνηση Στεφανόπουλου δεν έζησε να δει το 1967 (την έριξαν οι έριδες της εποχής και οι αποκαλύψεις για παρασκηνιακές συνεννοήσεις μεταξύ Γ. Παπανδρέου και Παναγιώτη Κανελλόπουλου, αρχηγού της ΕΡΕ μετά τη φυγή του Κωνσταντίνου Καραμανλή στη Γαλλία) και άρα ο Γιαμάς δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει το έργο του, ότι στα μέσα της δεκαετίας του 1970 συζητιόταν ακόμη το θέμα της δημιουργίας νέου αερολιμένα στην περιοχή της Καβάλας, καθώς και ότι συχνά ακούμε να λέγεται (και ενίοτε να γράφεται) ότι το αεροδρόμιο της Χρυσούπολης μπορεί να γίνει ελκυστικότερο και αποδοτικότερο. Πρέπει, βέβαια, να υπάρχει και οικονομική ευρωστία στην περιοχή, καθώς και αξιοπρεπής τουριστική πολιτική και υποδομή, ώστε να θέλγονται ξένοι επισκέπτες και να υλοποιηθεί ένας τέτοιος στόχος.<br />Ελπίζουμε πάντα για το καλύτερο, για δυο λόγους. Αφενός δεν κοστίζει τίποτε, μιας και η αγοραία ρήση υποστηρίζει ότι η ελπίδα πεθαίνει πάντοτε τελευταία και αφετέρου, επειδή θυμόμαστε συχνά την απόφανση του ανθρώπου που ανέλαβε την πρωτοβουλία για τη δημιουργία νέου αεροδρομίου στην Καβάλα, του Κωνσταντίνου Καραμανλή του πρεσβύτερου: «το Καλύτερο είναι εχθρός του Καλού».<br />Κάτι θα ’ξερε ο πολύπειρος πολιτικός. Είχε διατελέσει και Υπουργός Δημοσίων Έργων πριν γίνει για πρώτη φορά πρωθυπουργός.<br />Κάτι θα ’ξερε…</div>nikhistorhttp://www.blogger.com/profile/07684970270350167679noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-25361874.post-41155045354278460872007-09-19T12:44:00.000-07:002007-09-19T13:23:48.371-07:00Τρίτο και 13...<div><strong><em>Τρίτωσε (στις 15 Σεπτέμβρη 2007) η επίθεση κατά της αναγνωστικής γαλήνης της γενέθλιας πόλης και του ανυποψίαστου διαδικτυακού περιπλανητή. Αναφέρομαι στη στήλη που διατηρώ στο ΧΡΟΝΟΜΕΤΡΟ (<a href="http://www.xronometro.gr/">http://www.xronometro.gr/</a>) Χωρίς πανηγυρισμούς, βέβαια (εδώ άλλοι εξουσιάσαντες κοντεύουν να γίνουν από εκατό χωριά χωριάτες κι οι χωρικοί των πυρόπληκτων περιοχών ανησυχούν για το τι θα γίνει με τις πρώτες δυνατές βροχές, εγώ θα χαίρομαι;), παραδίδω στην γου-γου-γού(WWW)-σφαιρα το κείμενο και τις εικόνες που το συνόδεψαν.</em></strong></div><div> </div><br /><div><strong><em>ΧΡΟΝΟ-λόγος</em></strong></div><div>[λόγος (=άποψη) για το χρόνο ή αναζήτηση του ποιος ήταν ο λόγος (=αιτία) για όσα έφεραν τα χρόνια]</div><div><br /> </div><br /><div align="right">«Μα ο χρόνος ο αληθινός</div><div align="right">σαν μικρό παιδί είναι εξόριστος.</div><div align="right">Μα ο χρόνος ο αληθινός</div><div align="right">είν’ ο γιος μας ο μεγάλος κι ο μικρός»</div><br /><div align="right">Δ. Σαββόπουλος</div><br /><div> </div><br /><div><strong>Καλή ώρα…</strong></div><br /><div>Θεοί μεν γαρ μελλόντων, άνθρωποι δε γιγνομένων, σοφοί δε προσιόντων αισθάνονται. Φιλόστρατος, <em>Τα ες τον Τυανέα Απολλώνιον</em>, VIII, 7. </div><br /><div>Οι άνθρωποι γνωρίζουν τα γινόμενα.</div><div>Τα μέλλοντα γνωρίζουν οι θεοί,<br />πλήρεις και μόνοι κάτοχοι πάντων των φώτων.</div><div>Εκ των μελλόντων οι σοφοί τα προσερχόμενα</div><div>αντιλαμβάνονται. Η ακοή<br /></div><div>αυτών κάποτε εν ώραις σοβαρών σπουδών<br />ταράττεται. Η μυστική βοή</div><div>τούς έρχεται των πλησιαζόντων γεγονότων.</div><div>Και την προσέχουν ευλαβείς. Ενώ εις την οδόν</div><div>έξω, ουδέν ακούουν οι λαοί.</div><br /><div>Κωνσταντίνος Π. Καβάφης, Σοφοί δε προσιόντων (1915)</div><br /><div align="justify">Μπορεί κάποιος να θεωρήσει αφοριστικό τον τελευταίο από τους στίχους του Αλεξανδρινού, αλλά υπάρχουν οφειλές κι εκκρεμότητες που πρέπει να διευθετηθούν. Για να γίνει αυτό, θα εκμεταλλευθώ τη σημερινή, τρίτη επίσκεψη της στήλης στις σελίδες του φιλόξενου ΧΡΟΝΟΜΕΤΡΟΥ.</div><br /><div align="justify">Να είναι που αύριο διεξάγονται εκλογές; Να είναι που προχθές συμπληρώθηκαν 63 χρόνια από την (τελευταία, ελπίζω) απελευθέρωση της Καβάλας από την ξένη (εν προκειμένω, βουλγαρική) κατοχή; Να είναι που πρέπει κάπου - κάπου να δίνεται ο λόγος στους πρωταγωνιστές, χωρίς μεσολαβητές; Μήπως όλα μαζί;</div><br /><div align="justify">Θα μου επιτρέψετε, σήμερα, να (αντι)γράψω –διατηρώντας την ορθογραφία και τη στίξη- από ένα δυσεύρετο βιβλίο, ένα αντίτυπο του οποίου, υπογεγραμμένο από το συγγραφέα, τύχη αγαθή μου επέτρεψε να έχω. </div><br /><p></p><br /><p><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5112010958472028770" style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; CURSOR: hand; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiVEpfa42guTTF-THaKvxQ2HCgoUuoNgyN2t_Xk7bL4wHgntITYhMcsbjkkagSN9JMhi_klhIbd0_MW1VFNIR_ZR4_-HW63gOCgP2h-VaiBA5b7YUUpQVRigmTTEgYQQ7NUZa4ISg/s320/KONSTANTARAS+COVER.jpg" border="0" /><br /></p><br /><div align="justify">Πρόκειται για το βιβλίο «Αγώνες και Διωγμοί» του Κώστα Κωνσταντάρα, εκδοθέν το 1964. Ο συγγραφέας ήταν Σαμιώτης στην καταγωγή, αξιωματικός του ελληνικού στρατού μέχρι το 1941, αξιωματικός του ΕΛΑΣ (Ελληνικού Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού, ένοπλου σκέλους του Εθνικού Απελευθερωτικού Μετώπου - ΕΑΜ) και διοικητής του 26ου Συντάγματός του, μονάδας που μπήκε στην Καβάλα στις 13 Σεπτεμβρίου 1944 (υπάρχει οδός 13ης Σεπτεμβρίου κάπου στον Άη Θανάση), βουλευτής της ΕΔΑ στη δεκαετία του 1950 και άνθρωπος που ταλαιπωρήθηκε πολύ επειδή δεν έκατσε να παίρνει το μισθό του αξιωματικού ως αργόμισθος στη γερμανοκρατούμενη Αρναία της Χαλκιδικής αλλά…πήγε κι ανέβηκε στο βουνό και τάραξε το Παγγαίο με το να μάχεται τους Βουλγάρους κατακτητές.</div><br /><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5112012251257184882" style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; CURSOR: hand; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEghi9GCtEfnvDF9Tyk-79Iyz3LMNbSR8UPI4LAoDJUiQ1aPr2j4bBrRpdIm1gnwJwdd-sstn-RLjVRG-NtI1mY4i2DkGTDRs9Mw-BU9A9ebKdr1hxhNqiuzLL5CQxm63_1nOPNamA/s320/YPODOXH+ELAS.jpg" border="0" /><br /><div align="justify">Γράφει ο Κωνσταντάρας (σ. 233): «Όταν ήρθε η αυγή [της 13/9/1944], αρχίσαμε το κατέβασμα με δυο φάλαγγες. Η μία μαζί μου θα έμπαινε απ’ τη συνοικία του Αγίου Αθανασίου και η άλλη με τον Αστραπόγιαννο θα κατέβαινε απ’ τα υψώματα του Σανατορίου. Αμέσως πιο κάτω, ο κόσμος είχε γεμίσει το δρόμο και μας περίμενε. Μόλις πλησιάσαμε ώρμησε και μας φόρτωσε ανθοδέσμες και στεφάνια. Γυναίκες κι άντρες αγκάλιαζαν τους αντάρτες κι έκλαιγαν. Όταν φθάσαμε στο Σούγιολου, τα πλήθη μας σήκωσαν στα χέρια εμένα και το Χαρίκο [Ιορδάνογλου, καπνέμπορο και αξιωματικό του ΕΛΑΣ] κι έτσι μας μετέφεραν μέχρι το κέντρο της πόλεως, ενώ οι καμπάνες της λευτεριάς χτυπούσαν αδιάκοπα κι ο κόσμος μέσα σε ξέφρενη χαρά, συνέχεια μας ζητωκραύγαζε».</div><div align="justify">Απελευθέρωση, πανηγυρισμοί. Όλα ωραία και καλά μέχρι εδώ. </div><div align="justify">Όλα;</div><div align="justify">Λίγες σελίδες νωρίτερα (αρχίζοντας από τη 221 και φτάνοντας μέχρι τη 224), αλλιώς τα γράφει ο συγγραφέας: «Πήρα τα τμήματα και κατεβήκαμε [από το λημέρι στο Ερέντερε] στο χωριό Παληά Καβάλα. Εκεί [στις 12 Σεπτεμβρίου 1944] μας ήρθε δεύτερη ειδοποίηση [από το ΕΑΜ Καβάλας] να κατεβούμε στην πόλι της Καβάλας. Πήραμε τον ορεινό δρόμο και κάναμε σύντονη πορεία, αλλά πλησίαζε να σουρουπώση και βρισκόμασταν 4 χιλιόμετρα βορείως της πόλεως. Γι’ αυτό αποφασίσαμε να μείνουμε εκεί και να μπούμε την επομένη στην Καβάλα.</div><div align="justify">Δεν είχα βγη στο βουνό από πολιτική ιδεολογία όπως άλλωστε και οι περισσότεροι Έλληνες που αγωνίστηκαν με τη μια ή την άλλη αντιστασιακή οργάνωση. Έγινα αντάρτης, γιατί θεωρούσα ως αξιωματικός που ήμουνα, ότι είχα καθήκον να πολεμήσω τους κατακτητάς που είχαν σκλαβώσει τη χώρα μας.</div><div align="justify">Στην αρχή ανατρίχιαζα, όταν άκουγα τους εχθρούς και τους συνεργάτες τους να με αποκαλούν Κομμουνιστή. Μα σιγά – σιγά, συνήθισα και δε με πείραζε. Συνήθισα με τη σκέψη ότι, όποιος αγωνίζεται και διακινδυνεύει τη ζωή του για την πατρίδα, πρέπει νάχη ψηλά το κεφάλι και να μην επηρεάζεται από τίποτα.</div><div align="justify">Μα για τις πράξεις ενός ανθρώπου μεγαλύτερη απ’ όλα σημασία έχει η προσωπική του γνώμη, η δική του συνείδησι.</div><div align="justify">Δεν θα πάψω ποτέ να υποστηρίζω ότι ο ΕΛΑΣ ήταν απ’ τους πιο πειθαρχικούς και πατριωτικούς στρατούς, που είχε ποτέ η Ελλάδα.</div><div align="justify">Με λύσσα τον χτυπούσαν οι κατακτηταί και οι Έλληνες συνεργάτες. Με μανία κατόπιν τον πολέμησαν και τον συκοφάντησαν οι Άγγλοι. Υπάρχει πιο τρανή απόδειξις περί της εθνικής του δράσεως; Για να τον χτυπούν οι εχθροί, για να τον μισούν οι σύμμαχοι, σημαίνει ότι υπερασπιζόταν χωρίς συμβιβασμούς την ελευθερία κι ότι η αρετή του αγωνιζόμενου λαού στεκόταν εμπόδιο στους σκοπούς τους.</div><div align="justify">Όσοι υπηρέτησαν στον ΕΛΑΣ. Είτε καταδιώχτηκαν στα μαύρα χρόνια και καταστράφηκε το μέλλον και η ζωή τους. Είτε απόκρυψαν για τους γνωστούς λόγους τη συμμετοχή τους. Όλοι κρυφά ένοιωθαν τιμή, που γλύκαινε τις πίκρες τους, γιατί βάδισαν στην κατοχή σύμφωνα μ’ αυτόν τον όρκο:"Ορκίζομαι, ότι θα αγωνισθώ έως την τελευταία σταγόνα του αίματός μου για την πλήρη απελευθέρωσι και ανεξαρτησία της πατρίδας μου. Για την περιφρούρησι των συμφερόντων του Ελληνικού λαού… θα αποφεύγω κάθε πράξι, που θα με ατιμάζει σαν άτομο και αγωνιστή του Ελληνικού λαού".</div><div align="justify">Για την ιστορική σύγκρισι παραθέτω κι έναν άλλο όρκο, χωρίς να θέλω να κάνω κριτική στους παρασυρμένους. Άλλως τε, από τότε που συμπήχθηκε η ανθρώπινη κοινωνία, οι λαοί πιστεύουν κι ακολουθούν τυφλά τις ηγεσίες, σ’ όλες τις εποχές και σ’ όλα τα καθεστώτα.</div><div align="justify">Οι απλοϊκοί πολίτες της Αθηναϊκής Δημοκρατίας εξωστράκισαν με την ψήφο τους το Δίκαιο Αριστείδη και ζήτησαν την καταδίκη του Σωκράτη σε θάνατο. Με το άρον – άρον ο «εκλεκτός λαός»του Θεού, καταδίκασε σε σταύρωσι το Χριστό.</div><div align="justify">Με τις πέτρες έκαμε ο λαός της Αθήνας ανάθεμα στο Βενιζέλο. Με την έγκρισι των σοβιετικών ανθρώπων θεοποιήθηκε ο Στάλιν και με την ανοχή τους διώχτηκε από το Μαυσωλείο της Ερυθράς Πλατείας.</div><div align="justify">Τέλος, με την προτροπή των Άγγλων, βασάνιζαν και σκότωναν τους αγωνιστάς οι «αγανακτισμένοι πολίτες», που είχαν δώσει στην Κατοχή τούτον τον όρκο.</div><div align="justify">"Ορκίζομαι εις τον θεόν τον άγιον τούτον όρκον, ότι θα υπακούω απολύτως εις τας διαταγάς του ανωτάτου αρχηγού του Γερμανικού Στρατού Αδόλφου Χίτλερ. Θα εκτελώ πιστώς απάσας τας ανατεθησομένας μοι υπηρεσίας και θα υπακούω άνευ όρων τας διαταγάς των ανωτέρων μου. Γνωρίζω καλώς, ότι διά μίαν αντίρρησιν εναντίον των υποχρεώσεών μου, τας οποίας διά της παρούσης αναλαμβάνω, θέλω τιμωρηθή παρά του Γερμανικού στρατιωτικού νόμου"».</div><br /><div align="justify">Χρειάζονται διευκρινίσεις; </div>nikhistorhttp://www.blogger.com/profile/07684970270350167679noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-25361874.post-13619838630355524742007-09-10T16:11:00.000-07:002007-09-10T16:32:06.344-07:00Δεύτερη γύρα της αλεπούς στο παζάρι...<div align="justify"><br /></div><div align="justify">Ο Νίκος Δήμου έγραψε κάποτε (τα λόγια του σε ελεύθερη, δική μου απόδοση) πως οι γραφιάδες οφείλουν να μιμούνται το Σωκράτη, να μη διστάζουν δηλαδή να εκτίθενται στην αγορά των ιδεών. Κοντολογίς, πως η αλεπού ΕΧΕΙ ΛΟΓΟ να τριγυρνά στο παζάρι (τώρα ποιος έχει δίκιο, ο Δήμου ή η παροιμία...θα φανεί στο τέλος).</div><div align="justify"><br /></div><div align="justify"></div><div align="justify"><br /></div><div align="justify">Χωρίς περαιτέρω εισαγωγές, "ανεβάζω" το δεύτερο πλήγμα που κατάφερα στην αναγνωστική γαλήνη και ισορροπία της γενέθλιας πόλης: συνεχίζω να ταλαιπωρώ τους ανυποψίαστους αγοραστές του Σαββατιάτικου ΧΡΟΝΟΜΕΤΡΟΥ (<a href="http://www.xronometro.gr/">http://www.xronometro.gr/</a>) της Καβάλας. </div><div align="justify"><br /></div><div align="justify"></div><div align="justify"><br /></div><div align="justify">Ιδού το απεχθές πόνημα, έγγραφον και οπτικώς υποστηριζόμενον:</div><div align="justify"><br /></div><div align="justify"></div><p align="justify"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEinD0iCsJ3JE3UF91M7FQc2Rz9qVh0GSYxr_u7boxC0bHPWZQwEfYZfF_hZkWh4FHTsd1gsA7OPk1nNRc4NV6CI2inOKR-LOriWz2xrhsSIGn3bSA-Ycu65AfEfuS5_Lzen5Nluew/s1600-h/TOBACCO+LEAF,+SHIP+AND+LIGHT.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5108721631733407826" style="CURSOR: hand" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEinD0iCsJ3JE3UF91M7FQc2Rz9qVh0GSYxr_u7boxC0bHPWZQwEfYZfF_hZkWh4FHTsd1gsA7OPk1nNRc4NV6CI2inOKR-LOriWz2xrhsSIGn3bSA-Ycu65AfEfuS5_Lzen5Nluew/s320/TOBACCO+LEAF,+SHIP+AND+LIGHT.jpg" border="0" /></a></p><div align="justify"><br /></div><div align="justify"><strong><span style="color:#ff6666;">1966: Η Καβάλα, ο καπνός και ο Μητσοτάκης</span></strong><br /></div><div align="justify"><br />Δεύτερο «χτύπημα» της στήλης και νέα «βουτιά» στο παρελθόν της Καβάλας και της περιφέρειάς της. Σήμερα, θα ασχοληθούμε με ένα σημαντικό συνέδριο που πραγματοποιήθηκε εδώ σε μια ταραγμένη εποχή.<br />Το εν λόγω συνέδριο ήταν διεθνές και αφορούσε το αγροτικό προϊόν που έκανε την πόλη μας και την περιοχή της παγκοσμίως γνωστή, τον καπνό. Φιλοξενήθηκε στην Καβάλα πριν από 41 χρόνια και θα ανακαλύψουμε, με τη βοήθεια των φύλλων των εφημερίδων απ’ όπου αντλήσαμε τις πληροφορίες, πολύ «ζουμερές» πλευρές της εθνικής και τοπικής ιστορίας αναδιφώντας στα όσα συνέβησαν.<br />Βρισκόμαστε, λοιπόν, στα 1966. Αρχές Σεπτεμβρίου, συγκεκριμένα 5 του μήνα (ας συγχωρήσει ο αναγνώστης το ότι δεν παρουσιάζεται σήμερα συμβάν που έλαβε χώρα ακριβώς στις 8 Σεπτεμβρίου).<br />Πρωθυπουργός της χώρας, από τις 17 Σεπτεμβρίου 1965, είναι ο Στέφανος Στεφανόπουλος, με οριακή κοινοβουλευτική πλειοψηφία (152 βουλευτές). Είναι η τρίτη κυβέρνηση που σχηματίστηκε, μετά τη σύγκρουση του νεαρού βασιλιά Κωνσταντίνου με τον (επαν)εκλεγμένο, στις 16 Φεβρουαρίου 1964, Γεώργιο Παπανδρέου, ηγέτη της Ένωσης Κέντρου (Ε.Κ.), γνωστό ως «Γέρο» (ο συμπληρωματικός χαρακτηρισμός «της Δημοκρατίας» προσετέθη αργότερα, αν και οι οπαδοί της Ενιαίας Δημοκρατικής Αριστεράς, της ΕΔΑ – νόμιμης πολιτικής έκφρασης της Αριστεράς- τον αποκαλούσαν «Παπατζή»). Η πρώτη εκλογική νίκη του Γ. Παπανδρέου είχε σημειωθεί στις 3 Νοεμβρίου 1963, αλλά ο ίδιος ήθελε να κυριαρχήσει απόλυτα στη Βουλή. Έτσι, προκάλεσε νέες εκλογές, στις οποίες θριάμβευσε με το συντριπτικό ποσοστό του 52,72% και την απόλυτη πλειοψηφία των 171 εδρών στη Βουλή που προήλθε απ’ αυτές.<br />Τη χρονική περίοδο στην οποία αναφερόμαστε έχουν μεσολαβήσει τρεις αποσκιρτήσεις ομάδων βουλευτών της Ε.Κ. από το κόμμα τους (πρόκειται γι’ αυτό που επικράτησε να αποκαλείται έκτοτε «αποστασία του ’65»), αλλά οι δύο πρώτες κυβερνήσεις που σχηματίστηκαν απέτυχαν να αποσπάσουν ψήφο εμπιστοσύνης από τη Βουλή. Αντίθετα από τον Νόβα και τον Ηλία Τσιριμώκο, ο Στεφανόπουλος τα καταφέρνει.<br />Ένας από τους αποσκιρτήσαντες είναι ο πρώην υπουργός Οικονομικών των 2 κυβερνήσεων Παπανδρέου, βουλευτής Χανίων από το Μάρτιο του 1946, Κωνσταντίνος Μητσοτάκης. Ήταν προβεβλημένο στέλεχος των κυβερνήσεων της Ε.Κ. και η μεταπήδησή του στο στρατόπεδο των αντιπάλων του «Γέρου» -αποτέλεσμα και της (υποβόσκουσας) σύγκρουσής του με τον γιο του πρωθυπουργού, τον καθηγητή Ανδρέα Παπανδρέου, για την «κληρονομιά» της παράταξης- είχε ταράξει τα νερά. σε τέτοιο βαθμό, που χιλιάδες οπαδοί της Ε.Κ., πιστοί στον Γεώργιο Παπανδρέου, έφτασαν να συγκροτήσουν πορεία - διαδήλωση με σύνθημα (μεταξύ άλλων): «Μητσοτάκη, κάθαρμα!». Οι μέρες ήταν «φορτωμένες» με ένταση και τα λόγια με πάθος…<br />Ένα χρόνο περίπου μετά από το σχηματισμό της κυβέρνησης Στεφανόπουλου, στις 5 Σεπτεμβρίου 1966, ημέρα Δευτέρα, ο Μητσοτάκης (που, από την πρώτη ημέρα του βίου της συγκεκριμένης κυβέρνησης, έχει αναλάβει το Υπουργείο Συντονισμού) επισκέπτεται την περιοχή της Καβάλας. Είναι επικεφαλής εξαμελούς κυβερνητικού κλιμακίου, στο οποίο –εκτός από τον ίδιο- μετέχουν οι υπουργοί Εμπορίου Εμμ. Κοθρής, Βορείου Ελλάδος Θεόδ. Μανωλόπουλος (παλιός βουλευτής του νομού) και Δικαιοσύνης Κων. Στεφανάκης, καθώς και οι υφυπουργοί Γεωργίας Δημ. Κωστής και Εμπορίου Κλ. Πιαλόγλου.<br />Το κλιμάκιο έφθασε οδικώς στην Καβάλα, προερχόμενο από τη Θεσσαλονίκη. Την προηγουμένη έγιναν τα εγκαίνια της Διεθνούς Έκθεσης Θεσσαλονίκης, με την παρουσία του Βασιλιά και του Πρωθυπουργού. Ο τελευταίος, στο λόγο που εκφώνησε, εξήγγειλε πλήρη νοσοκομειακή περίθαλψη για τους αγρότες. Η κυβέρνηση αντιμετώπιζε προβλήματα αποδοχής λόγω του τρόπου σχηματισμού της και όφειλε να παρουσιάσει φιλολαϊκό «προφίλ», για να γίνει αρεστή.<br />Ενισχύοντας το «προφίλ» αυτό, ο Μητσοτάκης και οι συνάδελφοί του κατευθύνθηκαν προς Ανατολάς, σε περιοχές αγροτικές, όπου το Κέντρο και η Αριστερά είχαν σημαντική πολιτική παρουσία. Η Καβάλα ήταν ο πρώτος σταθμός: περιόδευσαν στο νομό, επισκεπτόμενοι την περιοχή του Νέστου και τη Θάσο. «Αι θερμαί εκδηλώσεις των κατοίκων», όπως αναφέρει το ρεπορτάζ, υποχρεώνουν το κυβερνητικό κλιμάκιο να σταματήσει σε όλα τα χωριά και τον 48χρονο Υπουργό Συντονισμού να απευθύνει χαιρετισμό σε συγκεντρώσεις που πραγματοποιήθηκαν στη Χρυσούπολη, την Ελευθερούπολη και το Λιμένα.<br />Πριν ξεκινήσει αυτός ο «μαραθώνιος», ο ακαταπόνητος μετέπειτα πρωθυπουργός βρήκε το χρόνο να κηρύξει την έναρξη των εργασιών του συνεδρίου στο οποίο αναφερθήκαμε στην αρχή του σημερινού μας σημειώματος.<br />Επρόκειτο για το 10ο Διεθνές Συνέδριο Καπνοπαραγωγών των χωρών – μελών της UNITAB (Union Internationale [des Producteurs de] Tabac = Διεθνής Ένωση Καπνοπαραγωγών) που φιλοξενούνταν τις μέρες εκείνες στην Καβάλα.<br />Οι χώρες που εκπροσωπήθηκαν στο συνέδριο ήταν εφτά: η Ελβετία, η Αυστρία, η Γερμανία, η Γαλλία, η Ιταλία, η Ιαπωνία και η Ελλάδα.<br />Στο σημείο αυτό, μια μικρή αναδρομή είναι απαραίτητη.<br />Αρχής γενομένης από το 1953, όταν χιλιάδες άνδρες ασφαλισμένοι στο Ταμείο Ασφαλίσεως Καπνεργατών –εξαιρετικοί τεχνίτες στην επεξεργασία του προϊόντος- εκδιώχθηκαν από τα καπνομάγαζα και αντικαταστάθηκαν αρχικά από ανασφάλιστες γυναίκες (αυτές αμείβονταν λιγότερο) και στη συνέχεια (και) από μηχανικά μέσα, η Καβάλα, άλλοτε «Μέκκα του καπνού», είχε μετατραπεί σε πόλη παροχής υπηρεσιών: η παραγωγή αλλά και η μεταποίηση των χρυσοκίτρινων φύλλων είχαν υποχωρήσει δραματικά. Στα μέσα της δεκαετίας του 1960, εκατοντάδες κάτοικοι της πόλης και μερικές χιλιάδες από όλο το νομό είχαν πάρει το δρόμο της μετανάστευσης.<br />Επανερχόμαστε στο συνέδριο: αυτό ασχολήθηκε με θέματα διεθνούς αλλά και διεθνικού ενδιαφέροντος. Εδώ θα επικεντρώσουμε την προσοχή μας σε όσα σχετίζονται με την περιοχή.<br />Την προσφώνηση του προέδρου της Οργανωτικής Επιτροπής Ιωάννη Αφεντάκη, που τόνισε τις δυσχέρειες που αντιμετώπιζε η ελληνική καπνοκαλλιέργεια και τα προβλήματα των παραγωγών, ακολούθησε χαιρετιστήρια ομιλία του Μητσοτάκη. Ο Υπουργός Συντονισμού σημείωσε ότι ο καπνός συνέχιζε να συνεισφέρει ακόμη και τότε πολλά στην Ελλάδα και την περιοχή από συναλλαγματικής, εισοδηματικής και κοινωνικής άποψης. Με το τελευταίο εννοούσε το μεγάλο αριθμό εμπλεκομένων στην καπνοπαραγωγή: επρόκειτο για καλλιεργητές και απασχολούμενους στη μεταποίηση.<br />Ακολούθησαν χαιρετισμοί και παρεμβάσεις τοπικών παραγόντων: του Γενικού Διευθυντή του Εθνικού Οργανισμού Καπνού (ΕΟΚ) Τσάπουλη, του Δημάρχου Καβάλας Κώστα Τσολάκη, εκπροσώπων του Εμποροβιομηχανικού Επιμελητηρίου και ξένων ειδικών, οι οποίοι υπογράμμισαν ότι είναι απαραίτητη η στήριξη των μικρών παραγωγών.<br />Στις ουσιαστικότερες, όμως, επισημάνσεις προέβησαν δύο Έλληνες: ο προαναφερθείς Ιωάννης Αφεντάκης, γενικός διευθυντής της Πανελλήνιας Συνομοσπονδίας Γεωργικών Συνεταιρισμών (ΠΑΣΕΓΕΣ) και ο Βασίλειος Ιλαντζής, γενικός διευθυντής της Συνεταιριστικής Ένωσης Καπνοπαραγωγών Ελλάδος (ΣΕΚΕ). Ο Αφεντάκης σημείωσε ότι προκειμένου η Βόρεια Ελλάδα να συνεχίσει να συνεισφέρει σοβαρά στην εισροή συναλλάγματος στη χώρα πρέπει στο μικρό και «νάνο» (=πολύ μικρό) γεωργικό κλήρο της περιοχής να συνεχίσει να φυτεύεται καπνός. Ο Ιλαντζής, από τη μεριά του, έκρουσε τον κώδωνα του κινδύνου: τόνισε ότι τα αμερικανικά καπνά εξοβέλισαν τα παραγόμενα κυρίως στη Βόρεια Ελλάδα «ευγενή ανατολικά καπνά» και επισήμανε ότι μόνο οι σοσιαλιστικές («ανατολικαί» ήταν ο όρος της εποχής) χώρες απορροφούν πια τα ελληνικά καπνά. Συμπλήρωσε ότι η κατάσταση αυτή οδήγησε χιλιάδες κατοίκους της Μακεδονίας και της Θράκης στο να μεταναστεύσουν «στις φάμπρικες της Γερμανίας και στου Βελγίου τις στοές», όπως γλαφυρά περιέγραφε το φαινόμενο το λαϊκό τραγούδι της εποχής. Κλείνοντας το λόγο του, κάλεσε τους εκπροσώπους των χωρών που συμμετείχαν στο συνέδριο να συνδράμουν την Ελλάδα στην προσπάθεια «να καταστή δυνατή η αναπροσαρμογή και η οικονομική ανάπτυξις των καπνικών περιοχών Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης».<br />Το συνέδριο δεν οδήγησε –όπως φάνηκε από την παρακμή της καπνοκαλλιέργειας, η οποία συνεχίστηκε μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 1980, όταν ουσιαστικά σημειώθηκε ο «θάνατός» της- σε ουσιαστική ανάκαμψη την περιοχή: αυτό που υιοθετήθηκε και εφαρμόστηκε ήταν η σκέψη για φύτευση των αμερικάνικων ποικιλιών. Το υψηλό κόστος, όμως, σε συνδυασμό με την έλλειψη ουσιαστικής καπνικής πολιτικής, συντέλεσε στο μαρασμό της ελληνικής καπνοκαλλιέργειας.<br />Ένας μετέπειτα πρωθυπουργός επισκέφθηκε στις αρχές Σεπτεμβρίου του 1966 την Καβάλα, για να κηρύξει την έναρξη του 10ου Συνεδρίου της UNITAB. </div><div align="justify">38 χρόνια και ένα μήνα αργότερα, τον Οκτώβριο του 2004, ένας Καβαλιώτης αγροτιστής, ο Αχιλλέας Καραγκιοζόπουλος, εκλεγόταν Πρόεδρος της UNITAB στο 29ο Συνέδριο της Ένωσης: το συνέδριο φιλοξενούνταν και πάλι στην πάλαι ποτέ καπνούπολη. Η Ένωση είχε πια 11 τακτικά και 2 δόκιμα μέλη, αλλά τα ελληνικά καπνά κινδύνευαν να εξαφανιστούν ολοκληρωτικά. Αυτό, όμως, είναι μια άλλη ιστορία…</div>nikhistorhttp://www.blogger.com/profile/07684970270350167679noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-25361874.post-66803112076191586872007-09-03T13:33:00.000-07:002007-09-03T14:59:34.794-07:00Σε νέες (συγ)γραφικές περιπέτειες...<div align="justify"><strong><em><span style="font-family:georgia;">Θέλω ν' αγιάσω, μα δεν μπορώ...</span></em></strong><br /><br /></div><br /><div align="justify"><strong><em><span style="font-family:georgia;">Και σκέφτηκα να γράφω για το "χθες" της μικρής επαρχιακής πόλης όπου ζω, αυτής με το (σχεδόν) αδιά(ανυπό)φορο παρόν και την ενδιαφέρουσα ιστορία</span></em></strong></div><br /><div align="justify"><strong><em><span style="font-family:georgia;">...και επειδή οι επαρχιακές εφημερίδες δεν είναι κι ό,τι γρηγορότερο στις αναρτήσεις, θα το ανεβάζω μόνος μου. Η εφημερίδα της οποίας βασανίζω ανελέητα τους αναγνώστες είναι το ΧΡΟΝΟΜΕΤΡΟ (</span><a href="http://www.xronometro.gr/"><span style="font-family:georgia;">http://www.xronometro.gr/</span></a><span style="font-family:georgia;">)</span></em></strong></div><br />Τα περιεχόμενα της πρώτης εμφάνισης ακολουθούν ευθύς αμέσως:<br /><br /><div align="justify"><span style="font-family:georgia;"><strong><em>ΧΡΟΝΟ-λόγος</em></strong><br />[λόγος (=άποψη) για το χρόνο ή αναζήτηση του ποιος ήταν ο λόγος (=αιτία) για όσα έφεραν τα χρόνια]<br /><br />«Μα ο χρόνος ο αληθινός<br />σαν μικρό παιδί είναι εξόριστος.<br />Μα ο χρόνος ο αληθινός<br />είν’ ο γιος μας ο μεγάλος κι ο μικρός»<br /><em>Δ. Σαββόπουλος</em><br /><br /><strong>Ο τοίχος είχε τη δική του ιστορία...</strong><br /><br />Καταρχάς, καλό μήνα. Εκμεταλλεύομαι την ημερομηνία που συμπίπτει με την αρχή της Ινδικτιώνος (του εκκλησιαστικού έτους) για να επιχειρήσω μια καινούρια διαδρομή στις σελίδες του καβαλιώτικου τύπου: αυτή τη φορά επανερχόμενος -μετά από αρκετά χρόνια- στο πάντοτε φιλόξενο ΧΡΟΝΟΜΕΤΡΟ. Σιωπώντας (τι να πεις;) σχετικά με τις πρόσφατες φονικές πυρκαγιές, επέλεξα να γράψω για ένα θέμα σχετικό με την άλλη «μεγάλη» επικαιρότητα: για εκλογές.<br />Η 1η Σεπτεμβρίου, συμπίπτει με τη συμπλήρωση εξήντα ενός χρόνων από τη διενέργεια ενός κρίσιμου δημοψηφίσματος. Μια μέρα που σημάδεψε -μαζί με άλλες- την πορεία της Ελλάδας προς μια πολυαίμακτη περιπέτεια. Αναφέρομαι στον εμφύλιο πόλεμο των ετών 1946-1949, που κόστισε δεκάδες χιλιάδες ζωές και οδήγησε τη χώρα πολλά βήματα πίσω.<br />Ας πάρουμε, όμως, τα πράγματα από την αρχή. Αφορμή γι’ αυτό το σημείωμα -εγκαίνιο της στήλης τούτης - υπήρξε ένας...τοίχος. Για να είμαι απολύτως ακριβής, ένας πέτρινος τοίχος του διατηρητέου κτιρίου που βρίσκεται στη συμβολή των οδών Ευγενίου Ιορδάνου και Αριστείδου, κοντά στην εκκλησία του Αγίου Γεωργίου (στη γειτονιά που οι παλιότεροι Καβαλιώτες γνωρίζουν ως τα «Γύφτικα»). Ο τοίχος, τώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, είναι γυμνός από το επίχρισμα (σοβά) που υπήρχε και το κτίριο είναι «φασκιωμένο» με σκαλωσιές και πλέγμα. Το τελευταίο έγινε για να αποφευχθεί κάθε ενδεχόμενο ατυχήματος, μιας κι εδώ και λίγο καιρό εκτελούνται εργασίες για την αλλαγή χρήσης του και τη μετατροπή του σε κέντρο για τη μελέτη της λαογραφικής παράδοσης των Βαλκανίων.<br />Συνέβη να περάσω επανειλημμένα από εκεί πριν από το «φάσκιωμα» και (σε κάποια από αυτές τις διελεύσεις) μου κινήθηκε η περιέργεια για το ποιος και τι είχε γράψει στον τοίχο τόσα χρόνια πριν. Αισθάνθηκα έκπληξη επειδή κάποιο ίχνος είχε αντέξει στο διάβα τόσων χρόνων, όταν η κάθε ένδειξη ύπαρξης αντίθετης στην κρατούσα ιδεολογία απαγορευόταν (και) διά νόμου: ο Αναγκαστικός Νόμος 509 της 24ης Δεκεμβρίου 1947 απαγόρευε αυστηρά και ρητώς κάθε αναφορά σε κομμουνιστική δραστηριότητα και φρασεολογία. Ό,τι δεν είχε σβηστεί με τις βροχές τόσα χρόνια, δεν είχε σβηστεί ούτε από ανθρώπινο χέρι: να «έφταιγε» που ο τοίχος ήταν σε γειτονιά απόμερη, όπου έμεναν μεροκαματιάρηδες; Χωρίς καθυστέρηση, αντέγραψα (με δυσκολία αρχικά, αλλά το μάτι συνήθισε στη συνέχεια) τα μισοσβησμένα συνθήματα. Τα γράμματα, όπως θα διαπιστώσει ο προσεκτικός παρατηρητής των φωτογραφιών, είχαν σχεδιαστεί σε χαρτόνια ή ξύλο, είχαν κοπεί στο εσωτερικό τους ή πριονιστεί και είχαν βαφτεί με κόκκινη μπογιά. Διέκοψαν τη σιωπή τους κι άρχισαν να λένε μιαν ιστορία. Αυτήν θα προσπαθήσω να σας (ξανα)πω.<br />Πριν από ακριβώς εξήντα ένα χρόνια από σήμερα, στην Καβάλα -όπως και σε όλη την υπόλοιπη Ελλάδα, εκτός από τα Δωδεκάνησα που δεν είχαν ακόμη ενσωματωθεί στον «εθνικόν κορμόν της μητρός Ελλάδος» (αυτό έγινε το 1947)- διεξαγόταν ένα δημοψήφισμα. Αφορούσε την επιστροφή ή όχι του βασιλιά Γεωργίου Β΄ στη χώρα και τη μορφή του πολιτεύματος: θα ήταν Βασιλεία ή Δημοκρατία;<br />Σημειώνεται ότι όταν διεξαγόταν το δημοψήφισμα αρχηγός του κράτους («Αντιβασιλεύς») ήταν ο Αρχιεπίσκοπος Δαμασκηνός και πρωθυπουργός ο ηγέτης του Λαϊκού Κόμματος Κωνσταντίνος Τσαλδάρης.<br />Τα αντιβρετανικά αισθήματα ήταν έντονα στους κόλπους της αντιμοναρχικής παράταξης.<br />Είχαν μεσολαβήσει τα γεγονότα του Δεκεμβρίου 1944. Τότε, οι μαχητές του ΕΑΜ/ΕΛΑΣ είχαν αναμετρηθεί με τους Βρετανούς στρατιώτες και με τις ελληνικές δυνάμεις που ήταν πιστές στην υποστηριζόμενη από τον Βρετανό πρωθυπουργό Τσόρτσιλ κυβέρνηση Γεωργίου Παπανδρέου. Μετά από 33 μέρες αιματηρής σύγκρουσης είχε υπογραφεί στις 12 Φεβρουαρίου 1945 η Συμφωνία της Βάρκιζας.<br />Είχαν ακόμη διεξαχθεί οι βουλευτικές εκλογές της 31ης Μαρτίου 1946. Τότε τα κόμματα του Πολιτικού Συνασπισμού στον οποίο είχε μετεξελιχθεί το ΕΑΜ απείχαν.<br />Ακόμη και σήμερα, που οι αναθεωρητικές (επ)αναγνώσεις της Ιστορίας είναι «μόδα», τα όσα έγιναν για να «πεισθούν» οι προσκείμενοι στο ΕΑΜ εκλογείς να συμμετάσχουν και να νομιμοποιήσουν έτσι την εκλογική διαδικασία μπορούν να συνοψιστούν σε μια φράση από ένα κείμενο «αναφοράς», το άρθρο «Οι εκλογές και το δημοψήφισμα του 1946: προοίμιο του Εμφυλίου Πολέμου» του Γ. Θ. Μαυρογορδάτου στο <em><strong>Γ. Ο. Ιατρίδης (επιμ.) Η Ελλάδα στη δεκαετία 1940-1950. Ένα έθνος σε κρίση</strong></em>, σελίδες 307-340. Γράφει ο Γ.Θ.Μ.: «<em>είναι αδύνατο -και περιττό άλλωστε- να παρουσιαστεί εδώ ο ατελείωτος κατάλογος των φρικτών αγριοτήτων και των εξοργιστικών δικαστικών διώξεων που διαπράχθηκαν εναντίον πραγματικών ή υποτιθέμενων αριστερών, στο διάστημα που μεσολάβησε από τη Συμφωνία της Βάρκιζας ως το δημοψήφισμα. Τα στοιχεία είναι συντριπτικά και <strong>δεν προέρχονται μόνο από αριστερές πηγές</strong></em>» (σελίδες 311-312, η έμφαση δική μου, Ν.Κ.).<br />Αν όμως το ΕΑΜ (στο οποίο, επαναλαμβάνω, κυριαρχούσε όλο και περισσότερο το ΚΚΕ) επέλεξε (αναγκάστηκε;) να απόσχει από τις εκλογές του Μαρτίου 1946, έλαβε μέρος στο δημοψήφισμα της 1η Σεπτεμβρίου του ίδιου χρόνου.<br />Οι εκλογείς είχαν να διαλέξουν μεταξύ του ψηφοδελτίου με το όνομα «Βασιλεύς Γεώργιος», του λευκού και της δυνατότητας να γράψουν τη λέξη «Δημοκρατία»: τα δύο τελευταία θεωρούνταν αντίθετα στην επάνοδο του βασιλιά. Βέβαια, το Δ΄ Ψήφισμα της 25ης Ιουνίου 1946 που καθόριζε τα σχετικά με τη διεξαγωγή του δημοψηφίσματος αφορούσε το ενδεχόμενο της επανόδου «<em>της Α.Μ. του Βασιλέως Γεωργίου Β΄ εις την Ελλάδα προς αυτοπρόσωπον ανάληψιν της ασκήσεως των κατά το ισχύον Σύνταγμα αρμοδιοτήτων αυτού</em>» και δεν προέβλεπε τι θα γινόταν αν τα αντιβασιλικά ψηφοδέλτια υπερτερούσαν αριθμητικά. Ο καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου Νίκος Αλιβιζάτος επισημαίνει ότι «στην πραγματικότητα επρόκειτο για ένα ιδιόμορφο προσωπικό δημοψήφισμα που δεν αφορούσε ούτε καν το πρόσωπο του Βασιλιά, που θεωρούνταν προκαταβολικά ως ο νόμιμος αρχηγός του κράτους, αλλά τη σκοπιμότητα της επιστροφής του στην Ελλάδα» (βλ. το κλασικό βιβλίο του <strong><em>Οι πολιτικοί θεσμοί σε κρίση 1922-1974</em></strong>, σ. 168-169) και ο -γνωστός από τα τηλεοπτικά εκλογολογούντα «παράθυρα» - Ηλίας Νικολακόπουλος, στο επίσης κλασικό βιβλίο του <strong><em>Κόμματα και βουλευτικές εκλογές στην Ελλάδα 1946-1964</em></strong>, συντάσσεται με την άποψη αυτή (σ. 147).<br />Ας επιστρέψουμε, όμως στην Καβάλα και τον... τοίχο της. Όλες τις προηγούμενες από την 1η του Σεπτέμβρη μέρες είχε κλιμακωθεί μια «μάχη». Οι «εθνικόφρονες» αγωνίζονταν για το «ΝΑΙ» στο βασιλιά και οι εξόχως ανασφαλείς οπαδοί του ΕΑΜ πάλευαν για το «ΟΧΙ». Έγραψα «ανασφαλείς» για δυο λόγους. Πρώτον, επειδή η Συμφωνία της Βάρκιζας περιείχε κάποιες διατάξεις - «παραθυράκια» που επέτρεπαν τη δικαστική δίωξή τους για αδικήματα του Ποινικού Δικαίου, ακόμη κι αν οι «παραβάσεις» σχετίζονταν με τη δράση τους εναντίον συνεργατών του κατακτητή (είχαν γίνει, βέβαια, «χοντράδες» από ανθρώπους της Αριστεράς αμέσως μετά την Κατοχή, αυτά θα τα πούμε άλλοτε - ας μη βιαστούν οι «καλοθελητές»). Λόγου χάρη, ο μη κομμουνιστής Κώστας Κωνσταντάρας, διοικητής του 26ου Συντάγματος του ΕΛΑΣ που απελευθέρωσε την Καβάλα στις 13 Σεπτεμβρίου 1944, είχε ήδη μπει σε δικαστικές περιπέτειες. Δεύτερον και κυριότερο, το Γ΄ Ψήφισμα της 18ης Ιουνίου 1946 «<em>περί εκτάκτων μέτρων αφορώντων την δημοσίαν τάξιν και ασφάλειαν</em>» είχε αρχίσει να τροφοδοτεί με «φρέσκο κρέας» τα Έκτακτα Στρατοδικεία που είχαν συσταθεί. Αρκετοί «αντεθνικώς δρώντες» Καβαλιώτες είχαν ήδη «ταξιδέψει» στο αρμόδιο για την περιοχή της Καβάλας Έκτακτο Στρατοδικείο της Δράμας.<br />Η Καβάλα είχε γεμίσει (τουλάχιστον οι κεντρικοί της δρόμοι) από αφίσες φιλοβασιλικού περιεχομένου. Άλλες με τη φωτογραφία του Γεωργίου κι ένα τεράστιο «ΕΡΧΕΤΑΙ» και άλλες με έναν θεόρατο τσολιά να κρατάει το ψηφοδέλτιο «Βασιλεύς Γεώργιος ο Β΄» και να δημιουργεί «σοκ και δέος» σε δυο λιλιπούτειους αντιπάλους του. Αυτοί ήταν ένας δύσμορφος «κατσαπλιάς» με ρούχα Βουλγάρου χωρικού, στο ένα χέρι του οποίου βρισκόταν ένα μαχαίρι και από το άλλο έσταζε αίμα κι ένας συνοδοιπόρος του, στο κόκκινο πουκάμισο του οποίου ήταν γραμμένα τα αρχικά Κ.Κ. Από κάτω γραφόταν: «Αυτό τρέμουν, αυτό ψήφισε. ΒΑΣΙΛΕΑ».<br />Όσοι, όμως, από τους αντιβασιλικούς δεν είχαν «αλισβερίσι» με δικαστήρια και τη Χωροφυλακή έδιναν (και) τη μάχη των συνθημάτων.<br />Η απάντηση των αντιμοναρχικών -για την ακρίβεια ό,τι απέμενε από αυτήν μέχρι πρότινος, πριν τα οικοδομικά συνεργεία αρχίσουν τη δική τους «μάχη»- ήταν τα συνθήματα που παρουσιάζονται σε αυτό το σημείωμα. Ο Θοδωρής Σπανέλης τα απαθανάτισε κι εγώ τα «αποκρυπτογράφησα».<br /></div></span><br /><div align="justify"><span style="font-family:georgia;">Στον τοίχο του κτιρίου -κατά μία εκδοχή στέγαζε τότε γραφεία του ΚΚΕ, αλλά με την προπολεμική ιστορία του θα ασχοληθούμε μελλοντικά- ήταν γραμμένα τα εξής:<br /><strong><em>-ΟΛΟΙ ΟΙ ΤΙΜΙΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΕΧΟΥΝ ΘΕΣΗ ΣΤΟ ΠΑΝΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ</em></strong></span></div><div align="justify"><span style="font-family:georgia;"><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgPo27tV76SxXnByZCbl9SbvbPhwe46f8nBigBt_mI_IkaOzY5YTCfiD85a6mzYeNED0gFQj90TZfpKL0MSsQQzwECJSeUlML3AuE-6E1dh0bY4SsBpZVPElPJ5jQ0GgMqpi3kTyw/s1600-h/ÎΤÎΡÎÎ+5+-+4-+2005+019.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5106085449526599714" style="CURSOR: hand" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgPo27tV76SxXnByZCbl9SbvbPhwe46f8nBigBt_mI_IkaOzY5YTCfiD85a6mzYeNED0gFQj90TZfpKL0MSsQQzwECJSeUlML3AuE-6E1dh0bY4SsBpZVPElPJ5jQ0GgMqpi3kTyw/s320/%CE%9A%CE%A4%CE%97%CE%A1%CE%99%CE%91+5+-+4-+2005+019.jpg" border="0" /></a></span></div><br /><div align="justify"><span style="font-family:georgia;"><strong><em>-ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΕΙΣΟΝ (=ΙΣΟΝ) 4Η ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ</em></strong> (ευθεία αναφορά στη σύμπραξη του Γεωργίου με το Μεταξά στα 1936) </span></div><span style="font-family:georgia;"><div align="justify"><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiQYqg4CuWS33H3Xl-weHmqy-ioNK73Luv_dPVl2nlezWYSIjj9339biend46Q-6TfAvkxS8u0yYBHmL2qg0WmDWc5lYbtTgM32DcGMX8NeotHSK-DqCmaTo1Bog75SneOHiJ_i4Q/s1600-h/ÎΤÎΡÎÎ+5+-+4-+2005+020.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5106089143198474290" style="CURSOR: hand" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiQYqg4CuWS33H3Xl-weHmqy-ioNK73Luv_dPVl2nlezWYSIjj9339biend46Q-6TfAvkxS8u0yYBHmL2qg0WmDWc5lYbtTgM32DcGMX8NeotHSK-DqCmaTo1Bog75SneOHiJ_i4Q/s320/%CE%9A%CE%A4%CE%97%CE%A1%CE%99%CE%91+5+-+4-+2005+020.jpg" border="0" /></a></div><div align="justify"></span> </div><div align="justify"><span style="font-family:georgia;"><strong><em>-ΖΗΤΩ ΤΟ ΠΑΝΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ<br />-ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΒΑΣΙΛΕΙΑ</em></strong></span></div><div align="justify"><span style="font-family:georgia;"><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiz3BzZJoZAwj57lz7aLAqaeINme7hkGAJL365q0yfTgaOvQQRun9oRFHCTnJ5exA0Aw51-7hiseh-dw0YNWWryPB-mcToFqIhamMRfJoj5-5DOThyYi5FrWsWw1gYkITFuloO1aQ/s1600-h/ÎΤÎΡÎÎ+5+-+4-+2005+018.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5106084027892424722" style="CURSOR: hand" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiz3BzZJoZAwj57lz7aLAqaeINme7hkGAJL365q0yfTgaOvQQRun9oRFHCTnJ5exA0Aw51-7hiseh-dw0YNWWryPB-mcToFqIhamMRfJoj5-5DOThyYi5FrWsWw1gYkITFuloO1aQ/s320/%CE%9A%CE%A4%CE%97%CE%A1%CE%99%CE%91+5+-+4-+2005+018.jpg" border="0" /></a></span></div><div align="justify"> </div><div align="justify"><span style="font-family:georgia;"><strong><em>-ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΠΟΘΟΣ ΤΟΥ ΛΑΟΥ</em></strong> </span></div><span style="font-family:georgia;">Σημειώνω ακόμη ότι υπήρχε και σφυροδρέπανο.<br /><div align="justify">Αντί επιλόγου, μια υπόσχεση και μια απορία. Δεσμεύομαι να ασχοληθώ ενδελεχώς με τα αποτελέσματα (στην πόλη και το νομό της Καβάλας) των εκλογών και του δημοψηφίσματος που έγιναν στα 1946.<br />Η απορία, όμως, δεν παίρνει άλλη αναβολή. Πόσα κτίρια της Καβάλας (δημόσια, λ.χ. η παλιά εκκλησία της Παναγίας) και ιδιωτικά (λ.χ. το πανέμορφο αρχοντικό της οικογένειας Μπενμαγιόρ στην οδό 7ης Μεραρχίας) «σβήστηκαν από το χάρτη» χωρίς να αποτυπωθούν σε μια φωτογραφία; Κι ακόμη, πρέπει να «τραβιούνται» φωτογραφίες όπως αυτές που παρουσιάζουμε…από σύμπτωση; Αυτοί που γκρεμίζουν, δεν έχουν φωτογραφικές μηχανές;<br />Θα επανέλθουμε...</span></div><br /><div align="justify"><span style="font-family:georgia;">Καλό μήνα και πάλι.</span></div>nikhistorhttp://www.blogger.com/profile/07684970270350167679noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-25361874.post-76693998864301297242007-08-28T14:45:00.000-07:002007-08-28T14:49:19.194-07:00Ασύμμετρη χώρα, κατακα(η)μένη... (απλώς αντιγράφω)<em> Από τη σημερινή ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, ο συνονόματος Ξυδάκης με εξέφρασε απόλυτα και έγραψε ΙΣΤΟΡΙΑ...</em><br /><br />Ασύμμετρη απειλή... Ναι, ασύμμετρα είναι τα σπασμένα τηλεφωνήματα φίλων από τα Στύρα, από το Μαρμάρι, το Οίτυλο, τα Καλύβια, τα Λεχαινά, την Ασέα· ασύμμετρες είναι οι αλλαγμένες τους φωνές, οι σιωπές, η σταχτερή θλίψη που σκεπάζει τα απείραχτα θέρετρα, τις αμέριμνες λουτροπόλεις, τα νησιά, ασύμμετρη η στάχτη της Πελοποννήσου που σκεπάζει ολόκληρη τη χώρα, σιωπηλή, διαρκής ενοχή, διαρκής υπόμνηση.<br />Ασύμμετρη είναι η απώλεια του Κρόνιου Αλσους (και ο Επικούρειος Απόλλων στις Βάσσες μόλις σώθηκε, μόνος του). Καήκανε οι κερασιές της Αρκαδίας, πάνε οι καρυδιές, μουρμούριζε ξέπνοος ο Θοδωρής – μαζί με τους ανθρώπους θρηνούσε και την ψυχή του τόπου, κατακαμένη και κυνηγημένη.<br />Ασύμμετρη χώρα. Με ασύμμετρους ηγέτες, μοιραίους και άβουλους, με πανευρωπαϊκό ρεκόρ στα Πόρσε Καγιέν, πανευρωπαϊκό ρεκόρ στις ακάλυπτες χωματερές, με πανευρωπαϊκό ρεκόρ τώρα και στις πυρκαγιές και στους θανάτους από πυρκαγιά.<br />Ασύμμετρη Ελλάδα. Που κάνεις λαμπρούς Ολυμπιακούς, το 2004, με μια μονάχα πυρκαγιά απ’ τα πυροτεχνήματα του πάρτι, και λαμπαδιάζεις συγκλαδοκορμόριζη δύο μήνες ατέλειωτους προεκλογικούς, το μαρτυρικό καλοκαίρι 2007. Ιδια είσαι τότε και τώρα; Ιδια, άνιση, αντιφατική, μοιραία, ικανή για το άλμα, ικανή για την καταβύθιση.<br />Ασύμμετροι Ελληνες. Ράθυμοι καταφερτζήδες, κυνικοί ατομιστές, που εξυψώσατε την ατσιδοσύνη και κλείσατε το μάτι στη λαμογιά, που προσκυνήσατε την καταπάτηση και τη βαφτίσατε real estate, που ζηλέψατε τον μαυραγορίτη και τον φοροκλέφτη, που χρόνια τώρα τιμάτε με την ψήφο σας τον φαύλο και ανεχθήκατε υστερόβουλα τον ανάξιο. Μοιραίοι και άνισοι, που δεν στέρξατε να προσφέρετε ψίχουλο στο Κοινόν των Ελλήνων, μα τα ζητάτε όλα από το κράτος – πατερούλη και εκμαυλιστή.<br />Ασύμμετρε συνέλληνα, συμπολίτη, συνάνθρωπε, ας αφουγκραστούμε τώρα τη σιωπή της φρυγμένης γης. Νιώθουμε τη στάχτη της ξεκούρδιστης κοινωνίας, βλέπουμε στις οθόνες ανδρείκελα, κομμένες κεφαλές, διαρκείς υπομνήσεις της ενοχής, της δικής τους, και του δικού μας μικρού μερδικού.<br />Ας σκεφτούμε ποιοι είμαστε, εδώ που φτάσαμε. «Aπό το μαύρο σύγνεφο κι’ από τη μαύρη πίσσα», από την «άπειρη ερμιά» του σολωμικού Μεσολογγίου, εμείς οι άνισοι και μοιραίοι έχουμε να φτιάξουμε μια Πελοπόννησο, μια Εύβοια, μια Ρούμελη, μια χώρα, όχι ασύμμετρη πια, όχι απειλούμενη διαρκώς από τους φαύλους ηγέτες και τους φαύλους εμάς, αλλά αρμονική και απλή, σύμμετρη προς την ανάγκη, σύμμετρη στην επιθυμία. Σύμμετρη χώρα.nikhistorhttp://www.blogger.com/profile/07684970270350167679noreply@blogger.com